Opdringerige architectuur, opdringerige structuren;ze hebben altijd al bestaan.
Al was het maar in de fantasie van uitstekende tekenaars.
Piranese had er een handje van weg. Het werd zij handelsmerk.
De Belg Schuiten ook.
Al verzacht zijn pastelkleurige benadering de wreedheid van het overweldigend bouwen.
Een nachtmerrie eigenlijk waar we niet in willen belanden.
Jörge Müller is ook een begenadigd tekenaar maar die had niet veel fantasie nodig. Die observeerde gewoon hoe we - vooral in de na-oorlogse periode - in Europa onze landschappen en bebouwde omgeving naar de kloten hielpen.
Excusez le mot maar wat hier te lande ook gebeurde kan je op geen fatsoenlijke uitdrukken.
Akkoord, de opkomst van de treinen heeft in veel steden aanzienlijke wonden gesneden.
Maar wat de auto veroorzaakt heeft is niets vergeleken bij die treinen.
Het was ook gemakkelijk te verantwoorden: waren we niet allemaal gebaat bij deze structurele ingrepen ? Snel van het ene punt naar het andere, economisch verantwoord, wanneer we maar wilden en met de auto waar we toch hard voor gewerkt hadden.
Van zo'n 30.000 auto's rond 1950 naar meer dan 550.000 in 2015. Een wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging waar iedereen mocht mee-eten. De overheid -rijtaks, benzinetaks, verzekeringstaks, BTW-inkomsten - dus er mocht toch iets tegenover staan.
We reden over alles heen zonder er stil bij te staan.
Nu we meer stilstaan dan we kunnen rijden zijn we misschien bereid het allemaal eens te herdenken.
Geen zinnige beleidsman/vrouw die er nog aan denkt om autostrades tot in de harten van onze steden aan te leggen zoals we ze kennen in Antwerpen, Brussel, Luik, Gent.
Als we nu eens toekomst gericht denken, durven we dan ook eens de omgekeerde redenering hanteren.
Wat als we die ondingen nu eens wegdenken ?
Wat kunnen we in de plaats ervan dan wèl ontwikkelen ?
Dat is de vraag voor de RPemmers van dit jaar. (klik)
Benieuwd; erg benieuwd ben ik geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten