RIJDEN ER MINDER AUTO'S ?

We rijden, vergeleken met vijftien jaar gelden, een ietsje pietsje minder met de auto als we naar ons werk gaan.
Ook als we terug naar huis keren.

Maar het gaat traag, het lijkt wel een file.

In de periode waarop de statistiek slaat zijn er wel ongeveer 1.000.000 wagens bijgekomen.
Eén miljoen zeg.
En er waren er al meer dan vier en een half.

De salariswagens zitten daar voor een groot deel tussen. Sinds 2010 is dat aantal gaan boomen.

De fietsers daarentegen gaan er op vooruit.
Ook lichtjes maar ze zijn wel wel de beste van de klas.

De cijfers hiernaast zijn slechts een landelijk gemiddelde.

In de steden, waar de aanwezigheid van auto's alsmaar als irritanter ervaren wordt, gaat die evolutie sneller. Fietsers zijn vaak erg prikkelbaar als er een auto in hun omgeving rijdt.

In Gent nam  het woonwerkverkeer op de fiets toe: van 56 % in 2012 naar 63 % in 2018.

Daar is het stadsbestuur van Gent zeer opgetogen over.

Zie je wel dat ons beleid werkt, hoor je tussen de lijnen van de persberichten.

Bovenstaande statistische voorstellingsvormen zijn niet eerlijk.
Pardon, niet eerlijk ?

Het is niet omdat volgens deze statistieken, in het woonwerkverkeer het autogebruik lichtjes zakt, dat er daarom minder kilometers gereden worden.

Procenten zijn geen absolute cijfers. In werkelijkheid is het aantal auto's toegenomen en ook de lengte van de files. Er worden dus wel degelijk meer autokilometers afgelegd en zo geen klein beetje.

Nog een vreugdebericht van ons geliefd stadsbestuur. Op zes jaar tijd nam het autobezit in de gezinnen af. In 2018 hadden 53 % van de gezinnen een auto, in 2012 waren er dat nog 70 %.

Misschien zijn door de gezinsverdunning, er een paar gezinnen bijgekomen. Dan is de soep so wie so dunner.
Misschien is de groep van de bejaarder geworden gezinnen ook gegroeid, van wie geweten is dat die dan so wie so hun auto dumpen. Het zou ook kunnen.
Misschien is het aantal minder gefortuneerde gezinnen toegenomen in onze stad, en is voor die groep een auto gewoon te duur. Dat zou ook kunnen.

En misschien is het aantal parkeerplaatsen afgenomen, is vrij parkeren te duur geworden, zijn er te weinig twintigers die zich de moeite ontzien om nog een rijbewijs te halen, misschien is Cambio de grote succesfactor, misschien zijn al de gezinnen met salarisauto's naar de buitengemeenten verhuisd.

Misschien zijn er zo nog een aantal misschiens die niet op conto van het beleid kunnen geschreven worden.







TUINKAMERS

De Vlaamse Bouwmeester heeft een film laten maken waarin hij zijn visie rond de stedelijke ontwikkeling van morgen duidelijk maakt. In wat enkelen voorzichtig acteren zouden durven noemen, houdt hij ook een pleidooi voor de stedelijke tuinkamers.

De voormalige lochting van de boer, de volkstuintjes van de stedelijke randgebieden, ze moeten weer in eer hersteld worden.

Verse groentjes, gekweekt en geplukt in potgrond op onze daken. Jonge city-absorbers die van elke onbenutte vierkante meter een grote kweekbak maken waar worteltjes, uitjes, boontjes, sla, prei en tomaten hun best doen om te groeien, richting inlegbokaal.

Want zeg nu zelf, zelfgekweekte groentjes kluisteren de kweker aan de stad, kweken hem/haar en hun gezinsleden respect voor de natuur aan, brengen groen en koelte in de oververhitte stad, zijn gezonder en tasten het gezinsbudget minder aan zodat er nog wat overblijft voor een citytrip, naar New York bijvoorbeeld.

Wat een win-win²-win³ situatie zeg.

Zelfs in de onderste ledematen van Manhattan is er lohthing.

Die waren er oorspronkelijk - in de buurt van Washingtonsquare - ter beschikking van de negerslaven die wat grond mochten bewerken op zondag om er zelf in hun voedsel te voorzien. Anders hadden ze helemaal niets te wreten.

Ik heb niet kunnen nagaan wie daar nu in die wereldstad het boerke mag uithangen.
Ik vermoed dat projectontwikkelaars al meer dan eens uitgerekend hebben dat elk peentje dat bovengehaald wordt, zijn gewicht in goud waard is. 


In Oudenaarde hebben ze een lap grond die beheerd wordt door een vereniging : Onze Tuinen.

Om daar tijdelijke en permanente constructies op te zetten is er geen omgevingsvergunning nodig.

Voor de bebouwing op de achtergrond wel, maar daar is geen sterke aanwijzing voor dat het hebben van een omgevingsvergunning tot een aantrekkelijke stedelijke omgeving leidt.

SALARISFIETS

De discussie over salariswagens is lang nog niet gedaan. Politici weten niet meer wat ze eerst moeten afschaffen: de wagen of het salaris.
Er zijn er zelfs die beweren dat ze zoiets simpels als kilometerheffing niet uitgelegd krijgen.

Op de foto hiernaast ziet u twee van mijn collega's heel zuinig een voormalig dominikanencelletje delen om hun voorbereidend-, onderzoeks- en nazorgwerk optimaal te verzorgen aan de faculteit architectuur in Gent.

Kijk ook hoe optimaal ze die kleine ruimte gebruiken om hun Bromptons te stallen.

Hebben deze Bromptoniens dure parkeergrond midden in de stad nodig ? Neen.

Vervuilen deze collega's de lucht met die verdomde CO² ? Neen.

Moeten deze fitte fietsers aan de gym ? Neen.

Krijgen ze deze prijzige Bromptons als vorm van onbelast extra salaris ? Neen.

Mogen ze deze fietsen aftrekken van hun belastbaar inkomen ? Neen.

Mogen ze de onderhoudskosten - af en toe eens een lekke band en nieuwe remblokjes - als algemene onkosten aanrekenen ? Neen.

Krijgen ze rond nieuwjaar een regenkledij aangeboden door hun werkgever, bij wijze van empathie ? Neen.

Krijgen ze hiervoor dan helemaal geen vergoeding ? Neen,  die kregen ze wel: 0,15 euro per gereden woonwerkkilometer.  Maar dat is voltooid verleden tijd. (*) (**)


Als ze tweeduizend kilometer per jaar onder deze noemer volfietsen, kregen ze na vijf jaar hun investering terugbetaald.

Aan al die politici die het niet uitgelegd krijgen: voor de prijs van één middenklasse salariswagen kunnen al die autogesalarieerden kunnen twintig keer zoveel fietsers laten rijden.

MAAR HET KAN OOK ANDERS.

Basisprincipe: iedereen gelijk voor de wet.
Alle werknemers investeren zelf in hun vervoermiddel (fiets, e-bike, pedelec, brommer, moto, auto).
Al wie met de benen trapt krijgt hiervoor een vergoeding van 1,00 € per kilometer.
Al wie dat met de brommer, moto of auto doet krijgt 0,30 € per kilometer.
Alle verplaatsingen met het openbaar vervoer van- en naar het werk, of binnen de werkopdracht worden integraal terugbetaald.

Enkel tweede-klasse natuurlijk. De eerste-klasse stellen worden afgeschaft en omgebouwd tot stellen waar u uw fiets vlotjes kan in stallen. 



Als salariswagens een veel te dure overgesubsidieerde luchtvervuilingsoperatie zijn, waarom dan niet overschakelijken op salarisfietsen ?

Of krijgen politici ook dat niet uitgelegd ?


(*) 0,15 € is de vergoeding voorzien voor ambtenaren en het onderwijspersoneel. Niet voor (onderwijs)personeel aan de universiteiten. Bedrijven mogen meer geven. Tot 0,24 € is de vergoeding zelfs vrijgesteld van belastingen.
(**) Aan de KULeuven is er geen fietsvergoeding. U mag wel een logge stadsfiets gebruiken. Er zijn ook ooit e-bikes beloofd geweest maar de KULeuven-cultuur schurkt dicht aan bij die van de politiek: veel beloven en weinig geven. Van goede plooifiesten à la Brompton hebben ze bij het centraal bestuur in Leuven nog nooit gehoord.


KILOMETERHEFFING KRIJG IK NIET UITGELEGD AAN MIJN INWONERS


 Afbeeldingsresultaat voor burgemeester peer

In de aanloop naar de verkiezingen zullen we nog meer van die verbazingwekkende opmerkingen horen.


Aan het woord is de CD&V-burgemeester van Peer: Steven Matheï.

Bij politieke partijen zijn er wel meer dingen die ze niet uitgelegd krijgen.
Dat gaat daar altijd van enerzijds naar anderzijds en terug.

Als politici het niet kunnen uitleggen, wie dan wel ?
Een mens vraagt zich af waarom ze zo staan te trappelen om goed te mogen besturen.


De burgervader van Peer steekt het op het ontbreken van stations in veel Vlaamse gemeenten. Dat is niet gelogen.
Het dichts bijzijnde station van Peer is Genk. Vanuit Brussel is dat eerst sporen naar Antwerpen, dan overstappen naar Genk en dan de bus op, joeps naar Peer. U bent twee en een half uur onderweg.

Wat een aanzienlijk deel van de politici ontbreekt is de lef om het eens juist uit te leggen.
Allen die gaan wonen te lande of in dorpen en gehuchten waar geen station is, doen dat wonen vrij goedkoop.
Wonen naast een interessant station zoals het mijne kost dubbel zo duur.
Afbeeldingsresultaat voor bromptonLeg dat maar eens uit aan uw inwoners, meneer de burgemeester.
Uw inwoners zijn er goedkoop vanaf.

Maar ik vind het niet erg dat het dubbel zo duur is om rond een station te wonen; met de trein en de Brompton geraak ik overal, behalve als u een half uur van een deftig station woont.
Ik spaar de kosten van een auto uit en ik stoot geen extra CO2 uit. En ik maak tijd vrij voor mezelf op de trein.

Snappen ze dat bij die verkozenen ?

Ik vind dat van politici een beetje raar dat ze denken dat het kiesvee onbekwaam is iets te snappen, ook als het goed uitgelegd zou zijn.

Zo hebben ze altijd gelijk en verandert er nooit iets.

Als een substantieel aandeel van het politiek bedrijf het niet uitgelegd krijgt, kan ze nog iets anders doen waar het zich sterk in maakt : beloven.

Beloven dat de inkomsten van de kilometerheffing rechtstreeks zullen geïnvesteerd worden in beter openbaar vervoer.


WERFBEZOEK ZUINIG

Alle staltontjes maar ook alle muurdekstenen en linteeltjes die hij nog op zijn erf her en der gevonden had, werden hier verwerkt.

Uwen depot raakt zo eindelijk eens opgeruimd, had zijn vrouw gezegd.

Ontvangt de opdrachtgever hier nu stortgeld voor, of moet hij daarvoor betalen ?

EUROPESE RENAISSANCE - LEEGGOED


Afbeeldingsresultaat voor glasafval




Vierenveertig jaar geleden kwam mijn moeder terug van een uiteenzetting over het recupereren van glasafval. Mijn moeder was toen voorzitster van de plaatselijke Christelijke Middenstands- en BurgersVrouwen (CMBV) - een vrouwenvereniging die zich later MARKANT zou noemen.


Ze was gevraagd om onder die middenstands- en burgersvrouwenbeweging het al die plaatselijke dames aan te leren om hun glasafval niet zomaar in de vuilbak te kieperen maar bij het boodschappen, het leeggoed netjes te deponeren in een glascontainer die voor het grootwarenhuis zou staan.

En denkt gij dat de mensen dat zullen doen ? Dat ze met hun glazen flessen en potjes apart naar het grootwarenhuis zullen gaan en ze dan nog in die containers gooien ? Dat ziet ge van hier !

Mijn moeder zag veel van hier.
Dat had ik al een paar jaren mogen ondervinden.

Een paar jaar later hadden veel steden en gemeenten naar mijn moeder geluisterd. Dat denk ik dan, want ze kwamen dat glas nu zelf ophalen.
Mijn moeder vond ook dat onkies.

Afbeeldingsresultaat voor europa sorteert
GRAFIEK FOSTPLUS
Gerelateerde afbeeldingAllez, Jan en alleman kan nu zien wat ge gedronken hebt.

En ook wat je niet dronk. Dat zagt ge van hier.
Mijn moeder was niet in de jij-vorm groot geworden. 

Niet alleen glas, maar ook papier, gft (wat een woord), pet, metaal en batterijtjes zijn we gaan sorteren. Omdat het veiliger is voor mensen die het afval moeten verwerken, omdat afval ook grondstof is en omdat, ja omdat .... ?
Omdat we opnieuw propere mensen moeten worden begot.
Niet omdat het opbrengt want de ophaalkosten worden moeizaam voor de helft gedekt door de opbrengst als grondstof.

We zijn naar het schijnt de meest afvalsorterende soort geworden in Europa. Dus ook van de hele wereld.

Waarin een klein landje groot kan zijn. 
Een voorbeeld zeg.

En ja, ik kan mij ook eindeloos ergeren als ik ergens kom waar mensen niet sorteren.

Ik kan mij zelfs tot verbrandens toe ergeren aan die beelden waar kinderen op vuilnisbelten in een zonnig land afval ontleden en omwoelen om er iets bruikbaars uit te halen zodat ze tegen het einde van de dag toch wat stuivers verdiend hebben en zij en hun broertjes en zusjes iets te eten hebben.

Afbeeldingsresultaat voor afval sorterenOei, ik vrees dat het nu iets complexer aan het worden is. 


Als we dat afval kunnen oplossen, moeten we ook andere problemen kunnen oplossen. Minder energie verbruiken, minder CO² produceren, minder koeien en schapen verorberen, open haarden dichtmetselen, eens meer de trein, de fiets of de voeten nemen, ik zeg maar wat.

Rokers hebben we intussen ook al naar de verdomhoek gebannen.

Dat ge toen nog glas zomaar tussen het huisafval mocht gooien, kunt ge u dat inbeelden zeg ?


TROMPE L'OEIL - EILANDJE ANTWERPEN

De jongens en meisjes die achter de muisknoppen van dit soort renders zitten, zijn niet vies van understatements.

Het beeld draait om de verkoop van appartementen voor mensen die resoluut gekozen hebben voor de groene golf. Geen auto's noch elektrische fietsen; zeker geen bakfietsen. Dit volk verplaatst zich met zeiljachten.


Overtuigde duurzaamheidsrakkers zijn het.
Ze hebben de wind in de zeilen, zoals de open-VLD met hun gefoefel met foute banners aan de Belgische grens.

Deze nieuwe milieubewuste generatie ziet er helemaal anders uit dan dat langharig hippie-tuig met hun geitenwollensokken.

Eindelijk.


Een beetje zoals de Vlaamse Bouwmeester het graag ziet zitten.

Met veel schoon volk op weinig vierkante meters gaan wonen.

Niet zo goedkoop. Eén slaapkamer alleen al, kost minimum 175.900 €.

En dan hebt u nog geen living, keuken, badkamer, terrasje ...




EUROPESE RENAISSANCE - FRANCESCA TORZO

De lezing van Francesca Torzo zit er op.

Ze is dit jaar houder van de Leerstoel Maarten Van Severen.

Wat ze met hem (onder meer) gemeen heeft: foto's nemen van details, texturen, patronen.
Respect voor het verleden opslaan in een I-phone en op een dag in herwerkte vorm als een voldragen ontwerp weer de wereld insturen.

Haar historisch bewustzijn is de achtergrond van haar verhaal; haar hunkering om er met heel veel liefde iets aan toe te voegen waar we later nog van zullen genieten, is minstens even groot.

De verbouwing van Z33 in Hasselt illustreert dit.

Bijgaande beelden tonen haar werk op zijn mooist.

Poëzie is voor één keer geen overdreven omschrijving van wat het uitstraalt.

Al even gevoelig als haar met de handgetekende ontwerpen. 

Dat en nog veel meer is Francesca Torzo.

Architect, opgeleid in Delft,
Barcelona, Mendriso en Venetië en dit jaar die leerstoel in het KASK in Gent.
Een beetje het omgekeerde wat tijdens de Renaissance gebeurde; toen trok al wie zich boven de Alpen kunstzinnig wilde bijscholen trok naar Italië. Olijven en Italiaanse ragazze maakten de studie draaglijk.

Nu mag het ook omgekeerd. Getalenteerde jongeren verkennen Europa en verdiepen zich in haar roots, haar kennis en haar diversiteit.

Laat deze Europese Renaissance opnieuw bloeien. 

Francesco Torzo is er één van.

Tijdens de lezing voelde zij zich duidelijk goed in haar vel.

Begeesterend, pretentieloos en enthousiast.
Respectvol voor de aannemers met hun ambachtelijke ingesteldheid, als die voorradig is.
Haar opdrachtgevers zou ik ook graag eens aan het woord horen.

Met dit soort vrouwen aan boord vraagt een man zich af waarom er nog vrouwendagen moeten zijn.

DE MOL IN VIETNAM

Vietnam is een land in opbouw en om diverse redenen heb ik daar een bijzondere interesse voor.
Niet enkel omdat ze daar De Mol hebben opgenomen.

Die opbouw gebeurt daar in Vietnam in verschillende fases.

Eerst is er het denkwerk, dan het aantrekken van kapitaal. Meestal buitenlands kapitaal. Soms komt het denkwerk samen met het kapitaal naar dat land.


Arbeiders om het bouwwerk aan te vatten zijn er genoeg. Op een bevolking van bijna 100 miljoen mensen is dat niet zo moeilijk en het zijn niet allemaal hoog geschoolden of beoefenaars van vrije beroepen. Dat komt nog.

Alleen vraagt een mens zich af waarom ze het werk niet altijd afmaken.
Dat is eenvoudig verklaarbaar: eens het skelet er staat, zoeken ze kopers. En van die groep zijn er niet zoveel.

Wie de eerste aflevering van De Mol zag, dacht misschien dat de makers geluk hadden dat ze daar zo'n werf konden spotten tussen skelet en afwerking.

Ik wil u niet ontgoochelen maar ik denk dat de makers moeilijker een afgewerkt project gaan vinden.

Overigens, de echte mol is al gekend. Het is de man die dit bedacht.
Hij noemde het Le Plan Libre.  Daar staan in Vietnam veel varianten van.

WATERSTOF

Wat doet die molecule stof opwaaien zeg; het is de laatste twee weken waterstof voor en achter in de
kranten.

Het begon met een groot algemeen artikel over waterstof als interessante energiedrager.
Vloeibare waterstof, als je dat een beetje koel behandelt en behoorlijk stevig stockeert, kan je overal inzetten waar je motoren gebruikt. Zowel elektrische als klassieke verbrandingsmotoren. Te land, op zee en in de lucht.

Een week later las ik dat zeker een deel van onze koopvaardij er ook aan denkt zijn vloot gestaag te vernieuwen met waterstof gedreven cargo's. Alexander Saverys, de relatief jonge CEO van de rederij CMB houdt de tanden een beetje op elkaar maar weet duidelijk waar hij heen wil, zelfs al zijn de aandeelhouders misschien nog een beetje terughoudend.

Vorige week kwam er een waterstofschip een bezoekje aan Antwerpen brengen en tussendoor was er Johan Martens, de KULeuven professor die het nodig vond om ook zijn opus magnum na tien jaar onder de radar te hebben gewerkt, aan de pers voor te stellen: zonnepanelen die waterstof belletjes genereren.

Professor Martens voelde zich wellicht in snelheid gepakt nu waterstof van langs alle kanten opborrelt, en vond het noodzakelijk om de - politieke - wereld van zijn heilige graal kont te doen. Want zo mag u het wel noemen: de heilige graal die ons van alle CO² uitstoot zal bevrijden en hopelijk weinig zal kosten.

Zo'n persconferentie is nodig om onderzoekscenten, veel meer onderzoekscenten te kunnen binnenrijven. Ze zijn zeker nog niet helemaal rond met het onderzoek en nog minder zeker van de resultaten. Professor Martens moet de kiezen nog op elkaar houden want de namen van de gebruikte mineralen kunnen nog niet vrijgegeven worden. Naar verluidt geen erg zeldzame stoffen zoals cobalt of lithium. Speculanten liggen nu al op vinkenslag wat het dan wel mag zijn.

Het moet in 1973 of 1974 geweest zijn dat meneer Lootens, onze leraar mechanica, ons sprak over de waterstofmotor. Voor wie het zich niet meer herinnert: het was de periode waarin de OPEC landen, met die Arabieren op kop, ons probeerden een hak te zetten door de oliekraan dicht te draaien om alzo hogere prijzen ervoor te kunnen krijgen. Vraag en aanbod, weet u wel.

Het was de periode van de autoloze zondagen die een voorproefje zouden zijn van wat ons in de toekomst te wachten stond: enkel rijden nog met de auto wanneer het echt niet anders kon.

Ik hoor het meneer Lootens nog met zijn zachte stem uitleggen: H² in de juiste verhoudingen in contact brengen met 0², een elektrische ontlading erbij, dat geeft heel veel energie en die kunnen we gebruiken om motoren te doen draaien en het geeft nog een proper bijproduct: water.

Waarom heeft niemand toen meer naar meneer Lootens geluisterd ? Waarom heeft hij ons toen niet gevraagd te spijbelen om er ons leven aan te wijden ?

Vijfenveertig jaar geleden al zeg.

Van Hool heeft al een vloot waterstofbussen rijden.
In het buitenland.

Toyota heeft al waterstofauto's rijden.

Waarom ik er nog zo geen heb ?

Hebt u dat design al eens goed bekeken ?

BETON - NIET TE STOPPEN

Moet u eens kijken.

Een kraaknette betonmolen gaat zijn vrachtje storten in een pompwagen en dan wordt de specie uitgespreid - afgespaand - op de tweede verdieping.

Kijkt eens hoe mooi die betonmolen is.
Hij blinkt van de nieuwigheid, van trots; geen modderspatje aan de banden.

Zo'n kersverse betonmolen komt mijn werf voederen.
Mijn werf.

Op zo'n dagen denk ik er niet aan om te stoppen.
Zeker niet aan betonstoppen.
Die vrachtwagen ook niet.

We krijgen nog wat respijt.
Na de zoveelste uitschuiver van La Schauvlieghe weten we sinds vorige vrijdag dat we het nog langer zullen mogen doen dan 2040.

BETON NOG LANG NIET GESTOPT





Afbeeldingsresultaat voor ruimtelijke ordening
Vorige week was het weer pijnlijk om lid van de Vlaamse Regering te zijn.

Het betonstop huiswerk van La Schauvlieghe werd met de grond gelijk gemaakt door de achtbare Raad van State.
Excuseer mij de flauwe woordspelingen.

Beleefd en vriendelijk zoals het daar bij de RVS ingebakken zit, laten ze die veelbelovende juriste uit Evergem toch een poepje ruiken.

Leest u mee : "Teneinde de maximale rechtszekerheid te garanderen doet de adviesaanvrager er goed aan om de tekst van het voorontwerp nog eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen."

Dat is op diplomatische wijze zeggen dat er van dit voorstel nooit iets juridisch correct zal terechtkomen. Dat het prutserswerk is.

Afbeeldingsresultaat voor ruimtelijke ordeningNu moet u niet overdreven juridisch gevormd zijn om te begrijpen dat sinds de gewestplannen kracht van wet zijn geworden, elke grondeigenaar over bepaalde rechten beschikt, al naar gelang de bestemming die aan zijn perceel of aan zijn goed gegeven werd.

Gerelateerde afbeeldingNu wil La Schauvlieghe dat eens omkeren zonder daar een euro voor te willen betalen. Eigenlijk is het ook niet kunnen, want een spaarpotje om die operatie te betalen is er niet. En zal er ook nooit zijn.

Want wat wil ze ? Dat bouwgronden in die gebieden waar ze eigenlijk niet meer wil dat er nog gebouwd wordt, niet een andere bestemming geven, maar gewoon een bouwverbod opleggen. Daar staat natuurlijk planschade tegenover.

Omdat er geen geld is, werd een team juristen aan het werk gesteld die bedacht dat het ontnemen van die rechten op die ene plek, extra bouwrechten zou kunnen doen ontstaan op een andere plek waar het meer aangewezen is om meer of hoger te bouwen.

Gerelateerde afbeelding
Dat wil zeggen dat grondeigenaars de boer moeten opgaan om te gaan zeulen met hun virtuele rechten naar mogelijke bouwheren die wat aanvullende bouwrechten zouden kunnen gebruiken.

Bij de RVS hadden ze al vlug door dat decreten waarin woorden voorkomen zoals als, dan, mogelijks en misschien, de aanleiding zijn om onze rechtbanken te overladen met procedures waarvan men kon voorspellen dat er ze er met hele karavanen zouden komen kamperen.

Dat La Schauvlieghe niet goed was in het tekenen van boskaarten wisten we al. Papa Bourgeois had ze gelukkig tijdig van de kaart geveegd. Sorry, weer zo'n flauw grapje.

Afbeeldingsresultaat voor joke schauvliege
Maar La Schauvlieghe heeft wel rechten gestudeerd.
Gelukkig voor de rechtzoekende heeft ze balie tijdig verlaten.

Of ze de Vlaamse Regering een dienst heeft bewezen om die te versterken met haar beperkte juridische kennis kan u zich hier terecht afvragen.

Daar moet je politicus voor zijn. Let op de manier waarop LS zich er weer eens uitpraat: " Ja maar, de Regering is wel iedere keer akkoord gegaan met mijn voorstellen ".

Ze doen maar, maar u wil niet weten hoeveel ambtenarenuren èn juridische adviesuren dit verhaaltje gedurende de voorbije vier en een half jaar u gekost heeft.

KLIMAATJONGEREN ZIJN MAAR PUBERS

"Het is niet omdat de puberteit betoogt, dat de politieke antwoorden puberaal moeten zijn. " (Bart De Wever - D.S. 27 feb 2019)

Hoffelijkheid laat staan elementaire beleefdheid zijn nooit Bart De Wevers' sterkste kanten geweest.  Pedagogisch inzicht dus ook niet.
Op de vraag waarom ik thuis bijna nooit mijn mond opendeed antwoordde ik ooit dat het niet veel zin had. Telkens ik iets zei werd er toch niet geluisterd of erger, afgeblokt. 
Waarop mijn vader: "Hoe wil je nu dat iemand van achttien iets zegt dat zinnig is. Dat hij eerst studeert en dan kunnen we misschien luisteren".
Lap. In het bijzijn van anderen.


Het is nooit meer goed gekomen tussen mijn vader en mij.

Ik denk ook niet dat het ooit nog goedkomt tussen BDW en de huidige pubers en toekomstige kiezers.
En ook niet met veel van de huidige kiezers tenzij die ook vinden dat achttienjarigen niets te vertellen hebben.

In 1970 schreef de toengenaamde  Cat Stevens en de nu genaamde Yusuf Islam de conversatie tussen een vader en een zoon neer in de song Father and Son.

Father:
It's not time to make a change,
Just relax, take it easy
You're still young, that's your fault,
There's so much you have to know
Find a girl, settle down,
If you want you can marry
Look at me, I am old, but I'm happy
I was once like you are now, and I know that it's not easy,
To be calm when you've found something going on
But take your time, think a lot,
Why, think of everything you've got
For you will still be here tomorrow, but your dreams may not
Son:
How can I try to explain, when I do he turns away again
It's always been the same, same old story
From the moment I could talk I was ordered to listen
Now there's a way and I know that I have to go away
I know I have to go
Father:
It's not time to make a change,
Just sit down, take it slowly
You're still young, that's your fault,
There's so much you have to go through
Find a girl, settle down,
If you want you can marry
Look at me, I am old, but I'm happy
Son:
All the times that I cried, keeping all the things I knew inside,
It's hard, but it's harder to ignore it
If they were right, I'd agree, but it's them you know not me
Now there's a way and I know that I have to go away
I know I have to go