GOOD 2 GREAT VIII - DISCIPLINE

Management is geen wetenschap. Bedenk eens hoe afschuwelijk de wereld er zou uitzien als management nu eens wel een wetenschap zou zijn. En economie en architectuur en literatuur en ...

In management ken ik maar twee wetten.

WET 1 : ALLE GROTE BEDRIJVEN ZIJN KLEIN BEGONNEN.

 

 WET 2 : NIET ALLE KLEINE BEDRIJVEN WORDEN GROOT.


Alle andere wetten uit wat sommigen wetenschap durven noemen, benaderen min of meer een werkelijkheid en van werkelijkheden weten we dat ze op waarheden lijken, maar dat veel afhangt van wie, waar, wanneer en hoe die geformuleerd worden.

Misschien moeten we wachten op Ingrid Daubechies die een vergelijking met vierenzestig (64 !) onbekenden kan oplossen en omzetten in een algoritme of wavelet om onze economische toekomst foutloos te voorspellen.

Dat zal wellicht beter werken dan al die dure praatjes van Paul De Grauwe en Geert Noels die er toch niets van bakken.


Jim Collins observeert in zijn boek, Good 2 Great, enkele en alleen hoe het komt dat bedrijven gewoon voortkabbelen dan wel  dat ze great worden.

Volgens Jim Collins is discipline binnen het bedrijf de tweede grootste succesfactor. Als iedereen gedisciplineerd gedrag vertoont, gedisciplineerd uitvoert wat afgesproken is, dan kan het niet anders of de zaak wordt een succes.

Discipline, je mag er niet aan denken hoe je het kan misbruiken.
Pruis zijn, befehl ist befehl, geen uitleg vragen, just do what we told you to do.

Maar discipline is dat nu juist niet.

Discipline is niet klakkeloos doen wat opgelegd is.

Discipline, dat is uit vrije wil doen wat moet gedaan worden, het is liefde en respect voor de medemens, doen wat afgesproken is, wat na gemeen overleg als beste leek om te doen.

Voilà, dat is het.

Discipline, het smeermiddel dat bedrijven en organisaties vlot doet draaien.
Discipline, het middel tegen tijd- en productieverlies.

Discipline, het respecteren van de collega's en bij uitbreiding de klanten, de leveranciers, de geldschieters en de hele omgeving waar je je in beweegt.

Iets dat je met de rede, het hart en het verstand doet.
Los van alle emoties.

Plezier putten uit iets correct doen.


Het is zelfs geen wet, het is een manier van zijn.


HONDENKOT - I - F.L.WRIGHT



Een paar dagen na 19 juni 1956 kreeg F.L.Wright deze brief toegestuurd.


Beste Meneer Wright,

Ik ben een jongen van twaalf. 
 Ik heet Jim Berger. 
U hebt een huis ontworpen voor mijn vader, die Bob Berger heet. 
Ik heb een krantenwijk waarmee ik wat geld verdien om van te sparen en om dingen van te kopen.


Ik zou het heel fijn vinden als u voor mij een hondenhok zou willen ontwerpen, dat gemakkelijk te bouwen moet zijn, maar bij ons huis moet passen. 
Mijn hond heet Edward, maar we noemen hem Eddie. 
Hij is 4 jaar oud of in hondenjaren 28 jaar.  
Hij is een labrador-retriver. 
Hij is 75 cm hoog en 90 cm lang.  
De redenen waarom ik dit hondenhok wil is vooral voor de winter. 

Mijn vader zegt dat als u het hondenhok ontwerpt, hij me zal helpen met bouwen. 

Maar als u het hondenhok ontwerpt betaal ik u voor het ontwerp en de materialen met het geld dat ik met mijn krantenwijk verdien.


Met respectvolle groet,
 

Jim Berger.




Jim’s vader had voor zijn grond  in een wijk in California een Usonian house laten ontwerpen door de grootmeester. 




FLW antwoordde hierop,


Beste Jim,


Een huis voor Eddie is een opportuniteit. 

Op een dag zal ik het ontwerpen maar net nu ben ik te druk bezig om mij hierop te concentreren. 

Schrijf mij volgende november in Phoenix, Arizona en wellicht heb ik dan iets voor u,



Sincerely yours,

Frank Lloyd Wright.


Nou nou. 


Juli, augustus, september, oktober, november, dat is vier maanden om een hondenkot te ontwerpen. 

En tegen november moest het af zijn want de winter zat er aan te komen voor Eddie. 

Op 1 november schrijft Jim opnieuw.
Je voelt dat hij met spannende stiptheid zit te wachten op dat ontwerp.



Beste Meneer Wright,


Op 19 juni 1956 schreef ik over het ontwerp van een hondenhok voor mijn hond Eddie – en daar is dan met een andere pen tussen geschreven : om in overeenstemmig te zijn met het huis dat u voor mijn vader ontwierp. 

U vroeg mij om in november terug te schrijven. 

Daarom vraag ik u opnieuw : kan u voor mij een hondenhok ontwerpen.


Uw respectvolle,


Jim Berger.

Het is een beetje tussen de plooien van de officiële geschiedenis gevallen maar het hondenhok is er gekomen op basis van een tekening van de meester. 

Het huis had een zeshoekig grondplan en tegen de langse terrasmuur staat (nu nog ?) een gelijkbenig driehoekig hondenhok dat zo te zien de goedkeuring van zijn bewoner kon wegdragen. 

Twee vragen die we nog niet beantwoord zagen:

 



-       Wanneer is dat plan toegekomen in California ?

 



-       Hoeveel dollar heeft Jim voor dat plan betaald ?

STATIONS - I

Jaarlijks duiken de discussies op over de beheersovereenkomst tussen de overheid en de NMBS/INFRABEL.

Op zich al geen gemakkelijke oefening. Door de onderkoelde liefde tussen de treinbestuurders  en de spoormannen wordt dit een complex van drie vergelijkingen met drie onbekenden.

De baas van de treinconducteurs vraagt zich af of de baas van de sporen en de stations er wel goed aan doet om al die stations duur te herbouwen en de bestaande duur in stand te houden.

Ik heb mij dat ook al dikwijls afgevraagd.

Of we effectief nog stations nodig hebben zoals ze reeds meer dan honderd jaar geleden gebouwd werden ?


Neem Veurne.

Zo te zien was het geen goedkoop stationnetje indertijd.
Na de monumentale en lelijke Sint-Walburgakerk en de nog lelijker Sint-Niklaaskerk, het derde grootste gebouw van Veurne. Meer ga ik daar niet van zeggen.

Een belachelijk groot en pompeus station voor slechts twee sporen waar er om het uur twee treinen stoppen. Eén naar Adinkerke en één naar Gent, die ook nog doorrijdt naar de nationale luchthaven als u daar zou moeten zijn.

Zo te zien moet het station toen een fortuin gekost hebben.

En nu gaat het ons weer een fortuin kosten aan restauratiewerken want deze kathedraal van de vooruitgang is inmiddels beschermd monument geworden, in deplorabele staat.
Ze kunnen dat nauwelijks verbergen.
En een zinvolle bestemming hebben ze er momenteel niet voor. Als station is het gebouw reeds enige tijd opgeheven.

Het station mag overigens wat comfort gebruiken.
De te overbruggen afstand tussen wat ze daar een perron noemen en uw nog lege comfortabele treinzetel bedraagt minstens 1,28 meter. Honderdachtentwintig centimeter.

Veurenaars moeten er wat voor over hebben om naar het binnenland te trekken.

Afbreken dan maar ? 




GOOD 2 GREAT VII - COMMUNICATIE

Bon, u hebt uw bureau al een beetje aangepast aan wat u in de vorige lessen leerde. Communicatie leerde u, is erg belangrijk.
Spontane communicatie is levensnoodzakelijk hebben we geleerd. De redenen hoef ik niet meer uit te leggen. Die kent u ondertussen wel.

Op de VRT of de kranten noemen ze het de redactievergadering;
bij een professionele voetbalploeg hebben ze het over training;
in het leger hebben ze nood aan een briefing;
bij architecten hebben we het over workshops;
in andere bedrijven spreekt men gewoon van overleg.

Vraag mij niet hoe ze zoiets noemen in het lingeriebedrijf van de familie Van De Velde.

Levensnoodzakelijk voor elk bedrijf maar vaak verwaarloosd.

Reden: geen tijd,
zo'n meetings zijn toch maar tijdverlies of
we hebben op dat ogenblik net iets anders en belangrijkers of dringenders te doen.

Fout, fout, fout.

Workshops, overleg met alle betrokkenen is levensnoodzakelijk.
Niet alleen voor de efficiëntie van het management, ook voor de kennisopbouw.

Hier worden kennis en inzicht uitgewisseld,
hier worden de weetje en weetjes doorgeschoven,
hier worden ideeën uitgewisseld,
hier kan creativiteit ontstaan,
hier word je geconfronteerd met de kromheid van sommige van je zienswijzen,
hier worden fouten tijdig rechtgezet,
hier word je aanvaard om je openheid
hierna ga je met voldoening aan de slag.

Kortom, hier gebeurt het.

Hier wordt de condensator opgeladen met de noodzakelijke kiloWatten know-how.

Hier worden de bedrijven sterker en sterker gemaakt.

Hier wordt de geschiedenis van de gestage opbouw geschreven.


Maar wat zien we in de praktijk ?
Maar al te vaak ontbreken hier de betrokkenen, zijn er belangrijker zaken die voorgaan.

Daarom zou het bij decreet verboden moeten zijn om iets anders te plannen op het wekelijkse overleg.

Decretaal moet vastliggen dat je op maandagvoormiddag niet naar klanten noch naar leveranciers mag bellen, dat je maandagvoormiddag bij geen enkel bedrijf mag aankloppen dan bij je eigen bedrijf.

Maandagvoormiddag wordt vanaf nu per decreet overlegvoormiddag.

DEZE REEKS IS ONDERDEEL VAN DE CYCLUS PERMANENTE VORMING VAN DE FACULTEIT ARCHITECTUUR


THE USONIAN HOUSE - F L WRIGHT



Meester Frank Lloyd Wright zag die evolutie van Levitt houses ook rond zich heen grijpen en dacht er het zijne van. (Zie vorige pagina Levitt houses)

Maar na WO II was de nood aan zijn inmiddels bekend geraakte prairy-houses bij de middle-classers niet zo groot en het aantal stedelijke upperclassers die zich een architect als FLW wilden permitteren was dun gezaaid. 

Of hij bewoog zich in de verkeerde milieus. 


Maar dat een jood als Levitt schaamteloos planken verkocht, die na een kwartiertje in elkaar getimmerd, een huis genoemd werd, zat hem hoog. 

De idee van zelf ook huizen te ontwerpen volgens een gestandaardiseerd patroon begon bij hem te rijpen. 

Maar zijn ontwerpen zouden tenminste beantwoorden aan zijn romantische visie op het volmaakte leven. 

Een Wright-house mocht het niet heten. 


Levitthouse en Levittown was al erg genoeg. 

En grapjes tussen wright en wrong kwamen hem het strot uit. 

Hij zocht naar iets verheveners en na een paar whisky’s begon het te dagen: a USONIAN-house. 

Schitterend hoe een genie als hij er zou in slagen om utopieën te realiseren in the US.

Zijn fantasieën moesten wel wat gereduceerd worden door de beperkingen van de markt. 


Zo verdwenen de open haarden en werd de keuken deel van de leefruimte, guestrooms en restrooms kwamen ook te vervallen. 

Die huizen moesten immers gezet kunnen worden voor 5.500 €. In de praktijk kwam het eerder neer op 15.000 €, het twee- of drievoudige van die too cheap Levitt spulletjes

Maar je kreeg er veel architecural added value bij. 

Zo verkocht hij plannen, all over America, op basis van een fotootje dat zijn sollicitanten hem toestuurden.