ALVAR AALTO I

Ik wil graag beginnen met het tonen van de persoonlijke tekenplank van de grootmeester himself, hier in zijn atelier in Helsinki.
In de Tiilimaki nr 10 als u het precies wil weten.

Gebouwd in 1950 op een golvend terrein.

Het voelt een beetje aandoenlijk als je hier zo dichtbij staat op de plaats waar hij ooit gezeten heeft.


Was hij rusteloos ?

Bedaard ? Geduldig ?

Dat kom je in biografieën nauwelijks te weten.

Moeten we dat ook weten ?

Ik vind van wel.

Ik wil op zo'n momenten graag een paar uren vertoeven tussen hem en wijlen zijn medewerkers.

De geur van thee of koffie, was er muziek op de achtergrond, werd er veel gepraat of was het er zo stil als in een klooster ?

Een architectenbureau zou zowel rust voor het individuele als de mogelijkheid voor groepswerk moeten in zich hebben. Dat is het hoofdkwartier van het gebouw.

Dat zeg ik niet; dat zei Alvar Aalto over zijn eigen bureau. 

Hoe vaak werden kalken over reeds gemaakte tekeningen gelegd om een verbeterde versie te maken ?

Wie gewend is op een hedendaags architectenbureau te werken, heeft nauwelijks nog voeling met het ambachtelijke dat hier tot stand kwam, tussen potlood, gom, winkelhaak en passer. Of een pistolé begot.

Er hangen ook wat geveltekeningen aan de muren.

Pareltjes van expressie. Lijnen met karakter.

Tekeningen waar over iedere lijn is nagedacht voor ze getrokken werd.

En, al lijkt het gewoon een vertikale projectie, er zit toch een stukje perspectief in de luifel, om een beter beeld te hebben van wat je mag verwachten.

Meesterlijk getekend.