Archipel - mijn geliefde architectuurclub - troonde mij dit voorjaar mee naar Le Musée Royal de Mariemont, ontworpen door architect Roger Bastin en gerealiseerd van 1962 - 67.Het is wat mij betreft geen pareltje aan de Waalse architecturale couronne royale. Maar bij Archipel durven ze dergelijke pareltjes wel vaker op het programma zetten.
Wat mij wel opviel was het gebruik van het licht in bovenste vier tentoonstellingszalen.
Een balkenribbenstructuur, een middendak en laat het licht dan maar langs de muren naar beneden vallen.
Ideaal om de kunst te belichten.
Niet te hard, niet te zacht.Archipel troonde mij onlangs ook mee naar de Gedenkkirche Maria Regina Martyrum in Berlijn van de architecten Hans Schädel und Friedrich Ebert en die hebben daar aan gewerkt van 1960 tot 1963.
En hoe ziet het plafond er daar uit ?
Een balkenribbenstructuur, een middendak en met licht dat langs de muren naar beneden valt.
Ideaal om de gelovigen te laten voelen wat goddelijk licht is. Niet te hard, niet te zacht.
Bij Archipel hebben ze nog nooit last gehad van herhalen.
Archipel troonde mij - ik kon er maar niet genoeg van krijgen - naar de Sankt Agnes Kirche / König Galerie van architect Werner Düttmann die eraan werkte van 1964 tot 67. (klik)
En hoe zie het plafond er daar uit ?
Een balkenribbenstructuur, een middendak en met licht dat langs de muren naar beneden valt.
Ideaal om de gelovigen te laten voelen wat goddelijk licht is. En sinds kort, wat ideaal is om kunst te verlichten. Niet te hard en niet te zacht.
Bij Archipel vinden ze dat helemaal niet erg, eerder een plicht, om de zachtheid van het licht van de jaren zestig met vaste regelmaat op het programma te zetten.
Het lijkt de VRT wel die maar niet genoeg krijgt van het heruitzenden van FC-De Kampioenen.
Weet iemand of er ergens in de aanloop naar de zestiger jaren ergens een architectuurcongres geweest is, dat architecten leerde hoe je met licht moet omgaan ?
Niet te hard, niet te zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten