Het moet zowat tien jaar geleden geweest zijn. Op de Permanente OnderwijsCommissie van onze faculteit uitte ik mijn ongenoegen over het feit dat uit een onderzoek bleek dat amper 3% van onze jongeren als ondernemer door het leven wil gaan. Dat percentage lag even hoog als in Rusland. Alle onze omringende landen scoorden op hun één been gemiddeld 6 à 7 %.Onze Vlaamse jongeren waren onverzadigbaar lui geworden, leefden in een samenleving die er uitzag als één grote hangmat.
Waar zaten de durvers ?
Wie zou er in de toekomst nog ondernemen ?
Ik had die cijfers als lid van de RVB van Unizo zo maar in de POC gegooid.
Ehwel, geef jij dat vak maar, was het antwoord, je kunt het toch zo goed uitleggen.
Nooit gedacht dat ik op twee minuten tot missionaris zou gepromoveerd worden.
Enfin, tien jaar lang geef ik aan mijn studenten het vak management en ondernemen en zie eens hoe het aantal ondernemers in Vlaanderen in diezelfde periode gestegen is.
(RESULTATEN)
Toeval ?
Ik denk het niet.
Jamaar, zegt u dan, jij hebt toch geen 16.591 studenten gehad, laat staan dat je die allemaal tot ondernemen zou aangezet hebben.
Neen, het waren er iets minder.
Zonder de brossers zo'n duizend; inclusief brossers zo'n drieduizend.
Maar hebt u ooit al van het multiplicatoreffect gehoord ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten