Rotterdam lijkt wel een laboratorium om te experimenteren met nieuwe architecturale vormen.Aan de Blaak waren ze al wat gewoon; sinds een tweetal jaren is de leegte daar ingevuld door de nieuwe markthal.
Het idee van de zuiderse overdekte markthal werd met Hollandse koopmansgeest overruled door een dak van dure appartementen met daaronder twee lagen parkeerruimte. In deze waterzieke omgeving is dat op zich al een dure aangelegenheid.
Het is er letterlijk volgepropt met eet- en drankstandjes die noch duur noch goedkoop zijn. De kerzen van de enige fruitstand waren goedkoop maar ze moesten het in volle seizoen meer van omzet dan van kwaliteit hebben.
De restaurantjes in de zijbeuken van deze kathedraal zijn van het soort van dertien pizzeria's in een dozijn voorverpakte eetculturen. De huurprijs per vierkante meter laat geen behoorlijke keukeninfrastructuur toe. Dat hebben de Nederlandse projectontwikkelaars in een vergadering met karnemelk beslist. In Napels zouden deze lui in de Vesuvius gedropt worden.
Een paar rasechte Rotterdam-
mers stuurden ons naar de Fenix Food Factory; een nog niet eens zo oud net niet platgebombardeerd pakhuis dat in afwachting van nieuwe projectontwikkeling ingepalmd werd door een groep jonge en niet meer zo jonge ZZP'ers die graag lekkere
koffie, taarten, biertjes allerhande, wijnen, kazen, fruit, hapjes en snapjes voorzetten op meubilair dat al twee keer de kringloopwinkel gepasseerd is, maar dat geeft niet: het is is er gezellig, rustig, geen projectontwikkelaars die de commerçanten op de hielen zitten. Hier zijn de neringdoenders de baas zonder baas te spelen. Rotterdammers komen hier graag lanterfanten, een gewoonte die ze door hun vele buitenlandse reizen met de kemper geadopteerd hebben.
Ik mag ze graag, diè Rotterdammers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten