KÖJIRÖ MATSAKUSA (1865 - 1950) was ooit een schatrijke Japanse Industrieel in de scheepsbouw, die als hobby zo'n tienduizend kunstwerken verzamelde - lees aankocht - van onder andere Rodin en Monet.Hij kreeg ze evenwel niet verscheept naar Japan omdat de Japanse staat toen een heffing van 100 % op de werken vroeg.
Het was nochtans Matasuka's droom om voor deze kunstwerken een paviljoen te bouwen ergens in Tokyo en de bevolking ervan te laten genieten.
Rijke mensen hebben wel vaker dit soort neigingen.Liefst zo weinig mogelijk belastingen betalen, daarmee kunst kopen en ze dan op eigen initiatief laten zien aan de bevolking.
Laten zien wat zij wel kunnen en de overheid niet.
Kunst als investering en uiting van macht.
In de jaren twintig spaarde de economische crisis ook Matasuka niet en de kunstwerken bleven opgestapeld in Groot Brittanië waar ze gedurende WO II voor een groot deel vernietigd werden tijdens de bombardementen.
Na de oorlog werden de overgebleven kunstwerken geconfiskeerd door de Franse Overheid.
Van een deel van de collectie die in Japan verbleef was ook een aanzienlijk deel vernietigd bij de bombardementen door de Westelijke Alliantie.
Tijdens het Vredesverdrag van San Francisco in 1951 tussen de Westelijke Alliantie en de Japanners werd overeengekomen dat de rest van de Europese collectie zou ondergebracht worden worden in een nieuw te bouwen museum in Tokyo dat de naam Nationaal Museum van de Westerse Kunst zou genoemd worden.
De Fransen hadden het eerder over het museum van de Franse Kunst gehad doch stemden uiteindelijk in met het voorstel, als dan tenminste Le Corbusier de architect van het museum zou worden.En dat de Japanners zijn ereloon zouden betalen natuurlijk.
De reden hiervoor was niet ver te zoeken; Le Corbusier liep na WO II de Franse kabinetten af om het Museum voor de 21-ste eeuw te mogen bouwen maar er zat een serieus haar in de boter tussen Le Corbusier en de naoorlogse Franse Regering.Dat ze die lastighaard in Japan en op haar kosten konden slijten, kwam de Franse overheid goed en goedkoop uit. (klik op FAUDTE LE CORBUSIER)
Het gebouw heeft alle kenmerken van een rasechte Le Corbusier: pilloties, een helling binnenin, zenitaal licht, in elkaar vloeiende ruimten, mezannines en voor de speurders: le lieu de l'angle droit.
Zijn 'leerlingen' Mayekawa, Sakakura en Yosizaka hebben hier behoorlijk werk geleverd.
Hier ziet u een foto van toen je het gebouw nog binnenliep langs het overdekte gedeelte met een beeldentuin vol Rodins.Maar achteraf bleek er een probleem: er was nauwelijks ruimte voor een ticketbalie, restrooms en een museumshop.
Dat Le Corbusier zoiets belangrijks vergeten was, zeg.
Bij de verbouwing verdween dus de beelden partij naar de inkomhal over drie lagen mèt zenitaal licht dat over de centrale kolom gestort wordt.
Matasuka heeft zijn kunstcollectie nooit in het afgewerkte museum gezien.
Met dank aan de vzw ARCHIPEL.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten