In management ken ik maar twee wetten.
WET 1 : ALLE GROTE BEDRIJVEN ZIJN KLEIN BEGONNEN.
WET 2 : NIET ALLE KLEINE BEDRIJVEN WORDEN GROOT.
Alle andere wetten uit wat sommigen wetenschap durven noemen, benaderen min of meer een werkelijkheid en van werkelijkheden weten we dat ze op waarheden lijken, maar dat veel afhangt van wie, waar, wanneer en hoe die geformuleerd worden.
Misschien moeten we wachten op Ingrid Daubechies die een vergelijking met vierenzestig (64 !) onbekenden kan oplossen en omzetten in een algoritme of wavelet om onze economische toekomst foutloos te voorspellen.
Dat zal wellicht beter werken dan al die dure praatjes van Paul De Grauwe en Geert Noels die er toch niets van bakken.
Jim Collins observeert in zijn boek, Good 2 Great, enkele en alleen hoe het komt dat bedrijven gewoon voortkabbelen dan wel dat ze great worden.
Volgens Jim Collins is discipline binnen het bedrijf de tweede grootste succesfactor. Als iedereen gedisciplineerd gedrag vertoont, gedisciplineerd uitvoert wat afgesproken is, dan kan het niet anders of de zaak wordt een succes.
Discipline, je mag er niet aan denken hoe je het kan misbruiken.
Pruis zijn, befehl ist befehl, geen uitleg vragen, just do what we told you to do.
Maar discipline is dat nu juist niet.
Discipline is niet klakkeloos doen wat opgelegd is.
Discipline, dat is uit vrije wil doen wat moet gedaan worden, het is liefde en respect voor de medemens, doen wat afgesproken is, wat na gemeen overleg als beste leek om te doen.
Voilà, dat is het.
Discipline, het smeermiddel dat bedrijven en organisaties vlot doet draaien.
Discipline, het middel tegen tijd- en productieverlies.
Discipline, het respecteren van de collega's en bij uitbreiding de klanten, de leveranciers, de geldschieters en de hele omgeving waar je je in beweegt.
Iets dat je met de rede, het hart en het verstand doet.
Los van alle emoties.
Plezier putten uit iets correct doen.
Het is zelfs geen wet, het is een manier van zijn.