STUDEREN

Het is er weer de tijd voor: eerstejaarsstudenten moeten ontgroend worden en daar horen zang,
poëzie, drank, eieren, bloem, varkensbloed en nog een paar verfijnde attributen bij.

De schachten worden eerst opgesteld zoals men kinderen strafte voor WO II, voor ze de vernederingen van het doopsel zullen ondergaan.

Zo'n doop is iets anders dan een eerste- of plechtige communie of, nog braver, een lentefeest.

Met de rug naar de doopvont moeten ze op bevel van de dresseurs luidkeels scanderen:
WIJ ZIJN DOMME SCHACHTEN
EN LATEN ONS ANAAL VERKRACHTEN

De poëzie van experimentelen verbleekt in het niets bij het horen van deze koorgezangen.

De sukkels laten zich nadien bekladden met al wat afwijkt van de zuiverste vloeistof die ze kennen uit hun chemielessen: H²O.

Eén ding hebben ze zich dan al voorgenomen: als ze dit jaar slagen is het de volgende jaren hun beurt om het smeerlapke uit te hangen.

De wraak zal zoet zijn, vernederen zal deugd doen, hoor je ze denken.
Bloed ruiken ze nu al, Dr. Dracula's in spé zijn ze geworden. 

Het alcohol misbruik is er de laatste jaren niet op achteruit gegaan, het aantal studenten dat met een voldragen black-out op de spoedafdeling belandt stijgt gestaag.

Ik dacht dat deze rituelen een beetje tot de folklore waren gaan behoren, maar niet dus.

Alleen in bierstad Leuven zou men, in overleg met het rectoraat, binnen een interdisciplinaire werkgroep natuurlijk, aan een nieuwere formule werken. Zo ken ik ze daar in Leuven.

Ik hoor de schachten al scanderen
DENK OM UW CARRIERE  NU VOOR LATER
DRINK DAAROM WATER, WATER, WATER

Toen ik bovenstaande foto in het citadelpark in Gent nam, kwam zo één die beulzakskes naar mij toegelopen, twee eieren in zijn hand, met het dwingende verzoek de foto te wissen.
Hij argumenteerde dat het een privé aangelegenheid was, dacht dat ik maar moest vergeten dat dit een publieke ruimte was, en op een moeilijk open te vouwen want plakkerig briefje die hij uit zijn smerige labojas haalde, stonden alle argumenten omtrent privacy nog eens zwart op wit. Als ik mij niet zou onderwerpen aan zijn bevelen zou hij de politie erbij halen.

De angst om de kroon te ontbloten zat verwrongen te huilen in zijn stem.

Ik ben nog steeds wachtende.

Bij de andere groep voor het Gentse Stadhuis, aan de Botermarkt, vroeg één van de schachtentemsters of die schatten van schachten er wel goed op stonden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten