
Grootwarenhuizen beleven de natste droom die elke middenstander, klein of groot, zich toewenst: uitverkocht zijn.
Geen overschotten die aan halve prijs nog rap de deur uit moeten omdat ze anders naar de voedselbank moeten of erger, naar het vilbeluik.
Neen, lege rekken zijn uitdagingen: ze zo rap mogelijk weer vullen.

Rollen wc-papier verdorie ? Als levensnoodzakelijk product ?
En flessenwater ? Gaan ze zich daarmee wassen ? Hebben ze daar wel genoeg washandjes voor ?
Op de beurzen is het net andersom.
Daar slaat plots de meerderheid van de beleggers paniek en verkoop het zijn aandelen ?
Welke beleggers zijn dat eigenlijk ?
Zijn dat de spaarders, klein of groot, die donderdag massaal hun bankier opgebeld hebben om te verkopen ?
Of zijn dat de zogenaamd professionelen, de institutionelen, de kenners, de experten die in hun broek doen omdat er plots een storm door de samenleving waait.
Kapiteins op zeilschepen weten wat ze in zo'n geval moeten doen: hun voorboeg in de wind leggen en hun zeilen voor top en takel zetten.
Zo gaan ze niet vooruit maar maken ze ook geen slagzij.

Dit is toch geen structurele economische crisis, of wel soms ?
Waar blijven de beurswaakhonden in zo'n situaties?
Kunnen ze die meute laffe honden niet in quarantaine plaatsen of gewoon de beurs sluiten ?

Hou gedurende drie, vier, vijf weken, twee maanden als het moet, het slot dicht op de beurs.
Overheden, Europa, Mevrouw Lagarde, doe daar iets aan.
Bescherm de gewone bonafide spaarders en sluit de beurzen zoals u dat ook doet met onze cafés, restaurants, musea, scholen, universiteiten.
En waarom ook niet de treinen want daar zitten we toch ook met velen in één kleine ruimte ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten