Of toch, de weergave ervan.
Mensen houden ervan om een ingewikkelde situatie eenvoudig voorgesteld te krijgen.
Ondergronds door een stad reizen, het is al moeilijk genoeg.
Want in werkelijkheid ziet datzelfde metronetwerk er zo uit.
We zijn ons daar om diverse redenen niet van bewust dat het zo'n 3-dimentioneel kluwen is
Een beetje ervaren reiziger ziet zo waar het centrum is.
Ook de belangrijke knooppunten herken je zo.
En al knijpen deze knooppunten twee, drie tot vier lijnen in één station samen, diezelfde ervaren reiziger weet dat je daar verdomd veel kilometers zal afleggen om van de ene lijn naar de andere over te stappen.
Metroplannen, overal ter wereld vertonen ze hetzelfde patroon.
London, Parijs, New-York of Tokyo, alle hanteren ze hetzelfde schema.
Maar je weet, die uitlopers geven een vertekend beeld van de werkelijk afgelegde afstanden; anders zou het werkelijke net niet op één hanteerbaar formaat te verschalen zijn.
Als je goed kijkt, lijkt het wel een grafische weergave van hoe je hersenen misschien wel werken: impulsen die langs banen en knooppunten je naar de juiste gedachten leiden.
Als ik nu nog een metrotje doe zal ik mij als een zwoele gedachte voelen in de ondergrondse hersenen van de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten