Timeless Beauty was een boeiende tentoonstelling in Tongeren.Ze drukte je met de neus op één van 's werelds grootste probleemvraagstukken: wat is mooi en wat is lelijk ?
Misschien wel één van 's werelds grootste vraagstukken, maar ik kan u zo voor de vuist weg een paar belangrijker problemen opsommen.
In Tongeren wilden ze een tentoonstelling opzetten omtrent de schoonheid in het Romeinse Rijk.
Uitgerekend in die stad van ruwe vaderlandse figuren als Ambiorix.
Maar omdat zo'n tentoonstelling weinig volk trekt dachten ze er aan de Romeinse kunst te confronteren met de producten van de hedendaagse schoonheidskenner: de inmiddels overleden fotograaf Marc Lagrange.
Van die man kunnen we leren wat mooi en lelijk is.
Vooral wat mooie en lelijke vrouwen zijn.
In feite waren er enkel vrouwen van de eerste categorie te zien.
Of dan toch enkel foto's ervan.
We zijn immers een beschaafd volk geworden en lelijkheid of misvormdheid tonen, dat was iets voor middeleeuwse jaarmarkten, kermissen en later circussen.
In China is er nog een pretpark waar u zich uitgelaten kunt vergapen aan mensen die toevallig minder groot zijn dan de meesten van ons.
Maar dat is iets voor Chinezen; wij hebben dat al lang achter ons gelaten. Normen en waarden, ze veranderen wel eens.
Kijk nou eens naar het mooiste beeld van een jonge (oud) Romeinse vrouw dat ze daar wisten te tonen.
Er was wel iets mislopen tijdens het transport; of eerder, dat is niet zo duidelijk.
Wat wel opvalt: dat smalle, zuinige mondje.
Het is mij ook al eerder opgevallen bij onze beeldhouwers uit de belle-epoque.
Vrouwen horen een zuinig, smal, klein mondje te hebben.
Erg verschillend van die brede poort van Julia Roberts die nu al voor de derde ? vierde ? vijfde ? zesde keer ? - ik ben de tel kwijt - tot mooiste vrouw van de wereld is uitgeroepen.Hoe breder, hoe mooier ?
Normen en waarden, ze veranderen wel eens.
Zeker bij de mannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten