STATION V

eNiet alle stations moeten er even sober uitzien of subtiel aangepakt worden als Londerzeel of Wezemaal. 


Neem nou Leuven. 

Wat is er mooier dan een open blauwe hemel, die overtrokken wordt door een staal- en glas structuur en die de reiziger beschut tegen regen ?

Niet tegen wind want het station van Leuven is gekend voor wat we in het Vlaams, een trekgat noemen.


Maar dat het staal zou worden, daarvoor zouden Samyn & Partners garant staan.
Calatrava een poepje laten ruiken moeten ze daar gedacht hebben.

Het resultaat is niet zo elegant zoals een Calatrava daar in slaagt, maar bescheiden indrukwekkendheid komt aardig in de buurt van wat Samyn hier neerzette. Vooral bescheiden. Iets minder bescheiden dan Londerzeel of Wezemaal maar toch bescheiden.






En het staat op poten, van staal natuurlijk. Staal, staal en nog eens staal, want dat is de Samyn's taal.

Het mag u niet verwonderen dat Samyn een staalwreter is.

GILLES SAMYN

Dat zit namelijk zo.

Philippe Samyn's twee jaar jongere broer Gilles, is een financieel genie en daardoor ook de rechterhand en vertrouweling geworden van Albert Frère.

Want genieën trekken elkaar aan zoals geld en constructies.

Albert Frère, die van oorsprong oud ijzer opkocht en doorverkocht aan landen waar ze niet eens oud ijzer hebben. Nadien begon hij met zelf het betere materiaal te maken met name staal. Daarbij schuwde hij niet de financiële steun die hij genoot van allerlei investeringsfondsen en gretig opdronk uit subsidiekranen.

Albert Frère bleef niet lang naast zijn staalconvertors staan. Hij trok een proper kostuum aan en toog naar het bestuur van de PARIBAS, richtte COBEPA op en begon te handelen in sterbedrijven zoals hij dat vroeger deed met oud ijzer.

PHILIPPE SAMYN

Naast de staalfabrieken is hij ook belangrijk aandeelhouder bij Petrofina, later Total, GBL, UAP-AXA, Betheslmann en nog een reeks andere belangrijke bedrijven.

Niet toevallig die bedrijven waarvoor Philippe Samyn, broer van Gilles, mooie gebouwen en headquarters mocht neerzetten.

Zeer mooie gebouwen, waar vooral veel staal in verwerkt wordt.

Veel staal, als het eventjes mag, of anders, duur staal. 

Het station in Leuven is daar een mooi staaltje van.

Ik ga Samyn er niet van verdenken dat hij veel met de trein rijdt. Anders had het reizigerscomfort er wel anders uit gezien.

Bijvoorbeeld hoe je de perrons op- of afgeraakt, of hoe je in het station in- en uit geraakt.

Maar dat komt ervan  als je enkel oog hebt voor het afschermen van de hemel en probeert Calatrava de les te spellen.