Na de les blijven hangen aan het Maria Hendrikaplein, het hoort zo.
Eén jongen met vijf meisjes.
Of vijf meisjes voor één jongen.
De voorbije lessen nog eens overlopen denk ik dan.
Of de dorst lessen. Moet ook.
Op de achtergrond ziet u rekken met fietsen.
Bijna een generatie geleden dat de Stad Gent die rekken daar plaatste - als voorlopige maatregel, in afwachting van een ondergrondse fietsenparking.
Zo maar tussen de platanen die à propos een beschermd stadsgezicht zijn.
U zou dat eens moeten proberen.
Al drie legislaturen lang hoor ik de gemeentelijke politici verklaren dat die rekken en fietsen die tot in de bomen groeien, gaan verdwijnen. De maat van de voorlopige maatregel is vol.
Karel Van Eetveld - voormalig gedelegeerd bestuurder van UNIZO - noemde het Agentschap Onroerend Erfgoed ooit de Taliban onder de ambtenaren. Omdat ze individuele dossiers stigmatiseren met hun - vermeende ? - onredelijke eisen op het vlak van het bewaken van ons erfgoed.
Blijkbaar geldt dat inderdaad voor individuele dossiers.
Ik vraag mij af of deze administratie - die nochtans gehuisvest is in het Virginie Loveling gebouw met zicht op het Maria Hendrikaplein, al eens een aangetekende brief gestuurd heeft naar de burgemeester dat het nu maar eens gedaan moet zijn met die voorlopige fietsrekken en dat er eens flink mag geveegd worden voor eigen deur als het gaat om respect voor ons cultureel erfgoed.
