We zijn er aan gewend geraakt, aan die betonblokken die ons moeten beschermen tegen verziekte geesten die in naam van ik weet niet wat, met zwaar materiaal een drukke straat inrijden in de hoop zoveel mogelijk slachtoffers te maken.Het zijn de niet-ophaalpoorten van onze middeleeuwse steden; je komt er niet in als je er niets te zoeken hebt.
Hier aan het einde -of het begin, 't is maar hoe u het bekijkt - van de Nieuwstraat in Brussel.
Het lijkt wel: let op, hier verlaat u een veilig gebied.
Dat is wel een beetje zo.
Als u rechtdoor wil moet u eerst de Kruidtuinlaan trotseren.
Aan de overzijde ligt het metrostation ROGIER.
Ooit lag hier het Noord-Station maar sinds de ondergrondse noord-zuidverbinding is het station naar het Noorden opgekropen.
Het Rogier plein werd een circulatieplein voor taxi's, auto's, bussen waar voetgangers hun rechten moesten veroveren.
Fietsers waren er al helemaal quantité négligable.
Aan de noordzijde was er de Martini-toren een symbool van het modernisme in België.
Maar gebouwen gaan bijna even vlug tegen de vlakte als ze fiscaal afgeschreven worden.
Vooral als de ligging, de ligging en nog eens de ligging de bedwelming van meerwaarde niet kan weerstaan.
Zo kwam er die nieuwe Dexia - Belfius-toren van Philippe Samyn & Partners.
Tegelijk ontstond in 2006 formeel het idee om heel het plein aan te pakken.
Een plein dat auto's enkel stapvoetsgewijs mogen gebruiken als ze er werkelijk iets te laden of te lossen hebben; voor het overige zijn de voetgangers en de fietsers er de baas.
Een wedstrijd - gewonnen door architect Xavier De Geyter - selecteerde ook een nieuwe luifel die zowel het plein moest bedienen als de toegang tot het vernieuwde metrostation.Die luifel is tegelijk een baken als een beschermer.
En wat ik er zo aan bewonder: die luifel geeft het plein de juiste schaal die we als voetganger nodig hebben.
Het richt onze blik op een stadsplint die bevattelijk is.
Maar het had wat voeten in de aarde alvorens alles binnen de juiste plooien viel.Organisatorisch alleen al; de armlastige gemeente Sint-Joost-ten Ode, het verdeelde Brussels gewest, de Europese fondsen, Brussel Mobiliteit en Beliris.
Probeer daar maar op korte termijn een unanieme beslissing door te drukken.
En waren er nog de veiligheidsdiensten en de brandweer die geen glas in die luifel duldden, de financiële beperkingen (kan dat niet wat kleiner en goedkoper ?) en een aannemer die zoiets ook niet dagelijks uit te voeren krijgt.
Als straks heel het plein afgewerkt raakt, zal er wel een reden zijn om een feestje te bouwen.
Wat volgens mij nog ontbreekt: een vlotte doorstroming voor de voetgangers en fietsers van de Nieuwstraat en het Rogierplein zonder dat ze door het autoverkeer gehinderd worden.
Ik heb zo een paar ideetjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten