Het gebeurde op een vrijdagavond. Een trein reed zachtjes het station binnen zoals ze dat in Antwerpen Centraal gewoon zijn. Maar toen was er iets loos met de remmen en de trein kwam pas tot stilstand tegen de eindpiloon die bovenleiding op spanning houdt. Uiterst rechts ziet de ingedeukte heldhaftige.De neus van de locomotief was beschadigd, niet zo erg op het eerste gezicht.
Het koppelingssysteem dat de stellen aan elkaar bindt is er erger aan toe.
Maar op de voorgrond ziet u ook een gehavende buis en een zuiger, slachtoffergewijs geslingerd over het perron.
Dat was de bumper die verankerd is aan een reuze betonblok en voorzien van een oliepersleiding onder druk om losgeslagen treinen op te vangen en terug te katapulteren vanwaar ze komen denken u en ik dan.
De fabrikant, Franz Gebauer aus Berlin, die deze dingen installeerde in 1903 is vermoedelijk niet meer en kunnen we dus moeilijk aansprakelijk stellen voor het falen van zijn pneumatische rommel.
Hij zou wellicht ook aanvoeren dat de bumpers toen berekend waren op lichte stoomtreintjes en lichte stellen; dat die loco's waarmee ze vandaag over onze sporen razen tien keer zo zwaar wegen en dat het dus normaal is dat ze begeven onder zoveel NMBS-geweld.
Merk ook op hoe erg het personeelstekort is bij de NMBS op zaterdag. Eén man duikt in de stuurkabine om zijn dorst te lessen. Gelijk heeft hij.
En op het uurwerk mag u niet voortgaan. Het wijst hier het lokaal ACT aan (Antwerp-Central-Time). In werkelijkheid is het volgens de gegevens van mijn fototoestel op dat ogenblik 15:53, zoals in de rest van Vlaanderen en Europa (zonder de Britten).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten