Dit is iets wat ik al meerdere keren heb meegemaakt: deel uitmaken van een rondreizende troep architecten die gebouwen van langs alle kanten in hun phone verstoppen.Soms ook met een nog lekker ouderwets met een fototoestel.
Of helemaal van de kaart: met een schetsboekje en potlood of stift.
Ziet u die bewoners van dit gebouw - aan de rechterkant van het beeld, onder de betonnen luifel - hoe die zich daar geen knijt van aantrekken.In Westmalle, op een boogscheut van de brouwerij, staat een klooster.
Gebouwd in de jaren zestig van vorige eeuw, toen de geest van het Tweede Vaticaans Concilie ons op het verkeerde been zette en ons deed geloven dat er dringend kloosters dienden bijgebouwd te worden, want die zouden we even hard nodig hebben als grootwarenhuizen.Die grootwarenhuizen, net als die kloosters, staan er nog.
Alleen, die kloosters zijn een dubbel probleem: de bewoners voor wie ze bestemd zijn brengen ons wekelijks hun laatste groet in overlijdensberichten van De Standaard en, ze zijn niet helemaal aangepast aan de nieuwe bestemming.Ontworpen door architect Marc Desauvage, harmonieus, brutalistisch en ook zeer determinerend, evenwichtig dat wel, maar het zit ook vol koude bruggen en is weldra dringend aan renovatie toe.
De houdbaarheidsdatum van beton dat van buiten naar binnen loopt, begint te verstrijken.
De cellen, voorzien voor kloosterlingen die het zichzelf opgelegd hebben zich zoveel mogelijk van wereldse goederen te bevrijden, zijn nu een beetje nauw benepen voor die mensen die nu aan hulp toe zijn en hun dagen hier, met de nodige assistentie, dragelijk willen doorbrengen.
Met een sigaretje op een bank in de binnentuin, onder alweer een andere betonluifel, lukt dat wel.
Met dank aan ARCHIPEL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten