Overal ter wereld horen stedelijke centra druk bezocht te worden.Onze stedelijke cultuur wil dat zo.
Handel en wandel, het klikt tussen die twee in onze steden.
We hebben het ook graag zo.
Van handel en wandel komteten en drinken,
kijken en luisteren,
zingen en dansen.
Daar maken we dan gebouwen voor, en daartussen wachten straten en pleinen.
Die zien we graag gevuld met mensen, liefs veel mensen.
Anders lijken onze centra doods.
In het centrum moet het bewegen.
De drukte moet voelbaar zijn.
Het is geen kerk, een kapel voor wie het wil, maar bovenal een ontmoetingsruimte die er net geen wil zijn.
In deze ruimte ontmoet je stilte, ontmoet je rust.
Ik had niet het gevoel dat Finnen overlopen van religie en de daarbij horende rituelen zoals in het katholieke zuiden.
Het zijn protestanten met een diep religieuze overtuiging.
Het zegt veel over de waarde die ze hier aan hechten als midden in het commerciële hart van de stad een kapel gebouwd wordt, enkel om er rust en stilte te vinden.
Bidden mag, maar je ziet er vooral mensen die er even uit willen zijn.
De architecten K2S ARCHITECTS hebben dit schitterend begrepen.Langs buiten, een vorm die je niet vatten kan, waar geen begin noch einde aan is, geen voorzijde en geen achterzijde.
Binnen is het echt een cocoon, een lichtkuip, een schelp die geborgenheid biedt, die bergt, die afschermt, een veilig gevoel geeft.
En dan het licht, dat zo mild van boven naar beneden valt en de geest streelt en vergeeft.
Een stille belofte die zo beminnelijk over je uitgegoten wordt.
Wie daarenboven de niet zichtbare constructie voelt, ervaart deze als een opgespannen kracht die ten dienste staat van veiligheid en bescherming.
Deze combinaties kom je niet zo vaak tegen.
En zeggen dat de initiatiefnemers voor dit gebouw geen religieuze instelling is maar als idee ontstaan is binnen de stedelijke administratie van de stad Helsinki zelf.
Ik zou graag die mensen eens ontmoeten die dit idee gehad hebben en het wisten door te drukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten