CHIESA DI LONGUELO

Het tweede Vaticaans Concilie ging door van 11 nov 1962 tot ergens in 1965. Er hing toen veel vernieuwing in de lucht en ook in de kerken.

Kerken dachten na over liturgie, misvieringen, boete en blijdschap, hoop en vernieuwing.

Ook in de kerkenbouw uitte zich deze omwenteling.

Zowel langs de buiten- als de binnenkant zagen de nieuwe kerken er anders uit.

De Chiesa Di Longuelo  niet ver van Bergamo, is wel een buitenbeentje op dat vlak.

Ontworpen in 1966 door Giuseppe Pizzigoni. Ik kan het mij niet inbeelden dat het hem niet aardig wat moeite gekost heeft om de kerkfabriek te doen inzien wat hij precies voor ogen had.

Ofwel vertrouwden ze hem blindelings en misschien hadden ze dat beter niet gedaan, ofwel waren ze verblind en dat is ook nooit de beste manier om naar een ontwerp te kijken.

Ik ga nu eens oneerbiedig zijn: langs de buitenkant ziet het er uit als een gestroopt konijn zoals ze opgespannen hingen te drogen bij de pouldenier van vroeger.

Binnen voel je je in de holte van een mammoet, de huid langs alle kanten gespannen; een flardje licht mag er net nog binnen.

Iemand sprak zelfs over een baarmoedergevoel.

Nu herinner ik mij daar zelf niets meer van, maar als het gevoel in die kerk effectief aan een baarmoeder moet doen denken, dan ben ik blij dat ik mij daar niets meer van herinner.

Kerken, zeker de post-conciliaanse moeten voor mij licht vatten, en dat licht in hoop en liefde omzetten. 

Als er dus één ding is dat ik niet verdraag, dan zijn dat kerken die donker en somber zijn.

Dat zijn de darkrooms, op weg naar de hel. 

Je kan met foto's sombere interieurs uitlichten.
Had ik hier ook gekund maar ik doe het lekker niet. 

De drukkende symmetrie van deze kerk heeft mij ook niet gecharmeerd.

Als je zo plastisch bezig bent, maak dan een vorm die iets te betekenen heeft maar heen symmetrische structuur waar gebogen betonschalen op gespannen wordt.

Wat een enorm verschil met Ronchamp: plastisch, evenwichtig, sterke vormgeving en licht.

Guiseppe Pizzigoni is een jaar na de oplevering overleden.

Ik vermoed dat zijn begrafenis in zijn kerk is doorgegaan.

Maar wellicht met hier en daar toch gemengde gevoelens.
Mijn hoed af voor het denkwerk maar hier hoefde het niet.
Voor mij toch niet.