BETONSTOP - STEDELIJKEVERDICHTING - DE TOKYO-NORM

De voltallige planologisch gemeenschap inclusief de Vlaamse Bouwmeester, wil een halt toeroepen aan de ruimtelijke spreiding. Die is milieuvervuilend, is grondverspillen, die is energieverspillend, kortom, dit is alles wat we niet echt willen.

Het VITO (Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek) berekende dat het onderhoud van die infrastructuur - onder meer de wegen en de riolering - ons handenvol geld kost aan onderhoud alleen al. Om van de zotte kosten van postbodes en de vuilophaling nog maar te zwijgen.

Het VITO berekende dat de jaarlijkse onderhoudskosten van de infrastructuur bij een gewone betonstop 250 mlj zou besparen, bij een extreme betonstop 380 mlj. Per jaar.

Nou moe, daar ben ik niet van onder de indruk.
Bij het VITO dikken ze dat nog aan met besparing op circulatie opbrengsten en van ecosystemen naar respectievelijk 1.650 mlj tot 2.760 mlj. Het zal niet de eerste keer zijn dat zo'n instituut Vlaanderen aan het rijk rekenen is. Zo'n instituten leven bij de gratie van onze geliefde Vlaamse Gemeenschap en die kun je maar beter lijmen met studies te publiceren die met bijeengeharkte miljarden het beleid van haar opdrachtgever ondersteunt. 

Geconcentreerd wonen heeft veel, heel veel voordelen.

Je kan efficiënt openbaar vervoer organiseren, crèches, groenvoorzieningen, bibliotheken, you name it, allemaal binnen handbereik. Energie kan veel efficiënter opgewekt en verdeeld worden.

Geeft toe,je houdt er ook een pak groene en open ruimte aan over, één derde voor landbouw, één derde voor bossen en één derde voor geleide recreatie.

Vanop woontorens aan de randen moet het uitzicht fantastisch zijn.

Stel dat alle Belgen op een oppervlakte zo groot als het centrum van Tokyo gaan wonen, dan zal de densiteit net iets kleiner zijn. Tokyo centrum telt ruim 13 milj inwoners.

Dus, dat is haalbaar want ik kan getuigen: Tokyo is best een leefbare stad met heel vriendelijke en zeer beleefde mensen.

Dat Tokyo onbetaalbaar is, de woningen hyper klein (tussen de dertig en vijftig vierkante meter), de mensen er geen kinderen meer maken, de bevolking uitsterft, de schuldenlast er nog vele malen hoger is dan onze beruchte overheidsschuld, dat de verzorging er handenvol geld gaat kosten, dat elementaire onderhoudswerken in het gedrang komen, dat mensen er geen leningen kunnen aangaan om een woning of appartementje af te betalen en dan maar een erfpacht voor 99 jaar afsluiten, dat en nog zoveel andere ongunstige neveneffecten, dat allemaal, dat nemen we er met de betonstop dan wel bij.

WE PRATEN ER VERDER OVER OP 21 MEI  IN AALST OP PINT OF SCIENCE

RESULTATEN

Wat er precies op de affiche staat kan ik hier niet uitleggen. U wellicht ook niet. Maar het ziet er toch goed uit, aan de grafiekjes te zien.
In de met ons land bevriende Socialistische Republiek Vietnam zijn er niet veel vrije kranten, radio- en televisiezenders.
Om niet te zeggen: geen.

Maar de bevolking op een overzichtelijke manier inlichten hoe ondanks alles, heel wat gerealiseerd wordt, mag toch.

Dat we dit soort mededelingen van onze politici niet krijgen tijdens de verkiezingen zeg.
Ik hoor hier burgemeesters klagen dat ze iets niet  uitgelegd krijgen.
Waarom stappen die dan in de politiek ?

Altijd weer diezelfde koppen, lachend, ernstig, vol lof over eigen kunnen, moed en zelfoverschatting.

Is het omdat ze zo geen overtuigende resultaten kunnen voorleggen zoals in Vietnam, dat we hier dit soort communicatie bij ons moeten missen ?





WE PRATEN ER VERDER OVER OP 21 MEI  IN AALST OP PINT OF SCIENCE  



GAAT DE OLIEKRAAN OOIT DICHT ?

Herinner u dat we vorige week de Noren aan het bejubelen waren ?
Omdat ze -  de regering - beslist hebben om hun oliereserves niet aan te boren.
(Noren zijn durvers)

Van mij krijgen die moedige Noorse regeringsleiders een staande ovatie, voor een paar minuten toch.

En wat horen we nu van de andere oliemaatschappijen ?
Die gaan zeker nog tot 2030 investeren in het aansnijden van de wereldwijde beschikbare oliereserves.

Want, zeggen ze daar op de raad van bestuur: de vraag zal nog stijgen, dus zal het nog steeds winstgevend zijn hierin te investeren.

Aandeelhouders kunnen op hun beide oren slapen. Een waardevermindering zit er voorlopig nog niet in en de dividenden zullen jaarlijks beminnelijk zijn.

Kleine Greta heeft overschot van gelijk: als de politici niet resoluut gaan handelen, samenwerken en beslissen, zal de vrije markt blijven investeren in die boorplatformen, blijven we navenant CO² produceren en kunnen we de beperking van de opwarming onder de 2°C tegen het einde van de eeuw vergeten.

Aan dit ritme zal het flink meer zijn.

Tegen 2030 rijden misschien tien tot vijftien procent van de wagens elektrisch. Zeker, tegen die periode rijden alle wagens zuiniger, vliegtuigen en schepen ook, maar tegen die tijd rijden, vliegen, en varen we dubbel zo veel als nu.

Zo, wat hebben we dan gewonnen ?

Als het klopt dat de opwarming die we nu registreren het effect is van wat we tot de jaren tachtig reeds opgestookt hebben, dan is de grafiek van de nog te ontginnen en te verbranden oliereserves erger dan La Damnation de Faust.

Als ik zie waarmee onze politici zich tijdens deze campagne zoal mee bezig huden, dan word ik daar een beetje moedeloos van.

Ik hoor de aandeelhouders het al op de algemene vergadering bedenken: zouden we ook niet een beetje investeren in alternatieve energiebronnen ? Of in CO² opslag ? Al was het maar om de indruk te wekken dat we nog zo monsterachtig niet zijn als onze boortorens er uit zien.




WE PRATEN ER VERDER OVER OP 21 MEI  IN AALST OP PINT OF SCIENCE  




DRAAGVLAK VOOR WAT EIGENLIJK ?

Mijn vader betaalde niet graag parkeergeld.
Dat was in de tijd dat parkeren soms maar kon op terreinen die met grind platgerold waren en waar een obscuur in elkaar geknutseld wachthokje aanduidde dat daar de parkeerwachter vertoefde die het huurgeld voor deze tijdelijke ingebruikname inde. Er volgde dan  een economische transactie die de grondeigenaar gemakkelijk verdiend kapitaal opleverde en mijn vader een nietszeggend bonnetje met een nietszeggend volgnummer.

Vanop de achterbank konden mijn zus en ik het misprijzen van de hardwerkende kleine zelfstandige volgen. Het was toch al een ernstige maatschappelijke bijdrage geweest om een auto te kopen en daar bovenop de ingebruikstellingstaks, de jaarlijkse wegenbelasting en dan ook nog eens die dure taksen op brandstof. Komt daar nu nog eens parkeergeld bij verdomme.

Dat was in de jaren zestig zo; in de jaren zeventig en tachtig ook.

In de jaren negentig van vorige eeuw beslisten bijna alle steden: vol is vol.

Als je nu nog die auto wil parkeren, ok maar niet meer zomaar overal. Niet meer op de Grote Markt, niet meer op de Kleine Markt, op de Beestenmarkt niet, ook niet op de Korenmarkt of de Botermarkt. Enfin, op  geen enkele markt, lei of laan waar in principe voetgangers en fietsers thuis horen. Auto's onder de grond, dure infrastructuur maar betalen zult gij, gij automobilist.

Was daar dan een draagvlak voor ?
Ik kan het mij niet herinneren.

De vrees dat die parkings leeg zouden staan bleek ongegrond. Integendeel, regelmatig staan ze volgeboekt en betalen we zonder morren onze bijdrage hiervoor aan de lokale overheid, de investeerder en de federale overheid die de BTW opstrijkt.

Nog een ideetje: dat je parkeerplaatsen kunt reserveren in jouw geliefkoosde parking op de piekuren. Een app-je op je phone en het is zo gefixt, tegen het dubbele van het normale tarief. 

Is er een draagvlak voor rekeningrijden ?
Als je naar de kieskandidaten luistert niet.
Maar die lokale politici durfden een generatie terug wel een beslissing nemen.
Ook al werd de automobilist op het eerste gezicht weer eens gemolken.



WE PRATEN ER VERDER OVER OP 21 MEI  IN AALST OP PINT OF SCIENCE  

NOTRE DAME: VAPLD

Dit schetsje van de Notre Dame heb ik vanop een bateau-mouche in de warme zomer getekend, halfweg augustus in 1996.

Het weekend dat het Dutroux schandaal ontplofte zat ik dus op een boot te schetsen en dan heb je niet veel tijd om je op de details te concentreren. Ook niet op gedetailleerd shockerend wereldnieuws.

Langs de buitenzijde valt die kathedraal nog mee vind ik.
Of ze daarom die woningen die er vroeger stonden moesten slopen weet ik zo nog niet.
Bijna alle kathedralen in onze oude steden stonden verscholen tussen straten vol huizen; zelden was er een plein voor.

Vanuit de nauwe straatjes werd je plots geconfronteerd met een joekel van een toren. Gods kracht sloeg je in je aangezicht.


In de negentiende-eeuw vonden veel burgemeesters en hun stedenbouwkundigen dat er best wat meer respect voor die monumenten kon betoond worden en daarom moesten de bewoners van die hinderlijke huizen en appartementen maar ergens anders heen trekken.

Kathedralen eisten ongevraagd de stedelijke ruimte op.

Zeer sociaal voelend en christelijk vind ik dat allemaal niet, maar soit.

Ik ben een paar keren in de Notre Dame geweest. Ik denk zes keren.

De laatste keer was meer dan twintig jaar geleden en ik herinner mij dat ik blij was dat weer buiten stond. In de zon. Echt waar, zeer blij.

Zo'n sombere donkere kerk.
Eén donker hol dat de vergelijking met andere gotische kathedralen helemaal niet kan doorstaan.

Niets trok mij aan om er ooit nog binnen te gaan.

En waarom er jaarlijks veertien miljoen mensen dat blijven doen versta ik al helemaal niet.
Mocht ik de uitgever zijn van een toeristische gids, ik zou de ND het label VAPLD geven: vaut a peine le détour.

Geef mij maar Amiens, Sint-Baafs in Gent of als het echt moet, de O.L.Vrouw-kathedraal van Antwerpen.

Die zijn allemaal slank en baden in het licht.

Die zijn elegant en verleidelijk.


Die aanbidden het goddelijke licht.

Die blinken tussen alle gregoriaanse gezangen door de steeds hoger klinkende tonen.

Die zijn in staat om u te bekeren als dat nog niet het geval zou zijn.

Waarom men de ND nu zo ophemelt gaat mijn gewelf te boven.

Sinds dinsdag is ze er wel veel op verbeterd. Door die drie grote gaten in de gewelven komt er nu eindelijk voldoende licht binnen.

Voor de middeleeuwse bouwmeesters waren die gewelven het summum.
Dat daarboven nog een dak op moest gezet worden was een detail waarover niet altijd goed nagedacht was. Vandaar die steunberen buiten en de trekankers binnen, mochten die beren en luchtbogen niet voldoende tegengewicht geven.

De rondreizende bouwmeester Villard de Honnecourt had dat niet berekend maar trok met zijn tekeningen van bouwplaats naar bouwplaats om uit te leggen hoe ze het best deden.

Volledige doorsneden uit die periode zijn mij niet bekend.

U moet nu maar eens de foto's vergelijken. Kijk naar het interieur van de ND hoe het er maandagnamiddag nog uitzag en dan  hoe het interieur schitterde op dinsdagmorgen, als de rook om haar hoofd was verdwenen. Eindelijk licht.

Er zijn al veel bouwmeesters en architecten de revue gepasseerd die er maar niet in slagen om op een lumineuze manier licht binnen te laten in hun gebouwen.

De Sacré-Coeur, ook al in Parijs, het justitiepaleis van Brussel, de Sint-Niklaaskerk in Oost-Duinkerke. Ik kan er nog een reeks opnoemen.
Ze mogen blij zijn dat er zoiets bestaat als elektrische verlichting om u een beeld te geven in welk zwart gat u beland bent.

Als ze over de restauratie van de ND de koppen zullen bijeensteken, zou ik het verstandig en passend vinden dat ze zich eens over dat probleem willen buigen.

Geld zou geen probleem zijn, heb ik horen zeggen.

Ik denk dat ik ga meedoen aan die architectuurwedstrijd en eens ferm mijn gedacht zeggen.



STEDELIJKE FUNCTIES STIMULEREN HET GEBRUIK VAN HET OPENBAAR VERVOER

Het lijkt wel een mantra van heel wat ruimtelijke planners: hoe meer diensten binnen de stadskernen georganiseerd worden, hoe beter je het openbaar vervoer kan organiseren en hoe meer je het autoverkeer kan reduceren.

Klinkt logisch maar men zal mij dat toch eens moeten verduidelijken.

In Gent zijn er vier grote ziekenhuizen.
Alle vier liggen ze aan goed tot zeer goed uitgebouwd openbaar vervoer.
Trammen om de drie à vijf minuten. Op het UZ zelfs tot in het hart van de site.
Wie gaat daar nu over klagen ?

Ik ben een beetje ervaringsdeskundige en heb vastgesteld dat het aantal patiënten en het aantal bezoekers van patiënten dat de tram neemt, laag is.
Zeer laag.

Wat wel opvalt: alle vier de ziekenhuizen hebben zelf geïnvesteerd in parkeergebouwen met capaciteiten om U tegen te zeggen.
Het UZ heeft een capaciteit van meer dan 3.200 parkeerplaatsen. De campus krijgt tot 8.000 wagens per dag te verwerken.

Mocht daarvan slechts één tiende met de tram komen, dan weten ze bij De Lijn niet wat hen overkomt.

Het Sint-Lucas ziekenhuis heeft zelfs een voor een parkeergebouw, zeer zwierige en elegante parkeerhaven neergezet.

Het succes van de die parkings voor personeel, patiënten en bezoekers is gegarandeerd.

Bij het UZ willen ze de parkeercapaciteit nog uitbreiden en investeren in een nieuw parkeergebouw, liefst ondergronds.

Raar maar waar; het groen-rood-blauw-oranje bestuur van Gent wil hierin meedenken.

Van de planologen hadden we net het omgekeerde gehoord: verminder het aantal parkeermogelijkheden zodat mensen meer op openbaar vervoer overstappen.



Die stelling van die planologen klinkt mooi op papier maar blijkt in de praktijk toch anders uit te draaien.

Planologen zijn evangelisten die altijd gelijk hebben, als je ze maar hard genoeg gelooft.

WE PRATEN ER VERDER OVER OP  21 MEI IN PINT OF SCIENCE IN AALST  

KLIMAATPROTEST - WIE STOOT HET MEESTE UIT ?




Sinds ik in één van mijn vorige blogs de Denen ervan beschuldigde zowat de grootste CO² uitstoters ter wereld te zijn, heb ik van de Denen niets meer gehoord. Ik heb sindsdien ook geen Deen meer ontmoet. Daarvoor ook niet.

De klimaatdiscussie warmt hier nog sneller op dan onze planeet al doet. Wie treft de schuld en wie wordt vrijgesproken ?

Dààr zijn we nu vooral mee bezig.

Schuldgevoelens worden opgedrongen en ingeslikt.

We verliezen het overzicht. We beschuldigen elkaar van uitstoten die we zouden kunnen vermijden mochten we maar een beetje consequenter leven.

Laat mij het overzicht van de respectabele Vlaamse MilieuMaatschappij erbij halen. Als die het al niet meer weten, zeg.

De grootste uitstoter is de industrie. Meer dan één vierde. Iets anders zou mij niet verwonderd hebben. Die industriëlen denken er alleen maar aan hun aandeelhouders te plezieren, met leuke dividenden, anders draaien die de geldkraan dicht. Dus besparen ze op het beperken van CO² uitstoten. Dat moet zowat de algemene gedachte zijn.

Verkeer is al moeilijker (24 %); daar zijn we zelf de grootste aandeelhouder van. Naar gelang de situatie waarin we zitten kijken we graag richting vrachtwagens, vliegtuigen, salariswagens of het gebrekkig openbaar vervoer.

Onze energiebevoorrading staat op nummer drie (22 %). Die zouden ook wel een tandje mogen bijsteken; die denken ook alleen maar aan hun aandeelhouders en over de kernuitstap hebben we van die ondernemers nog geen ernstige voorstellen gehoord.

De huishoudens zijn best wel grote uitstoters, zo allemaal samen (16 %). Eén grote familie die zich niet correct verwarmt, koelt en energie verspilt. Die van afval één berg maakt, die in de naam van gezelligheid en persoonlijke doelen dingen doet waar we beter niet mee uitpakken als we nadenken over de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.

Maar dan: handel en diensten: 6%. Ik heb die handelaren en dienstverleners altijd een beetje buiten schot gevonden in heel de discussie maar dat die, na de gezinnen, een aardig potje CO² uitstoten, daar ben ik toch een beetje van geschrokken. In ons over-verkaveld land verwondert mij dat niet. Dat zien we al generaties gebeuren in onze rommelige ruimtelijke omgeving.

Ik voel het, we zijn hier nog lang niet over uitgepraat.


NOREN ZIJN DURVERS

Het  had frontpaginanieuws moeten zijn, het had de opening van het journaal moeten zijn maar neen; het bericht stond slechts op pagina 22 en Paul Severs' heengaan kreeg zeven minuten aan de kop van het televisie-nieuws en de slotbeelden over hem moesten we ook nog eens slikken. Heel zijn leven werd hij - niet onterecht - doodgezwegen op de ernstiger VRT-zenders en nu plots blijkt hij 's lands grootste artist-componist te zijn geweest. Martine Tanghe toch.

Vandaar dat ik het hier van de daken schreeuw:
DE NOREN ZIJN DURVERS.

Ze durven het aan om hun nog te exploiteren reserve-olievelden te laten voor wat ze zijn.
Neen, die één- à drie miljard barrels gaan ze niet boven halen.
Hun goudmijntje in het noorden laten ze onaangeroerd.

Ja, die 200.000 jobs in eigen land en de leuke extra inkomsten voor het land zijn niet meer veilig en gewaarborgd.
Ja, de Noren zullen hun welvaart op een andere manier moeten op peil houden
en ja,
het zal pijn doen niet meer één van de rijkste landen ter wereld te zijn.

Adieu handelsoverschot misschien,
adieu comfortabel leven misschien,
adieu glimlachende toekomst misschien.

Allemaal misschien, want Noren zijn taai, en ze zullen het wel redden.
Daar zijn ze zelf van overtuigd. Zeker weten.



Geen eigenbelang dus,
wel een bijdrage aan de wereld.

Er circuleren voldoende grafieken die aangeven hoeveel olie- en gasreserves er nog onder de grond zitten. Als we die allemaal gaan opbranden, dan gaan we de CO² smog stilaan met het blote gaan zien, denk ik.

Bravo voor de moedige beslissing van de Noorse regering. Wanneer volgen de Arabieren, de Amerikanen, de Britten, de Venezolanen, de Iranesen, de Russen, de ... enfin al wie de moed heeft om te zeggen: we doen het niet meer.

Politieke moed, het is zeldzaam, maar het bestaat.

KLIMAATPROTEST - JAPANSE VOORBEELDEN


Begin de jaren zeventig wilde Tokyo een nieuwe luchthaven aanleggen in Narita. Zo'n veertig kilometer van de hoofdstad midden in landbouwgebied.

Tegen de aanleg ervan is toen enorm veel protest gerezen. En als ze in Japan met iets niet akkoord zijn, protesteren ze meestal discreet door voort hun werk te doen maar ze dragen een zwarte of rode band rond hun arm.

Als ze met iets echt niet kunnen leven is het oorlog.
Zoals hier te zien op de foto toen tussen studenten samen met de plaatselijke bewoners
straatgevechten georganiseerd werden zoals alleen vreselijk boze studenten dat in Japan kunnen.
Fotograaf  Bruno Barbey van het agentschap Magnum heeft dit schitterend vastgelegd zoals alleen de fotografen van Magnum dat kunnen.

Het protest heeft de bouw van de luchthaven niet kunnen tegenhouden, wel in omvang beperkt en een paar jaren vertraging teweeggebracht. De boeren hebben hun landbouwgrond duur verkocht. de geluisoverlast hebben ze er bij genomen.

De luchthaven is met jaren vertraging opengegaan en eens ze operationeel was hebben de ontevredenen nog torens gebouwd in het verlengde van de startbanen om het de vliegtuigen knap
lastig te maken.

Voor toeristen die zich op veertig kilometer van het smachtende Tokyo vervelen, hebben ze er een compleet onnozel en kitscherig Japans pretpark naast gezet, waarvan ik denk dat dit niet tot de gevraagde alternatieven behoorde.

De hal is een hyper eenvoudige overspanning; een staaltje van fijnbesnaarde Japanse ingenieurskunst zoals enkel Japanse ingenieurs dat kunnen. Alleen jammer dat zelfs een niet met de bouwkunst vertrouwde toerist - en van die soort zijn er teveel - daar nauwelijks iets van waarneemt want de ruimte onder het uiterst licht buigend koepelgewelf is gevuld met incheckbalies die de prachtige opgekropte spanning van het staal monddood gemaakt heeft.

Kijk, om zoveel barbaarsheid van die omhooggevallen facilitymanagers van de luchthaven exploitant, zou ik nog eens wat straatprotest willen organiseren.

Ware het niet dat het klimaat een veel urgenter vraagstuk is.


VLIEGSCHAAMTE - WHAT WOULD YOU LIKE TO EAT ? DRINK ?

Of het nu een lange of een korte vlucht is, aan boord zult ge eten en drinken.
Ik ga hier niet uitweiden over wat ze bij luchtvaartmaatschappijen onder eten en drinken verstaan maar ik ben er zeker van dat ze op hun raden van bestuur niet deze uitgedroogde gezouten foodballs in het strot van de achtbare leden duwen en nadien overgieten met een vloeistof waar heel in verte druiven gefermenteerd tot alkohol is waar te nemen.
Na een dergelijke marteling krijgt het directiecommittee er geen enkele kredietlijn losgepeuterd.

In de met ons land bevriende Vietnamese Socialistische Republiek houden ze er andere ethische normen op na.

Daar krijgt u lekker dampend geurend voedsel uitgeschept alsof mama Chan ze vandaag speciaal voor u heeft gaar gemaakt. Een treinreis duurt er langer dan een vlucht naar Europa maar aan een gemiddelde snelheid die varieert tussen de zestig en tachtig kilometer per uur, kunt u genieten van de landschappen met hun rijstvelden.
Een korte ecologische cyclus is dat daar: vanuit het treinraam rechtstreeks in uw bord.

Naar verluidt laat u na een intercontinentale vlucht tussen de één à twee kilogram verpakking achter.
Van Ho Chi Minhstad naar Hanoi is dat een pak minder en u hebt nog lekker en gezond gegeten ook.

Welke luchtvaartmaatschappij volgt het voorbeeld van deze bevriende natie en duikt in dit gat in de markt ?








KLIMAATBOSSEN - KOMEN DIE ER OOIT ?

We hebben het al dikwijls mogen horen: de Walen hebben het gemakkelijker om de Belgische milieudoelstellingen te halen. 

De reden: ze hebben daar meer bossen en open ruimte.
Tiens, plotseling is onze minister-president Geert Bourgeois (NVA) gedurende een paar tellen lang, een Belg.

In 1999 had de toenmalige minister voor ruimtelijke ordening - wijlen Steve Stevaert (SPA) - een ambitieus plan op de regeringstafel gelegd: het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen.

In dat RSV stond wat we in de toekomst met onze krappe beschikbare ruimte zouden gaan doen.

Van de toen 43.000 ha bos zouden we tegen 2007 - houdt u vast - naar 53.000 ha evolueren.
In 2007 was daar nog niet veel van te zien. Dus, stelde de toenmalige minister van R.O. - Dirk Van Mechelen (VLD) - : laten we dat uitstellen naar 2015.

In 2015 was daar al iets van te zien: er was al 3.500 ha bos bijgekomen, zei de toenmalige minister van R.O., Joke Schauvlieghe (CD&V) in haar Witboek Ruimtelijk Beleidsplan Vlaanderen.
SOMS NEMEN POLITICI EEN PARK VOOR EEN BOS

In werkelijkheid was dat maar 1.314,6 ha.

Dat cijfer van 3.500 ha wordt als volgt verklaard in haar Witboek: Overname uit het RSV met herverdeling van de categorieën overig en overig groen (afgerond op 500 ha) in overeenstemming met de verhouding in 2015 van de 'andere bestemmingen' gedomineerd of niet-gedomineerd door ruimtelijk beslag. 

U moet een master van twee jaar ruimtelijke planning gevolgd hebben en dan nog tien jaar in de ivoren toren van de administratie RO stage gelopen hebben om dergelijke zinnen te kunnen ineenknutselen.

Deze boekhoudkundige fraude werd zelfs Geert Bourgeois te zwaar, wat hem ertoe bewoog om de Vlaamse Boskaart, opgesteld door de genaamde Schauvlieghe, naar de verhakselaar te sturen.

De waarheid is: sinds 2001 ligt er bij de Vlaamse Regering een concreet plan om 5.205 ha bijkomend bos aan te leggen rond de verstedelijkte kernen, te spreiden over 58 locaties. Dat is gemiddeld 90 ha per project.  Die 90 ha zijn dan wel slechts bosjes in postzegelformaat.
Om u een idee te geven: het Zoniënwoud is 4.400 ha, wordt doorkruist door twee autostrades en lijkt ons niet eens zooooo groot.

Van die 5.025 ha zijn gerealiseerd : (van 1994 tot 2011) 854 ha. Noteer dat de Vlaamse Regering in haar beleidsplan van 2001 met terugwerkende kracht rekent.
ECOLOGISCH IS DIT GEEN BOS MAAR SCHAAMGROEN
Van 2011 tot 2018 is nog eens 460,6 ha bos aangeplant.
In totaal is dat 1.314,6 ha.

Dat is, als we goed kunnen rekenen, 18,4 ha per jaar.
Mooi zo.
Dat is dus nog 3.890 ha te gaan en dan nog eens 4.800 ha om de ambities van het RSV te halen.

Als het waar is dat per dag - volgens datzelfde Witboek - er 6 ha ruimtelijke beslag wordt ingenomen, dan is dat de verhouding 3 dagen bos tegenover 362 dagen ruimtelijk beslag.

Misschien kan het ook eenvoudiger: elk project dat een meer dan twee ha ruimtelijk beslag inneemt moet, voor de werken aangevat worden, gecompenseerd worden met minstens 1 ha bos aan te planten op een daartoe geschikte locatie in Vlaanderen. Dat kost de projectontwikkelaar een paar duizend euro's per ha, als hij de grond ergens in erfpacht krijgt zoals al eeuwen gebruikelijk is.

Stel dat de verhouding bos ter compensatie 6 ha ruimtebeslag, op die manier 1 ha per dag bedraagt, dan komt daar op één jaar zo maar 365 ha bos bij. Over twintig jaar zijn we dan eindelijk bij de doelstellingen van de Vlaamse Regering en haar RSV beland. Dat kost de overheid niets, en het vermijdt dat ze tegen 2040 weer eens met beschaamde kaken moet toegeven dat ze weer niet haar doelstellingen gehaald heeft.

Alhoewel, regeringen en bij uitbreiding politici, kennen die zoiets als schaamte ?








KLIMAATPROTEST - DE REDDING

Ik word een beetje misselijk van alle vuile bagger die op de sociale media gestort worden over Anuna & Friends.

Ik schaam mij diep voor de gebruikte bewoordingen, de smerige insinuaties en ronduit lompe taal.

Eindelijk staan er enkele jonge meiden op om tegen de vorige generaties te zeggen, schuif op, het wordt nu onze wereld, jullie hebben hem - zonder dat jullie het wisten - voor een groot stuk naar de afgrond geleid. Zet de mensen die er iets van kennen nu eens eindelijk aan het werk. Stroop de mouwen op.

Of zoiets.

Het aantal complottheorieën neemt ook moordende volumes aan.

Maar sinds een tijdje weet ik wie daar achter zit.
Kijkt u eens goed naar die dame in haar hippie jurk die in het echte hippie tijdperk ook al belachelijk zou bevonden zijn (ik bedoel de jurk) : zij weet in drie talen wie het zal redden.

Ik dacht het al dat een of andere kerk hier achter zat.

LEIDERS MET BALLEN

Ik was veertien jaar en ik kon het speech-fragment van wijlen president John Kennedy van buiten voordragen, inclusief zijn ietwat lijzige zuiders axsent, maar met dezelfde overtuiging:

I believe this nation should commit itself, before this decade is out, of landing a man on the moon, and return him safely to the earth.

Je moet het maar durven, op 25 mei 1961 voor het congres zomaar de hele natie uitdagen om over een paar jaren naar de maan te vliegen, daar eventjes te landen, wat rond te lopen en dan nog terugkomen ook.

Op dat ogenblik stonden de Amerikanen nog niet erg ver in hun ruimteprogramma. Om eerlijk te zijn, ze stonden nog nergens en de Russen lagen ver voorop.

Op het ogenblik van de speech wisten ze nog niet of de ruimtevaarders een T-shirt zouden nodig hebben, the usual over-all of een speciaal nog te ontwerpen ruimtepak zouden aantrekken;
ze wisten niet of ze hun boterhammetjes in een tupperware-doos zouden meenemen dan wel of ze iets uit tubes in hun mond zouden persen;
over het plasje en het kakje voor een reis van minstens acht dagen was nog geen oplossing;
hoe ze met elkaar zouden bellen onderweg hadden ze nog niet veel concrete ideeën en de baan die ze moesten volgen moest nog berekend worden maar geschikte computers hadden ze daar nog niet voor.

https://www.cinenews.be/nl/films/hidden-figures/Kijk maar eens naar de schitterende film hierover: hidden figures.

https://www.cinenews.be/nl/films/hidden-figures/

De eerste oorlog die gevoerd en gewonnen werd zonder dodelijke slachtoffers, zonder geweld, zonder schade, zonder tranen.

Allemaal gebaseerd op een president die rotsvast geloofde dat ze het zouden kunnen. Zeker weten, moet hij gedacht hebben.

Ik droom van een sterke Europese leider die voor het voltallige parlement de Europese stuurlui uitdaagt om voor 2030 de CO² uitstoot tot één tiende te herleiden tot wat die nu is.
Die alle wetenschappers en middelen aan het werk zet om de captains of industry te helpen dit doel te realiseren,
die het geld en de middelen hiervoor weet vrij te maken en er ook sterk in gelooft dat deze ontwikkeling nieuwe jobs en producten op de markt zal brengen die een nieuwe economie op gang zal brengen.

Die Amerikanen, Russen en Chinezen een poepje laten ruiken.
(wie zijn de grootste CO² spuwers ?)

Ik sprak nu wel over een leider met ballen, maar het mag net zo goed een vrouw zijn met ... , tja ... met wat ?


WIE IS EIGENLIJK DE GROOTSTE CO² SPUWER ?






Er worden nogal wat statistieken en cijfers naar in ons  brein gegoten over het klimaat.
Dat zal in de aanloop naar de verkiezingen niet veel verminderen.


Zoals deze statistiek, die onze CO² footprint heel symbolisch op krantenpapier afdrukt.

Dat groepje grafici wordt door hun redacteuren aangemoedigd om het ons eens heel duidelijk in te smeren.


En wat zien we in één oogopslag?

Dat die Chinezen - zij weer - verdomd grote vuilskuikens zijn.
Klein als ze zijn maar toch stoten CO² uit alsof ze het uitademen.
En dan die Amerikanen natuurlijk. Big cars, big mouths. Altijd al geweest.

En die Indiers. Zie hun CO² wolk groeien.
En de Russen, die Poetinknikkers, ook goed bezig met de boel naar de Goelak te helpen.

België, och arme, amper 100 miljoen ton per jaar.
Da's wat anders dan die Chinezen met hun 10 miljard ton.
Wat wij uitstoten is toch peanuts vergeleken bij de rest van de wereld ?

Moeten wij dan de broeksriem aantrekken als die gasten aan de andere kant van de wereld honderd keer meer uitstoten ?

Dat de Amerikanen met hun Trump er maar iets aan doen. Ze hebben hem gekozen, dat ze er nu maar verder mee doen.

Helemaal eerlijk zijn zo'n voorstellingen niet.

Hoezo, niet eerlijk ?

Veronderstel dat u die totale CO²-hoeveelheid van de Verenigde Staten deelt door 50 - want zoveel staten hebben ze daar - dan komen we aan gemiddeld 105 mlj ton per staat.
Tiens, dat komt dan wel in de buurt van België.


Ik durf wedden dat de uitstoot van Antwerpen groter is dan die van Erpe-Mere. Conclusie: dat die van Antwerpen als grootste vervuiler maar eerst beginnen. De inspanningen van die van Erpe-Mere zullen de wereld echt niet veranderen.


Zo zijn we goed bezig besmeurde Pieten door de geven.

We hebben het ook eens anders bekeken.
Laten we eens bekijken hoeveel CO² wij uitstoten per kop.
Aha.

Wie spuit minder CO² dan ons ? 
Chinezen. Tiens, wie had dat gedacht ?
Van de Noren en de Zweden hadden we niets anders verwacht.
Dat de Fransen het ook beter doen, daar kijkt u ook een beetje van op, niet ?
En dat de Indiërs niet veel vervuilen willen we wel verstaan. Ze hebben daar niet veel.
Nog niet, hoor ik u denken.

Maar die Amerikanen, Australiërs en dan die Arabieren zeg.

En wie staat er aan de kop van vervuiling per kop: de Denen.
Denemarken !
Ik gebruik haast nooit uitroeptekens, maar nu wel. Denen verdorie. Wie had dat gedacht ?