STATIONS IX

U herkent onmiddellijk dat dit een metroplan is.

Of toch, de weergave ervan.

Mensen houden ervan om een ingewikkelde situatie eenvoudig voorgesteld te krijgen.

Ondergronds door een stad reizen, het is al moeilijk genoeg.

Want in werkelijkheid ziet datzelfde metronetwerk er zo uit.

We zijn ons daar om diverse redenen niet van bewust dat het zo'n 3-dimentioneel kluwen is

Een beetje ervaren reiziger ziet zo waar het centrum is.

Ook de belangrijke knooppunten herken je zo.
En al knijpen deze knooppunten twee, drie tot vier lijnen in één station samen, diezelfde ervaren reiziger weet dat je daar verdomd veel kilometers zal afleggen om van de ene lijn naar de andere over te stappen.

Metroplannen, overal ter wereld vertonen ze hetzelfde patroon.
London, Parijs, New-York of Tokyo, alle hanteren ze hetzelfde schema.

Maar je weet, die uitlopers geven een vertekend beeld van de werkelijk afgelegde afstanden; anders zou het werkelijke net niet op één hanteerbaar formaat te verschalen zijn.

Als je goed kijkt, lijkt het wel een grafische weergave van hoe je hersenen misschien wel werken: impulsen die langs banen en knooppunten je naar de juiste gedachten leiden.

Als ik nu nog een metrotje doe zal ik mij als een zwoele gedachte voelen in de ondergrondse hersenen van de stad. 


VLOERPATRONEN


U ziet hier een dame een foto nemen van een vloerpatroon.
Niet zomaar ergens in een lokaal kerkje, maar in de indrukwekkende kathedraal van Amiens.

Het is misschien een beetje onduidelijk waarom deze dame precies van dit onderdeel een foto neemt, maar als we de stoelen opzijschuiven ziet u een zeer regelmatig tegelpatroon.



Dat patroon was er niet voor de esthetiek van de kerk.

Probeer eens de zwarte lijn onderaan in het midden te vatten. Als u nu die zwarte lijn volgt dan zal u zien dat na 168 meter, in het midden van de figuur uitkomt. Die 336 meter is een eigen schatting, maar het kunnen er meer zijn. Of minder. De basis van het vierkant meet 14 m.

In Amiens waren ze niet achterlijk.

Veel mensen die zich schuldig voelden, en over tijd en geld beschikten, ondernamen een reis naar het verre Compostella om zich veilige toekomst na de dood te verzekeren.

Voor hen die minder bemiddeld waren was in Amiens een alternatief voorhanden.

Op je knieën al biddend de zwarte lijn afkruipen, werd gelijk gesteld met een bedevaart naar het zonnige Spanje, als je zonder een krimp te geven noch te foefelen, tot aan het midden van deze kwellende figuur geraakte.
Na de boetedoening stond het je vrij om dat zitje in het paradijslijke hiernamaals nog veiliger te stellen door een royale gift die zou bijdragen om de kathedraal afgewerkt te krijgen.

RAVEELCONSTRUCTIE

De naam Raveel zegt u waarschijnlijk wel iets, zeker als u van Vlaamse hedendaagse schilderkunst houdt, maar wat u hier ziet is een raveelconstructie, met kleuren en tinten die zo uit een schilderij van Luc Tuymans zouden kunnen gestapt zijn.



De meeste raveelconstructies zien er anders uit.
Soms worden ze ook raveling genoemd.









Maar we zijn hier te lande, in Ename bij Oudenaarde. Daar is niets mis mee, integendeel, het verhoogt onze waardering voor landelijke vaklui, met een scherpzinnige kijk om iets zo eenvoudig mogelijk te maken.

Het leunt aan bij wat Leonardo de Vinci al voor mij zei: niets is zo moeilijk om iets eenvoudig te maken.

Alle verbindingen zijn hier gemaakt met houtbekken die perfect in elkaar haken.

Dat die vierkante kinderbalkjes onder een hoek van 45° gedraaid zijn heeft ook zo zijn voordelen. Niets dan voordelen eigenlijk.

De baksteengewelfjes rusten er perfect in evenwicht op de balkjes, en deze hoefden geen bijzondere verzaging te ondergaan.

Als u dit met uw eigen ogen eens wil zien, dan moet u nog wat geduld uitoefenen.
Als alles verloopt volgens plan worden nog voor het einde van dit jaar  hieronder eettafeltjes gedekt waar u zal mogen aanschuiven.

Roger Raveel zal er niet bij kunnen zijn maar wie weet, dhr Tuymans ?
Ik hou u in ieder geval op de hoogte.

SCHOUWEN - I

Nu het academiejaar hervat is, wordt het tijd dat we ons weer eens toeleggen op onderwerpen, die naam waardig.

Zoals over schouwen.

Heel belangrijk is dat schouwen voldoende afgedekt zijn.

Tegen neerslag en tegen terugslag.

Zoals hier.

Een schouw met vier kanalen ondersteund door vijf soldaatjes die precies een beetje teveel gedronken hebben.

Let op het linker soldaatje, dat vier bakstenen hoog is en het rechter nauwelijks drie.
Het is duidelijk, de aannemer heeft er aan gedacht  de deksteen wat helling te geven.

Maar kan iemand mij zeggen waarom die soldaatjes naar rechts nijgen, terwijl de regen van links inslaat ?