SPIJTIG SPIJT

Ik had al veel over het bekladden van het standbeeld van Leopold II gehoord en gelezen, maar ik heb eerlijk gezegd, moeten zoeken naar dat beeld van onze veel geplaagde vorst.

Ik ben in vroegere tijden een frequente gebruiker geweest van de Theodore Rooseveltlaan om dan via de Tentoonstellingslaan af te slaan naar het station.
Nooit, nooit was mij die buste opgevallen.

Voor hij op last van ons geliefd stadsbestuur definitief verdween, ben ik hem toch eens gaan opzoeken. Er was niet alleen rode verf over zijne kop gegoten, er waren ook gipsen klodders aan de linker flank van zijn baard en gezicht gekleefd. Ik vond dat eerder artistieK.

De man op de foto woont daar in de buurt. Die kwam regelmatig langs om foto's te nemen van hoe het beeld nu weer eens toegetakeld was.
Hij zei dat op een bepaald ogenblik dit het meest blinkende beeld was van alle standbeelden die onze stad rijk is. Na iedere bekladding volgde een poetsbeurt.
Die zijn fotocollectie zal nog eens betekenis krijgen. 


Ik heb het filmpje gezien hoe de buste met stevige sintels onder zijn oksels, van zijn sokkel getild werd en achter de haag op het plaform van een trailer, richting depot van het S.T.A.M. gedropt werd.
Dat gebeurde onder het goedkeurend oog van onze geliefde burgemeester en een vrouwelijke schepen van wie ik de naam alweer vergeten ben.
Zoals rechters toekijken hoe de door hen aangestelde beulen in hun plaats het vuile werk doen.

Even daarvoor hadden ze nog gespeecht om in naam van ons allen, ons geweten te zuiveren. Een  rechtvaardige daad, zo klonk het.  Eindelijk zou deze schandvlek uit onze geschiedenis verdwijnen. Wat een moedige helden hebben wij toch in ons geliefd stadsbestuur.

Ik vind dat idioot.

Er kleeft natuurlijk veel bloed aan Leopold's baard en handen. In de periode dat er standbeelden voor deze vorst werden opgericht, werd wellicht bewust - of uit onwetendheid - weggekeken van de schandalige praktijken die ons land zoveel welvaart heeft bezorgd. Mij is het in de geschiedenislessen alvast nooit verteld dat deze vorst een beul op afstand was.

Maar waarom moet dit beeld dan verdwijnen ?
Waarom mag het niet gewoon blijven staan en waarom mag de vermeende volkswoede geen uitlaatklep ? Waarom zijn schandpalen, wedstrijden en spotprenten er ooit gekomen ? Om onze woede, ons superiorteitsgevoel of ons cynisme te kunnen botvieren.
Botvieren. Wat een woord. Vieren tot op het bot. Tot men moe en bod gevierd is.

Waarom mocht Leopold de Tweede daar niet gewoon blijven staan ? Beklad worden, beschimpt, desnoods een oor afgezaagd worden. Gewoon als zondebok. Zoals wij dat geleerd hebben in de bijbel en het evangelie. Een zondebok of een lam slachten en dat aan god offeren, waardoor al onze zonden weg genomen worden. Wat een feest ! Wat een eucharistie !
Christenen ontwikkelen soms rare gedachten vind ik.
Maar hier in Gent moet ge het niet in uw hoofd halen of iets scheefs te zeggen over dat lam god's.

Ons geliefd stadsbestuur had toch tweemaal moeten nadenken voor ze dat beeld liet verdwijnen. Zo'n zondebok, zo'n schandpaal waar het publiek zich op mag botvieren zeg.
Fantastisch toch.
Ooit houdt het wel eens op. Na veertig zweepslagen bijvoorbeeld.
Maar daar is het nu te laat voor.

Spijtig.