Ik moet nog iets verduidelijken.In de vorige blog was het niet voor iedereen duidelijk wat ik bedoelde. Dat gebeurt wel meer op deze blog.
Van heel het BAUHAUS-Weimar complex, bedacht en gebouwd door Henri Van de Velde - een beetje een heel burgerlijk man - bezit enkel het atelier op de bovenste verdieping een zekere moderniteit. Een overvloed aan licht en een snuifje mysterie rond dat gebogen glas ter hoogte van de snijlijn tussen dakvlak en gevel.
Hier geen goot noch kroonlijst.
De rest van het gebouw maakt vooral indruk rond de trappenpartij.Alle details kloppen, alles lijkt harmonisch. En symbolisch.
Noem het romantische zakelijkheid.
Maar dat is niet waar het BAUHAUS van Walter Gropius voor wilde staan.
Dat hij er weg wilde, is goed te verstaan.
De studenten architectuur die er nu werken en studeren leveren wèl puik werk af.
Het gebouw waarin architectuurstudenten werken, kan een invloed hebben op hun werk.
Maar onderschat de invloed van goede inspirerende atelierleiders niet.
Voilà.
Bij deze is één en ander rechtgezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten