Ontworpen door architect Charles Hoge (spreek uit o'ghe) van wie ik altijd gehoord heb dat hij een bastaard was van ZKH Leopold II, die in Gent logebroeder werd en zo een voor zeer rijk en invloedrijk cliënteel zijn diensten ter beschikking stelde.
Hij ontwikkelde een eigen stijl die je zou kunnen omschrijven als een soort Vlaamse Renaissance, maar ook jonglerend met neo-barrok en neo-rococo, dat alles voor de betere burger.Zijn werken zijn duidelijk herkenbaar in sommige Gentse lanen.
Die woning in Wachtebeke was onmiskenbaar herkenbaar een Hoge.Ontworpen in 1955 voor dhr Vervaet, aannemer van beroep.
Hoge was toen al 65 jaar en liet het architectenbureau over aan zijn zoon Gerald.
Mooi hoe ze samen de presentatie aquarel ondertekenen, met elk hun nummer van het provinciaal register erachter.Vader Charles, 140, zoon Gerald 356.
Het geeft ons een idee hoe weinig architecten er toen waren.
En het zegt ook iets over de beroepsfierheid: hoe kleiner het nummer was, hoe belangrijker men zich achtte.
Grafologen zullen beslist iets weten te zeggen over de karakters van vader en zoon.De vorige eigenaars baatten er een restaurant uit.
Hiervoor hadden ze op het terras een veranda gebouw die we liever niet zagen staan.
Ann-Sophie Markey zag liever een blokje tegen die zijkant.
Een sober klinisch blokje.
Er zijn wat muren gesneuveld om een nieuw evenwicht te vinden tussen alle dokterskabinetten, een secretariaat waar patiënten zich goed tot beter voelen.
Want dat is toch het uiteindelijke doel van zo'n bezoek.
Dat u zich beter voelt bij het buitengaan dan toen u binnenkwam.
De kans is groot dat dit hier ook zo is.
Want de dokters hier zijn niet alleen uitstekend,
ze hebben ook hun hart op de juiste plaats.
En let u ook op die degelijk herkenbare dokterstas op het stoeltje naast de tafel;
het zegt iets over de beroepsfierheid van de arts.
MEER INFO ? klik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten