Telkens ik een ruimte binnenkom waar nog maar pas PUR-isolatie gespoten is overvalt mij de stilte.Alle geluid wordt geabsobeerd.
Met een beetje geluk hoor je je hart kloppen.
Het brengt mij steevast terug naar mijn jeugd, toen het nog gemakkelijk twintig of vijfentwintig centimeter sneeuwde. In één nacht.En 's morgens hoorde plots niets meer.
Auto's maakten nauwelijks geluid, ook hun banden niet.
Stemmen leken verder weg.
Mensen met
een kinderzieltje leken gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten