Hier ziet u nog wat schetsen van studenten die tijdens hun architectuuropleiding er in slagen om hun gedachten gestalte te geven.Ook deze studenten kwamen in aanmerking voor de zeer verdienstelijke Jef Van Ranst-prijs. (klik)
JVR had een sterke visie op architectuur. Leest u mee:
Al wat gebouwd wordt maakt deel van de omgeving waarin we ons begeven, de omgeving die we dagelijks gebruiken.
Voorwaar een redelijke verantwoordelijkheid voor wie ze neerzet. Daar mag je niet lichtzinnig mee omgaan.
Bij een opdracht is het kunst om een simpele synthese te maken met de verlangens van de klant, de hoeveelheid informatie en de vele technische mogelijkheden die er zijn.
Het komt er dus op neer op een snelle manier een idee visueel voor te stellen.
En dat kan door te schetsen. Samen rond een wit blad zitten en een project of idee zien groeien, dat is letterlijk een kunst.
Kijkt u eens goed naar deze tekeningen van onder meer Thomas Ghyoot, van Laura De Moor en van Marine Boey.
Je voelt er de zoektocht naar synthese in, en ook, de liefde voor het vak.
Let ook op de menselijke figuur bij iedere doorsnede.
Die wijst op de bezorgdheid naar de schaal van de mens in wat ontworpen wordt.
Voor de figuur om wie het allemaal draait; de mens als consument van architectuur.
Ik ken er velen die hierbij hun schouders ophalen.
Met de computer kan je dat toch ook ? So what ?
Ik heb al veel ontwerpen gezien die bijna rechtstreeks met een muis op het scherm gepost werden. Maar nooit heb ik er veel bezieling in terug gevonden. Ik vraag mij vaak af waar het in de opleiding mislopen is; dat schetsen zo naar de achtergrond
verdrukt werd ?
Ik denk dat ik het antwoord weet.
De dag dat we geleid werden door een directeur - nu heet dat een decaan - die zelf geen architect meer was en geen deftige lijn op papier kon trekken, die dag zijn we veel kwijtgespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten