Het ziet er zo niet uit maar het is asfalt naast en tussen tramsporen zodat fietsers er comfortabel over kunnen rijden.
In Gent, fietsstad.
Om de drie à vier jaar moet alles er weer uit om opnieuw een effen asfaltbaantje te kunnen rollen.
Na ongeveer één jaar begint de miserie dan opnieuw.
Loskomen van de granulaten, putten, bobbels, nog grotere gaten, oplapwerk tot we weer toe zijn aan het vertrouwde beeld zoals op deze foto's.
En dat is niet enkel in de Kortijksepoortstraat zo, dat is op veel plaatsen tussen geasfalteerde tramsporen in Gent zo.
Ofwel weten die kl.j.'s van wegenwerkers niet hoe ze een deftig asfaltpapje moeten maken, ofwel kunnen die kl.j.'s van ambtenaren er ook niets van als ze de werken van die kl.j.'s van wegenwerkers controleren.En dat voor een stad waar beweerd wordt dat daar de beste faculteit voor bouwkundige burgerlijke ingenieurs ter wereld gelegen is.
Daar waar prof. dr. ir. Magnel er wereldfaam aan gaf die afstraalde op alle studenten die er na hem afstudeerden en zich verenigden in de A.I.G. - Association des Ingénieurs de Gand - waarvan het merendeel zich toch verstaanbaar kan uitdrukken in de taal van het gewone volk.
Ik verzin dit niet, ze bestaan.
Kunnen die alumni eens een wetenschappelijk onderzoek opzetten om na te gaan hoe het ideale papje voor asfalt langs tramsporen gebrouwen moet worden ?
Rekening houdend met de klaarblijkelijk bedenkelijke kleefkrachten tussen staal en asfalt, mogelijks de trillingen en resonanties van het tramvoertuig, de kruip en de krimp van het materiaal.
Heel wat gewone mensen en in het bijzonder de fietsers zouden ze uiterst dankbaar zijn.
En de belastingbetaler ook, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten