VISMIJN HEROPEND

In elk beleidsplan van burgemeesters neemt het een belangrijk hoofdstuk in: het lintjes knippen.

Vorige vrijdag werd er weer eentje doorgeknipt door onze geliefde burgemeester: de van oudsher gekende en vernieuwde vismijn werd weer open verklaard.

Burgemeesters kunnen bij dergelijke gelegenheden blindelings speechen: ze gebruiken de woorden als moed, lef, ondernemingszin, financieel sterk, prachtig initiatief, fier en trots, het DNA van onze stedelingen; koppig mag ook, succes zal verzekerd zijn en vooral niet de namen van de gastheren vergeten.

In de kranten:
OUDE VISMIJN IS WEER OPEN - ZOVEELSTE KEER, GOEDE KEER ? (De Gentenaar)

OUDE VISMIJN WORDT EVENEMENTENCENTRUM (Het Laatste Nieuws)

In De Morgen, De Tijd en De Standaard niets over dit evenement. Begrijpelijk.
In de Gazet van Antwerpen en het Belang van Limburg ook niets. Ik vraag mij af waarom. Een beetje jaloersheid in die provincies ?

De Oude Vismijn was haar eenzaamheid een beetje beu, ook de achterklap en 't liegen.

Als u vanaf nu veel naar evenementen mag gaan in het Gentse is de kans groot dat het op deze locatie zal zijn. En indien niet zo, dan moet u een beetje beginnen twijfelen aan het niveau van het evenement.

Als een gebouw een interessant gebouw genoemd wordt, dan wil dat meestal zeggen dat het maar zozo is.

Als het geen interessant gebouw is vervallen we of in superlatieven of in vernederingen.
In casu opteer ik voor het eerste, de superlatieven. Het is een mooi gebouw geworden, met een leesbare structuur, verrassende wendingen, historisch respectvol aangepakt, een discrete hedendaagse touch, een sfeervolle omgeving op één van de mooiste plaatsen van de stad, zegt men dan.
Of zou men moeten zeggen.

We hebben dat laatste moeten verbeteren: op één van de mooiste plaatsen van de wereld, want het zicht op de Gras- & Korenlei is er één, tot over de rand gevuld met Unesco Werelderfgoed.
Er zijn niet zoveel etablissementen die daarmee kunnen uitpakken.

Van de Unesco kunt u veel zeggen maar hun selecties Werelderfgoed gaan we hier niet ter discussie stellen.

En ik kan het weten; ik heb er een paar maanden van mijn rijk gevulde leven gespendeerd en gewerkt om ervan te maken wat er moest van gemaakt worden: een plaats waar u en ik in alle stijlvolle intieme grandeur kunnen genieten van al het fijnste wat onze reuk- en smaakpapillen in vervoering kan brengen.

Met een beetje geluk komen we er elkaar tegen, bij voorbeeld tijdens het festival van Vlaanderen of bij Ode Gand.