Als we nu eens zouden raden waarom deze man zo met de borsten van twee vruchtbaar uitziende vrouwenlijven geconfronteerd wordt.Is het een arts die iets heel belangrijks voor de gezondheid van de mensheid ontdekt heeft ?
Is het een industrieel uit een vorige eeuw die zijn geld wegschonk aan een abnormale vorm van liefdadigheid ?
Is het een architect die vindt dat hij bij leven te weinig gelauwerd wordt en zich een beloning droomt tussen deze geilige engelen van de liefde ?
Als u op de derde mogelijkheid hebt gegokt bent u dicht bij de ziel van het architectenberoep genaderd.
U ziet hier Hendrik Beyaert, nochtans van bescheiden afkomst.Een hard werkende, jonge ambitieuze Kortrijkzaan die goed met potlood en liniaal kon omspringen in een periode waar er niet zoveel concurrentie was en in een land waar een jonge goed boerende Belgische Staat, de ambitie had om op veel plaatsen publieke gebouwen neer te zetten die de welvaart van de heersende klasse wilde beklemtonen.
Naast wat kasteelheren deden ook de Nationale Bank beroep op hem, de spoorwegen, de verenigde Kamers, de A.S.L.K., en een reeks ministeries.
Architect zijn, het is weinigen gegeven en dat mag op de gevels eens beklemtoond worden.
Dat men hem vooral niet vergeet.
En daarom reserveerde hij een bescheiden plaatsje op één van de gevels van het Ministerie van Spoorwegen, Posterijen, Telegrafie en zeewezen.
Een architect op werfbezoek in de hemel.
In de Nationale Bank van België in Brussel liet hij zich op een zeer bescheiden plaats beeldhouwen in volle werkpose.
Het moet zijn dat het bestuur zo tevreden was van zijn prestaties dat ze er op aangedrongen hebben opdat hij zichzelf in hun gebouw zou laten vereeuwigen.
Zo had ik het nog niet bekeken.
Een mooie pose voor een plaatje in een album van François Schuiten.
Een briljant architect, dat zeker.
Een ambachtsman ook die waarschijnlijk ook nooit over budgettaire problemen had gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten