Ik liet haast mijn kop koffie vallen want ik woon in de schaduw van de stationsklok.
Moet u eens kijken naar die klok op de foto.
Die wijst 27 over zeven aan.
In correct Nederlands is dat drie voor half acht.
Aan het overdadige licht op de foto merkt u dat het noch half acht 's morgens noch half acht 's avonds is
Hèt moment waarop de bliksem zijn entree deed, ligt nu wel heel precies vast.
Die twee treinen die ook paf en stil vielen hebben ze weer op het spoor gekregen tot opluchting van de passagiers. Tegen de namiddag waren de signalisatieborden ook weer normaal aan het doen.
Maar het uurwerk, ofwel zijn ze dat vergeten, zijn ze de sleutel kwijtgeraakt of is de persoon die weet hoe het moet met vervroegd pensioen.
Ik mis het juiste uur op die klok. Ik moet bekennen, sinds een paar jaren draag ik geen polshorloge meer. Besparingen. Ik kijk wel op mijn phone.
Maar zo'n vast waarde als een NMBS-uurwerk mis ik wel als ik de voordeur achter mij sluit.
De spoorwegen hebben ons nu bijna twee honderd jaar opgezadeld met een tijdsbesef dat ons op minuten doet leven.
Kerktorens luidden slechts om het kwartier dat ons einde nadert.
Spijtig dat de NMBS niet kan waarmaken wat ze zelf ooit suggereerde: de treinen op tijd doen vertrekken. Spijtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten