VERDICHTE STEDEN XVII - WIJNEGEM

Het platteland is voor koeien. 
We moeten van het platteland afblijven. 
Koeien is het maximale dat we daar kunnen houden.

Dit is een uitspraak van bOb van reeth , naast eerste Vlaams Bouwmeester, nog zoveel meer.

Dertig jaar geleden wees wijlen Hugo Ceusters zijn verloofde Ingrid Luyten naar iets, vanuit zijn auto:  
"Zie je die koeien daar in die weide ? Wel, binnenkort zijn die er niet meer en zal je eens wat zien."

Op die plek staat nu een shopping center, 42.000 m², 5.000 parkeerplaatsen, 250 winkels groot en sinds de oprichting 30 jaar geleden 200 miljoen bezoekers. Dat is gemiddeld 26.000 bezoekers per dag.  
Zesentwintigduizend. 
Per dag.

Ik hoorde het Ingrid - inmiddels Ceusters - met heel veel fierheid vertellen in de radio 1 uitzending van Friedl Lessage vertellen.

Wat een realisatie.
Wat een succes zeg.
Vond ook Ingrid Ceusters-Luyten.

De kritische weerstand van la Lessage was vlug gebroken.

Wat een succes op vlak van tewerkstelling, inkomstenbelastingen voor Wijnegem en wat voor een grote misstap Vlaanderen en hele juridische mallemolen wel aan het draaien is door nu ook U-place af te schieten.

Want SCMS (Shopping Centre Management Services) - de retailpoot van wijlen Hugo Ceusters - heeft in deze casus ook grootse belangen in.

Shoppingcentra aan de rand van onze steden - rechtstreeks geïmporteerd uit de VS in de late jaren zeventig - ze stellen onze steden te kakken, ze zorgen voor neveneffecten die we niet meer willen, ze bijten hele landschappen stuk.

En toch blijven de die hards als Ingrid Luyten dit model verdedigen.
Op locaties die ze voor heel weinig geld kunnen aankopen, maar altijd in de nabijheid van een afrit van een autostrade. Zo kunnen ze de regio binnen een half uur tot drie kwartier rijafstand leegzuigen.
Take the money and stay. 

De stad als laboratorium voor handel en cultuur hebben ze stuk gemaakt, de CO2 uitstoot ergerlijk doen toenemen en ons een winkelmodel opgedrongen dat elk creatief ondernemerschap in de kiem smoort.

En dat wordt dan vrouwelijke ondernemer van het jaar.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Mevrouw Ceusters-Luyten weet het platteland best wel te te waarderen.
Dat hoort u op het einde van de uitzending.

Wonend op een landgoed van een paar hectaren groot, waar ze zelfgekweekte groenten verwerkt in haar soep en heerlijke slaatjes.
Kijk, mocht iedereen nu zo eens gaan leven en wonen, dan zou ons land er niet zo verknoeid bij liggen.

U kan de hele uitzending hier nog eens beluisteren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten