VORMEN

In 1948 ontwierp en maakte Norman E. Timbs deze Buick Streamliner, zomaar voor zichzelf. Het kostte hem toen 10.000 $ waarvan 8.000 $ naar de carrosserie ging: een met de hand gemaakte aluminium schelp. De wagen kon in theorie 180 km/u halen. Alles bleef bij dit ene model. Aanvankelijk diende het als show-model op diverse beurzen en events.

In 1956 werd het verkocht aan ene Jim Davis die ermee in Californië rondtoerde maar hem nadien verwaarloosde. In 2002 werd hij ergens in een woestijn teruggevonden en gerestaureerd.

Wie laat nu zoiets achter in een woestijn ?


Gary & Diane Cerveny uit Malibu, Californië rijden er nu mee rond om er te stoefen.

In Oostende woont er iemand met een schattige kopie van deze Buick.





ACHTERKANTEN MOETEN VOORKANTEN WORDEN

Trouwe lezers kennen onze bezorgdheid omtrent de goede relaties met het koningshuis. We zouden er ook alles aan doen om de spanningen binnen het koningshuis te doen ... ja hoe zouden we dat noemen ? Afkoelen zonder blazen ?

Ik schreef al eerder dat er in Laken en indirect ook bij ons stadsbestuur spanningen waren omtrent het Koningin Mathildeplein dat er meer dan belabberd bijligt en het frisgroene parkje van Delphine Boël - kunstenares en sinds kort officieel de halfzus van Mathildes' echtgenoot - het parkje dat op nog geen vierhonderd meter van hare majesteit's enclave ligt.

Terwijl alle aandacht gaat naar de strijd tegen corona heeft ons geliefd stadsbestuur in alle stilte de aanvang van de inrichtingswerken van het Koningin Mathildeplein laten aanvatten.
Diplomatie, het is een kunst. 

C - WETENSCHAPPEN

Er zijn faculteiten waar ze aan wetenschappelijk onderzoek doen en die kennis weer verspreiden onder vorm van cursussen en colleges. Sommige van die studenten worden later op hun beurt wetenschappers en doen dan precies hetzelfde als hun voorgangers: onderzoeken en die kennis weer verspreiden.

Dat is een bezigheid die de mensheid al eeuwen veel heeft bijgebracht. Onder die categorie rekenen we biologie, biochemie en biotechnologie, chemie, fysica en sterrenkunde, geologie, geografie en geomatica, informatica, wiskunde en graag ook de geneeskunde. Buiten die laatste discipline noem ik die allemaal exacte wetenschappen. Kennis als handvaten.

Dan zijn er de humane wetenschappen. De term 'wetenschappen' is hier al minder een rots in de branding. Dat zijn - tja, hoe zullen we dat noemen - verhalen, die meestal logisch klinken, van ergens komen en ergens heengaan zonder duidelijke richting. Discours en tegendiscours noemen ze het. Het houdt een hele hoop mensen bezig: filosofie, sociologie, psychologie, economie, rechten, criminologie...
Domeinen waar ook veel onderzoek in gebeurt dat voortdurend het tegenovergestelde van de vorige studies aantoont.

En dan zijn er een hele reeks faculteiten waar men naast de richting waarin ze aan het zwemmen zijn, ook nog de term wetenschappen aan geplakt hebben om ze toch enig aanzien te geven: economische wetenschappen, politieke wetenschappen, vooral in Leuven godsdienstwetenschappen, kunstwetenschappen waaronder architectuurwetenschappen en sinds enkele dagen ook de onovertroffen faculteit van communicatiewetenschappen.

Van de zestien proffen die die faculteit van de U-Gent draaiende houden,  schieten er nu nog vijftien over.
De wervende slogan van deze universiteit is DURVEN -DENKEN - DOEN.

Op sommige faculteiten vergeten ze daar op nachtelijke uren één van die drie D's toe te passen.


ACHTERKANTEN

Niet zo lang geleden ben ik eens naar een voorlichtingsavond geweest over stand van zaken rond het Sint-Pietersstation.

Veel wijzer ben ik daar niet geworden.
En aan het geloof in de praatjes en beloften die onze bewindvoerders daar verkochten heb ik ook geen centjes gespendeerd.

U kunt uw centen dan beter in Leie gooien, u zal er nog meer plezier aan beleven.

Er kwamen getuigenissen over de vele sociale verbondenheden die ondertussen voor en achter het station waren ontstaan en waaraan we ons moesten optrekken. Ik dacht dat een station voornamelijk diende om treinen vlot te laten toekomen en dan weer op tijd te laten vertrekken.

Ik heb die avond gehoord dat ik het niet afleer om foute vragen stel. Ik heb er geleerd dat een station net zo goed kan dienen om groentjes te kweken voor de buurt. Dat er daardoor nieuwe gemeenschappen ontstaan.

En er was zelfs een schepene die mij de les kwam spellen dat ik niet meer mocht spreken over de voorkant en de achterkant van het station. Dat is discriminerend en neerbuigend voor diegenen die aan die 'achterkant' wonen.

We moeten voortaan spreken over de noord- en zuidkant van het station.
Dat mag niet moeilijk zijn; ik hoef maar op het kompas van mijn phone te kijken om te weten waar ik sta. Zo komt dat kompas nog eens van pas.

Het Gentse Sint-Pietersstation zal dan uiteindelijk symbool staan voor de verbeterde noord-zuid relaties in deze wereld.


Kijk, zo had ik het nog nooit bekeken.

Ik ben dus, met mijn kompas in de hand, naar de zuidkant getrokken.

Wat ik daar gezien heb tart alle verbeelding. Onder de peperdure spoorbruggen is er op één plaats een begin te bespeuren van wat misschien wel een info-kantoor wordt. Op een andere plaats worden tonnen zout gestapeld voor als het ooit nog eens sneeuwt of vriest.

De wijze waarop die zuidkant ingevuld wordt, staat inderdaad symbool over hoe het noordelijk deel van deze aardkloot omspringt met de zuiderse gebieden. Met onder andere deze parallel: het zal nog decennia duren voor er een beetje evenwicht tussen noord en zuid voelbaar zal zijn.

Die mensen die aan de zuidkant wonen mogen enorm blij en fier zijn met deze nieuwe ontwikkeling.
Ik ben bijna jaloers dat ik maar aan de noordkant woon.


CORONA. DE SAGA ...

Er komen andere tijden.
We moeten strijdvaardiger zijn.
Zoals ooit de Vietnamezen de strijd aanbonden tegen de Amerikanen.
En wij - studenten - dit protest steunden zonder veel last te hebben over enige kennis inzake internationale politiek.
Ik ben nu wel geen student meer, maar veel is er intussen niet veranderd.
Nu voert Vietnam een strijd om een epidemie te voorkomen. Dat is iets anders dan strijd voeren tegen. De tekst luidt letterlijk: DOOR THUIS TE BLIJVEN HOU JE VAN JE LAND.
Mijn dochter Ellen zou het anders formuleren.

HOU VAN JE LAND, 

BLIJF THUIS.

Klinkt zeker beschaafder dan blijf op uw kot
Alsof we allemaal terug studenten zijn.
Of kiekens. 











CORONA. THE SAGA..

WIE DOET NU ZOIETS ?

Mondmaskers dienen niet om jezelf maar om de anderen te beschermen.

Maar mondmaskers gooi je niet op straat.

Wie, verwacht je, zal dit dan moeten oprapen ?








Mijn station heb ik nooit zo leeg gezien.

Het treinaanbod is nochtans niet zo gering.

Alleen voor mensen die zich noodzakelijkerwijs naar Dendermonde, Geraardsbergen of De Panne moet verplaatsen.

Het begrip noodzakelijke verplaatsing is een merkwaardig verplaatsbaar begrip geworden.

Ondertussen op zondagmorgen bij mijn favoriete Grimod-smaakmaker.

Eén per één mogen we binnen.
Normaal staat hij achter in de keuken al het lekkers klaar te maken. Nu doet zij het gevraagde in de papieren zakjes, hij tikt alles in op de kassa.

In veel zaken zag ik het anders: hij doet het werk, zij de kassa.

Mocht ik nu nog gitaar kunnen spelen, ik werd straatmuzikant. 


6 APRIL

Rond deze tijd van het jaar heb ik altijd iets te vieren. Of te gedenken, als u dat liever hoort.

Omdat het dit jaar een specialleke is had ik zelfs een heel feestje in mijn hoofd.

Met veel mensen erbij die mij allemaal dierbaar zijn.
Maar het mag niet zijn.

Ik ga daar niet om treuren.
Uitgesteld is niet verloren.
Zoals de Olympische Spelen.

In afwachting nodig ik u uit om een kijkje te nemen op mijn nieuwste site.
https://www.johanrutgeerts.com 


KOUDE OORLOG OP HET PALEIS

In Laken gieren er momenteel grotere problemen rond dan het coronavirus.
Sinds vorige dinsdag het Delphine van Sacksen Coburg park opnieuw op het agenda staat (op CANVAS - Meer vrouwen op straat), als symbool van de miskende buitenechtelijke kinderen, is hare majesteit Koningin Mathilde zich er ook mee gaan moeien.

Onze geliefde vorstin - die in deze moeilijke tijden zich noch tijd noch moeite spaart om verhaaltjes voor te lezen voor kinderen wier ouders in deze verwarrende tijden geen tijd voor hen kunnen vrijmaken - wel, die krijgt het op haar heupen. En terecht. Dat is nu al jaren dat onze vorstin op nog geen kilometer van dat verwerpelijke Delphine-park, ook een plein gekregen heeft, maar nu moet u eens kijken op deze luchtfoto hoe dat plein er bij ligt.

Onder het nog steeds niet afgewerkte Sint-Pietersstation ligt het naar haar genoemde plein er bij als was het een nog niet hersteld oorlogsgebied.

Dat is voor het ene gedeelte, het andere gedeelte staat vol fietsen, in afwachting dat het ondergrondse fietsstation ooit afgeraakt. Dat is ons nu beloofd voor 2027 maar dagelijkse gebruikers van het station weten beter, dat wordt ten vroegste 2057. Negenennegentig jaar na Wereldexpo 58.
En iedereen betwijfelt of onze vorstin tegen die tijd nog in staat zal zijn om het haar naar genoemde en zeker, mooi ingerichte plein, te
kunnen onthullen. 

Mathilde laat haar gemaal geen keuze: hij moet een brief schrijven naar de Gentse burgemeester - Mathias De Clercq - om dat park genaamd naar Filip's halfzus te veranderen naar Koningin Mathildeplark en dat gedrocht aan de achterkant van het station, als het echt niet anders kan, aan die zelfverklaarde kunstenares toe te wijzen.

En dat bendeke anarchisten van de Prinses Clementinalaan kunnen hun Delphine Boëlpark steken
daar waar hun lichaamsdeel eeuwig donker is.