 |
Op mijn en uw identiteitskaart staat ook een portretfoto maar ik betwijfel of we die echt als dè portretfoto willen beschouwen die iedereen zich voor de geest moet halen als ze ooit nog eens aan ons denken. Ik begin een rechtszaak tegen gelijk wie die mijn pasfoto laat inkaderen of op het net gooit.
Een portretfoto die als hoofdzaak de gelaatstrekken weergeeft, is voor mij nauwelijks een portret. Ik zie op diverse sites en instagram veel zogenaamde close-ups verschijnen, meestal met telelens genomen. Je ziet elke frons, rimpel of haartje van hun wenkbrauwen.
Hoe technisch perfect zo'n foto's ook mogen zijn, ze stralen nauwelijks enig karakter uit. En tot overmaat van ramp vindt de gefotografeerde in vijfennegentig procent van de gevallen dat die minstens moet glimlachen.
Zo gek. Waarom zou je moeten lachen ? Om in het gevlei te komen bij de kijker ?
Ik zag Liliane lezen in de bibliotheek. Ik vroeg haar of ik haar mocht fotograferen. In een eerste reactie nam ze haar bril af. Dan begon ze te glimlachen, meer gegeneerd dan spontaan. Toen vroeg ik haar die bril toch weer op te zetten. Deze foto sluit het dichtst aan bij de wijze waarop ik haar eerst zag zitten, maar dan met haar blik op haar boek. Het was zoals ik het gewild had: net opkijkend van het lezen. Nog even tussen de letters zweven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten