MISVERSTANDEN

Er zijn zaken waar we proberen vat op te krijgen.

Het lijkt mij, dat anderen vaker vat krijgen op de dingen dan ik.

Ik weet niet hoe dat komt maar het ligt zeker aan mij.
En aan de anderen.

Behalve die ene keer.

Ik kreeg vat op zijn houding zonder dat hij vat kreeg op wat ik zag.

Man, you can't milk a cow with your hands in your pants. 

't Was My Lucky Day.

En neen, hij heeft er geen schade aan over gehouden.

Zij ook niet.

OVERSPELIGE REFTER

Ik ken hogescholen en universitaire campussen waar ze over een lekkere en gezellige cafetaria-restaurant beschikken. De gelukzakken, want het gaat niet enkel om het eten; lekker eten brengt mensen bijeen waardoor gesprekken en ideeën ontstaan wat in academische milieu's vaak leidt tot alom geprezen publicaties en daaruit voortvloeiende Nobelprijzen.


Bij ons op de campus is de directie en bij uitbreiding het decanaat nooit te zien geweest in refter. Die houden over de middag door, vergaderingen met kruimels en geraspte wortelrestjes tussen hun tanden; iets wat nog nooit geleid heeft tot vruchtbare resultaten, laat staan tot deftige publicaties en/of een Nobel- of Pritzkerprijs.

Mochten de leidinggevenden zich toch in de cafetaria wagen, het zou het jaar daarop er wel anders uitzien en beter smaken.

Een paar jaar geleden bleek dat de cafetaria te klein was voor het aantal studenten. Er zou een uitbreiding komen en zoals dat vaak gaat bij dat soort wensen zouden ze eens laten zien dat zoiets kan zonder dat het geld kost.
Zoals het breed gedragen klimaatbeleid van Joke Schauvlieghe.

Het resultaat was een kubus in plexyglas die inderdaad niet veel gekost heeft, nooit over regels inzake brandveiligheid gehoord heeft en energie verslindt die voor één gebruiksdag, kan gelijkgesteld worden aan wat achtenvijftig auto's zouden verbruiken, die van Gent naar Wenen en terug rijden, zonder rustpauze.

Dat de studenten die hier opgeleid worden - architecten en  interieurarchitecten - niet veel noties hebben van energiezuinig bouwen, kun je ze dus niet kwalijk nemen.

Voor alle scholieren die de hogeschool- en universitaire studenten volgende donderdagen mee op sleeptouw gaan nemen in hun betogingen deze waarschuwing: filter de studenten van die campus er uit.
Koop van die boeren geen eieren.



HOLOFERNES

Wij vinden de onthoofdingen die de IS jihadisten uitvoeren barbaars; ze op video vastleggen en
verspreiden nog meer.

Ik kan gemakkelijk wat voorbeelden van het internet afhalen en ze hier posten, maar mijn fatsoensnormen komen hiertegen in opstand.
Ik heb eventjes getwijfeld maar uiteindelijk doe ik het niet.
U moet zelf maar kijken.

Op de tentoonstelling DAMES van de BAROK in het Museum van Schone Kunsten in Gent, waren er maar liefst vijf schilderijen van die dames die Judith schilderden nadat ze Holofernes' hoofd van zijn lichaam hadden gescheiden.

Een van die dames heeft het tafereel zelfs tot vier maal toe geschilderd, voor ze wist dat ze juist zat.
Bij mijn weten wist Klimt dat al na twee keren.

Voor bij wie de bijbelkennis omtrent Judith een beetje ver zit - tja, u kan daar niets aan doen want zelfs als u op een katholieke school gezeten hebt van voor het tweede Vaticaans concilie, dan heeft men u daar in de godsdienstlessen niet, echt niets over verteld.

Zelfs al maakte het bisdom een onderscheid tussen de catechismuslessen, de gewone godsdienstlessen en het vak gewijde geschiedenis.

Van Judith en Holofernes hebt u nooit of nooit gehoord. En zeker niet als u het vak misdienaar er vrijwillig bijnam, zoals ik.

Het verhaal gaat als volgt: Generaal Holofernes van Assyrische oorsprong belegert het stadje Betulia. Ze kunnen daar noch weg noch weer tot een mooie, vrome en welgestelde joodse weduwe, Judith, besluit haar stad te redden door een
list. Ze mengt zich onder de belegeraars en heeft een tas met heerlijke voedselwaren mee. Ze valt bij Holofernes op door haar sensuele schoonheid - een paar van die vrouwelijke barokke schilders kunnen dat voortreffelijk weergeven - en die nodigt haar uit voor een etentje in zijn tent. Zij gaat op de uitnodiging in en belooft voor hem te koken, iets wat tegenwoordig de mannen doen om het tegenovergestelde te bereiken.  Ze brengt ook haar dienstmeid mee. Was het de drank, was het het voedsel, was het een combinatie van beide of erger nog, het mengen van een slaapmiddel in 's mans eten, op dat vlak staat de bijbel niet bekend als een zeer nauwkeurige verslaggever.
Maar het resultaat is: Holofernes valt in slaap, Judith neemt zijn zwaard en in twee houwen is zijn hoofd er af. Ze schudt er eerst het bloed uit, stopt het dan in haar tas en schrijdt zeer onopvallend het legerkamp uit, samen met de meid.
Bij het ochtendgloren wordt Holofernes' hoofd op een speer gespiest, die ze laat posten op de verdedigingsmuren van Betulia.
De Assyriers die van hun generaal letterlijk onthoofd, zijn slaan in paniek en op de vlucht.

Betulia kan weer herademen, dankzij Judith.

Dat van de in totaal vijftig werken van die barokke vrouwen, daar in het MSK, er maar liefst vijf Judith in haar verderfelijk verhaal terug tot leven laten komen, vind ik bedenkelijk. Tien percent zeg. 

Ik vind dat niet alleen bedenkelijk voor die dames; voor heel de westerse beschaving eigenlijk, inclusief de Joodse, of het verhaal nu apocrief is of niet.

FALUN GONG

Zondagmorgen, het was iets voorbij elf, en ik zag vier mensen trage bewegingen maken die hun van hun energie bevrijdde, in die zoektocht naar waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid.

Uit die grote handtas in het midden klonken klanken en mantra's, als ik dat woord mag gebruiken.

Het had gevroren die nacht en er kwamen maar vier Falun Gongers opdagen. In de zomer zijn er dat veel meer. Die seizoengebondenheid vind ik zorgwekkend. Echte Falun Gongers laten zich niet afschrikken door de kou, toch ?

Als u wil, elke zondagmorgen van 10:30 tot 12:00 in het Citadelpark van Gent, vlakbij de monding van de Koningin Astridlaan, waar die lelijke pergola's staan die ons geliefd stadsbestuur nu toch eens zou mogen verwijderen.

Ik vermoed dat in andere steden en gemeenten dit ook mogelijk is.

RODE MAAN

Waar was u op 11 augustus 1999 ?
Weet u dat nog ?

Denk toch maar eens goed na.

Maandag morgen was er volledige maansverduistering te zien.

Met dat onnozel fotoapparaatje van mij, zag dat er zo uit.

Terloops, op 11 augustus 1999, was er in het zuiden van ons land een totale zonsverduistering te zien.

Wij zijn toen gaan kijken in de buurt van Lens. Het zotste deel van de familie hebben we toen thuis gelaten.

Twee totale verduisteringen in mijn leven; waar kan ik nog
naar verlangen ?

DIALOOG MET DE OMGEVING

Er zijn schilders die goed kunnen schilderen en daarnaast ook een zeer fijne neus hebben voor het
kader dat er rond moet.

Gustave Courbet had zo'n fijne neus. Om het evenwicht tussen wat hij het attribut l'origine du monde noemt en de wereld daarrond te bewaren, heeft hij een verguld kader laten aanbrengen waarvan we moeten toegeven dat het ook een kunstwerkje op zich is.

U hoort daar een dialoog ontstaan tussen het canvas en het kader.

Er zijn ook kunstenaars die vinden dat een kader rond een schilderij overbodig is. Hooguit een bescheiden houten latje dat de zijkant van het canvas wat proper afwerkt.

Er zijn ook kunstenaars die de zijkant van het canvas verder beschilderen alsof er geen einde aan komt. Het is nog niet af, er is ook nog geen dialoog, snapt u ?

En dan zijn er ook een aantal kunstenaars die vinden dat het omgekeerde ook moet kunnen.

Geen canvas, of geen paneel maar gewoon een kader.

Leve de vrijheid want de kijker mag het werk invullen zoals hij dat wil. De kunstenaar zorgt alleen voor een kader.
De rest is opnieuw gewoon in dialoog aangaan met de omgeving.

Zo volg ik zo goed en zo kwaad als ik kan, het werk van Kris Martin, een man met een sterk gelovige en religieuze achtergrond, ingebeiteld in veel van zijn werken. Wereldformaat.

Zo staat er aan het strand van Oostende het werk 'ALTAR' dat een stalen kader voorstelt van het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck, maar dan zonder de wonderlijk beschilderde panelen erin. Alsof ze gestolen zijn, maar dat is natuurlijk niet zo.

Wie zou nu de panelen van het Lam Gods willen stelen ?

Dat kunstwerk van Kris Martin gaat dus ook een dialoog aangaan met de omgeving.

Ik heb hetzelfde kunstwerk zien staan aan de High Line in New York waar er met hetzelfde kunstwerk dan weer een andere dialoog aangegaan werd.
En het stond ook eens tijdelijk, in Rome, naar aanleiding van het 800 jarige bestaan van de Dominikanen. 

Van alle werken van Kris hou ik oprecht veel; over zijn ALTAR zou ik beter zwijgen.

Sinds kort heb ik zo'n nieuw kunstwerk ontdekt, op de baan van Ternat naar Lennik. Links voorbij de lichten als u van Ternat komt.


Een zeer sober, bescheiden, ietwat teruggetrokken kunstwerk dat vooral een dialoog op gang probeert te brengen tussen automobilisten en de omgeving.
Of tussen de kijker en de automobilisten; dat maakt in dit geval niet zoveel uit.

Ik ben op zoek naar de naam van deze kunstenaar en ook had ik graag geweten of het kunstwerk een naam draagt of is het gewoon zonder tittel.

NOORD STATION

Het Noordstation is- zoals zovele stations - een verzameling van gebouwen en toegangen die aan
elkaar gegroeid zijn als, ja, als wat eigenlijk ?

Zoals in alle grote stations zijn de mensen die er rond lopen niet altijd reizigers.

De grote centrale ruimte is gevuld met shops en consumptieplekken die er toe doen; de weg naar de ticketbalie is een beetje een zoektocht. De NMBS is een organisatie die een beetje te bedeesd is om haar core-business aan haar geacht cliënteel bloot te  stellen.

Het dichts bij de reizigersstromen kan mijn zijn waren en diensten het gemakkelijkst slijten. De huurprijzen zijn aangepast aan dit soort wetmatigheden. Wie wat verder van de drukke stromen
gevestigd is moet met minder klanten tevreden zijn.

Soms ontaardt het in regelrechte klachten van bijvoorbeeld deze apotheker, hier links achter op de foto, die gelegen is aan de verste uithoek van het commerciële eiland. Hij klaagt over het schorriemorrie rechts op de foto, dat rond zijn zaak hangt, en dat bezoekers afschrikt en zo zijn omzet naar de kl.ten helpt.

Naar eigen zeggen belt hij dagelijks de politie met het verzoek dat zootje te verwijderen. Daar ze na een halfuurtje hun plaats weer innemen vindt de apotheker het dweilen met de kraan open.

Het liefst zou hij dat gespuis zien verdwijnen.

Misschien moet de gang gewoon een beetje beter verlicht worden.




OPGERUIMD STAAT NETJES

Zestien gondeltjes, stevig geschord, voeren de vele ha's en ho's en kijk ne keer daar's af, die ze ontlokten op het reuzenrad tijdens de winterspelen.

Mijn stad herwint haar normale gedrag. De opgefokte feestwind is doelloos uitgewaaid; de kerstcenten zijn binnen; we mogen weer gewoon doen.

Zoals de liberalen het aankondigden tijdens de voorbije verkiezingen.
Benieuwd met welke slogans ze u en mij weer willen inpakken.

Naar die van de andere handelaars in ideologieën ook trouwens

De nieuwjaarsreceptie verliep zoals nieuwjaarsrecepties moeten verlopen: met boe-geroep en applaus, met gratis drank en goede gezondheidswensen.

Nieuwe burgemeesters leren de stiel, de oude en afgedankten kunnen nu doen alsof ze nu doen wat ze nu willen doen.
Bij die laatste categorie, hoorde ik veel verloren hoop in hun hoofden gevangen zit.

Er zijn ons een paar maanden gewoon doen gegund; in de zomer slaat mijn stad weer aan het feesten; alsof we niet zonder kunnen. 

Mijn stad, het is nu eenmaal geen verzameling bomen waar een wind van ergens naar nergens de bladeren streelt.


WERFBEZOEK

Zie hem nu lopen - onze evenwichtkunstenaar.

Sinds de vorige blogspot is hij nog geen haar veranderd, spijts uw opmerkingen over het dragen van een helm of het bevestigen van valbeveiligingen.

Held van de arbeid.

SCHROOM VOOR HET CHROOM

Zaterdag had mijn krant DS mij daar eventjes te pakken: haar kritisch DS-Weekblad coverde SCHROOM VOOR HET CHROOM - HOE EEN STATUSSYMBOOL EEN SCHANDVLEK WORDT.

Het volgende boekske dat als publicitaire bijlage werd meegestuurd was een folder van het status-automerk Uit Bayern, dat mij vertelde dat ik geen wagen zocht maar echt rijplezier.

Bij BMW kennen ze mij niet goed. Ik heb geen plezier aan het rijden in dit land. Ik wil mij voor een redelijke prijs, redelijk comfortabel en binnen een redelijke tijd van het ene naar het andere punt begeven. En dat hoeft niet altijd met een auto te zijn.
Bijna alle automerken verslijten ons voor naïeve dommeriken. Alle publicitaire filmpjes tonen gelukkige mensen in gelukkige auto's die genieten van mooie landschappen zonder concurrerende tegenliggers die landen in steden waar er altijd parkeerplaats zat is.
Autoconstructeurs gedragen zich als pretentieuze blagen.

Het moet zijn dat dit u niet stoort; hun publiciteit zou er anders minder pretentieus uitzien.


Er zijn landen waar een paar mensen zich met de auto verplaatsen, maar het merendeel van de hardwerkende bevolking doet dat op de brommer, de motocyclette of de scooter.  Auto's en moto's zijn er gewoon te duur voor hun gemiddeld inkomen.

Het grootste gedeelte van het BBP wordt daar op twee wielen gerealiseerd.


Hopelijk houden ze dat nog een tijdje uit. Dat tegen de tijd dat ze zich massaal een auto kunnen permitteren, alle brandstof voor vierwielers op is.

Ik hoorde hen wel klagen over de elektrische versies van die tweewielers. Die zijn gevaarlijk jong, je hoort die niet aankomen.

Dat ze daar maar vlug van gedacht veranderen.

Ik vraag mij af welk redactioneel ettertje van DS dat stiekem gefixt heeft, dat het gechromeerde artikel net nu op de cover kwam, net nu BMW ook in alle andere kranten die promotiefolder mee postte.
Eliminatie wijst in de richting van een journalist die met zijn hoofd nog leeft in de tijd dat auto's blonken van chromen lijst- en bumperwerk. Alle chroomlijstjes zijn vandaag van kunststof met een chromen laklaagje erop.
Originele tittels bedenken is niet elke journalist gegeven.

BMW overweegt een communiqué, als u daarom zou vragen, waarin ze meedelen dat ze hun marktstrategie zoals steeds afstemmen op de toekomstige noden van de maatschappij en de consument. In feite kan zo'n artikel hen geen moer schelen; verkopen doen ze so wie so.

OPRUIMEN

Ik denk niet dat dit wagentje zich moet registreren telkens het de autovrije zone van Gent binnenrijdt. Dat zou redelijk onnozel zijn.
t' Is al erg genoeg dat die gasten onze rommel moeten opkuisen. Als ze zich nog iedere keer dat ze gaan werken zich moeten registreren zeg.

Eén man is uitgestapt om wat dozen bijeen te vegen die hij nadien in de laadbak achteraan zal gooien. Die dozen kunnen niet door het borstelgeweld zo maar weggegomd worden.
Erg toch dat we zoveel rommel achterlaten.

Die glazen serre rechts is er gekomen ter vervanging van een reeks onnozele huisjes die tegen de kerk aangeplakt waren, waarschijnlijk wegens gebrek aan handelsruimte op dat ogenblik. Waarschijnlijk. Maar omdat antiquariaten en filateliën geen uitbaters meer vinden, en hun klantenbestand alsmaar kleiner wordt, mochten ze gesloopt worden. Die huisjes.

Er kwam een serre in de plaats voor dertigers die ecologisch verantwoord willen chillen, ook voor enthousiaste ondernemers en hun projecten.
Een subtiel maar esthetisch belangrijke landmark, zeggen de initiatiefnemers zelf, met respect voor de omgeving , met veel groen (sic), zonder veel de aandacht op te eisen, maar met een duidelijke identiteit.

Een schoon voorbeeld van het serre-effect: niet te koelen in de zomer en niet te verwarmen in de winter.

Scholieren gaan nog veel moeten brossen eer hun ouders en grootouders wat verstandiger worden.

WERFVERGADERING

Rechts ziet u Gazzi die op zijn knieën aan het metselen is.

Hij wordt hierin deskundig geadviseerd door de twee CEO's die het project in handen hebben,
de facilitymanager,
de financiële directeur,
de secretaresse,
de toekomstige floormanager,
de zaakvoerster van een interieurbedrijf,
de zaakvoerder van een schildersbedrijf,
een interieurvormgever
en de algemene directeur exploitatie.

Ikzelf sta achter het fototoestel.

Totaal elf mensen. Ik denk niet dat ik iemand vergeten ben.

Wat denkt u, kan Gazzi nog beter omkaderd worden ?

VLAGGEN HIJSEN

Ze staat er fier te wapperen op het pronkstuk van de citadel van Hué: de nationale vlag van de ons bevriende Socialistische Republiek Vietnam. De overwinning van het Vietnamese Volk van Vietnam op het verwerpelijke keizerrijk dat in 1945 ter ziele ging en tot 1973 verwoestend bezet werd door imperialistische mogendheden.

Toen ik er 's avonds nog eens langskwam stond ze nog steeds fier te wapperen in de schijnwerpers en de regen die niet wilde ophouden.

Het is voor velen wellicht een geruststelling dat de natie ook 's nachts werkzaam is.

Ik ben daar een uitzondering op.

Een natie hoort op te staan bij zonsopgang.
Dan hijsen we de vlag, onder de klanken van de nationale hymne die iedereen meezingt.
Met volle overtuiging.
En bij zonsondergang strijken we de vlag. Respectvol neerlaten en volgens ingestudeerde handelingen blindelings opvouwen en in een glazen schrijn te ruste leggen.

Het regent er regelmatig, daar in Hué, vooral in het seizoen met dezelfde naam.
Eraan wennen doet niemand.
Daar ben ik geen uitzondering op.

WOORDEN WETEN ALLES

In 1996 werd dit kleinood aan de betaalband van de supermarkt bedacht met het woord beurtbalkje.

Een schattig woord dat ons orde en zekerheid bezorgt bij het winkelen.










Maar hoe zou u dit noemen ?

Een trekgaatje ?

Een trekoogje ?

Een vingerding ?






De cyclus MAOff en RPM start binnenkort opnieuw.
Meer weten over het programma : klik hier.
Management van een ArchitectenOffice en Ruimtelijk ProjectManagement.

NETJES WACHTEN

Soms is het een beetje druk rond de sluizen in Oudenaarde.

Eén schip ligt wat te luieren aan de kade, één wil naar Gent, een ander loopt richting Wallonië.

Schippers maken met hun boten zeer beheerste bewegingen.
Zo moeten leren snel traag te zijn.

Een schip vergt schippers die alert met traagheid kunnen omgaan.

Schippers horen niet thuis op boten.





De cyclus MAOff en RPM start binnenkort opnieuw.
Meer weten over het programma : klik hier.
Management van een ArchitectenOffice en Ruimtelijk ProjectManagement.

SUPPOOST

Twee suppoosten en toch één bezoekster.


De nocturnes genereren niet altijd de massa's bezoekers die men verwacht.


Een museum runnen is het bedwingen van de angst om de leegte bedriegen.












De cyclus MAOff en RPM start binnenkort opnieuw.
Meer weten over het programma : klik hier.
Management van een ArchitectenOffice en Ruimtelijk ProjectManagement.

OVERHEAD

Ochtendkoffie op een gewone donderdag tussen negen en tien, in een gewoon café ergens in Gent.


Buurtbewoners met tijd en leeftijd komen en gaan.

Boven hun hoofden ziet u waaraan de kastelein een deel van zijn overheadkosten gespendeerd heeft.
Geen doeken waarvan ik denk dat ze in waarde zullen groeien.

Uitbaters' verlangen kleeft in het acryl.





De cyclus MAOff en RPM start binnenkort opnieuw.
Meer weten over het programma : klik hier.
Management van een ArchitectenOffice en Ruimtelijk ProjectManagement.