Ik blijf nog eventjes hangen in de Tiilimali nr 22 in Helsinki.
Alvar Aalto bouwde er zijn bureau in 1955, en hield er kantoor tot 1976.
Zijn bureau werd verder gezet door zijn dochter Elissa tot in 1994.
Vandaar dat u ook wat computerschermen in het bureau ontwaart. Toen Alvar ermee ophield waren computers nog aan het ontwaken.
Op de voorgrond ziet u een armatuur naar het ontwerp van AA.
Buiten het bureau is een terrasvormig auditorium.
Mag ik enige gelijkenis zien in de vormgeving van beide ?
Aan de linkerzijde ziet u de ramen van het tekenatelier.
De lage ramen zijn die van de ontvangstruimte waar
AA persoonlijk zijn klanten ontving.
De vormgeving ervan staat voor zijn werk. Eenvoudige vormen die af en toe organisch mogen aansluiten bij wat hij de menselijke schaal noemde.
Een vergelijkbare zienswijze met die van Le Corbusier die de mens ook als uitgangspunt voor zijn architectuur zag.
Dit bureau is nu een beschermd monument geworden dat je vrij kan bezoeken.
Het mooiste element vindt u aan de straat.
Een muur die een binnentuintje vormt voor het atelier.
Een muur ? Die dan nog eens het zicht op de straat afschermt ?
Voor velen niet te begrijpen. Maar toch.
Kent u de intimiteit van binnentuintjes ?
De mystiek van het vermoeden van wat achter de tuinmuur ligt ?
Zo'n afgeschermd tuintje is een geschenk voor wie er op mag kijken.
Er is niets te zien buiten gras en een witte muur.
Maar voor wie heeft leren kijken, een oase vol rust, een oord waar de verbeelding te rapen ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten