ADIEU MPV

Meer dan twintig jaar heb ik met een MPV gereden. Ik heb moeten opzoeken dat een MPV een Multi Purpose Vehicle was.

Mijn eerste MPV was een Evasion van Citroën.
Ik was daar weg van, de kinderen ook.

Tripjes werden een klein feestje.

Zeven zitplaatsen waarvan we er maar vijf gebruikten maar met voldoende binnenpleintjes om er iets en niets mee te doen.


Na de Evasion kwam er de Espace, weer van een Frans merk.

Ik kan de kwaliteiten van die wagen niet anders omschrijven dan ... tja, heel veel ruimte voor een redelijk bedrag.

Een Espace-MPV, dat leest als een krant  vol goede en bruikbare artikels, dat smaakt als moeders' kost met alles erop en er aan, en dat voelt zo genereus als een vrouw die alle boeiende eigenschappen van alle mogelijke vrouwen in één bezit.

Vandaar dat sommigen, dergelijke vrouwen ook een MPVrouw noemen.

Nu de bestuurders van onze grootsteden vinden dat mijn twaalf jaar oude Espace te vervuilend is, ben ik op zoek naar een nieuwe wagen.

Zo ben ik naar het autosalon gegaan en heb ik er kunnen vaststellen dat de automobielsector nog niet onmiddellijk hoeft te panikeren over een gebrek aan belangstelling voor haar producten.

Ik wil voor mijn nieuwe automobiel geen hybride toestanden maar een volledig elektrische wagen. Spijts alle ongunstige neveneffecten blijf ik geloven dat we elektrisch properder bezig zijn; over de ecologische footprint hoor ik zoveel verschillende feiten waarbij ik voel dat ze getint en gekleurd worden afhankelijk van diegenen die ze op tafel gooien.

Ik heb mij SUV gezocht naar iets vergelijkbaar met die paradijselijke Espace.
Ik heb een paar proefritten achter de rug en heb het gevoel dat ik van business- naar economyclass verbannen word.
Zelfs de vijfde generatie van Espace voelt veel enger en nauwer aan
.
Waar blijven toch die ingenieuze Franse ontwerpers van Matra die in 1984 een auto op de markt gooiden waar alle mogelijke karaktereigenschappen van vrouwen in één verenigd waren.