Het moet een heerlijk gevoel geweest zijn om de techniek van het perspectief te ontdekken.Wij vinden dat nu allemaal een beetje normaal maar het heeft toch lang geduurd voor het trucje doorprikt was.
Om ietwat dieptewerking in een tekening te krijgen was er eerst dat raam met draden nodig, en een vizier van waaruit de tekenaar alle belangrijke elementen van het tafereel min of meer juist en correct kon weergeven op zijn blad.Het wordt tijd dat ik The Draftman's Contract van Peter Greenaway weer eens bekijk.
Al gaat die film lang niet over tekenen alleen.
Eigenlijk helemaal niet over tekenen.
Het was Albrecht Dürer die de techniek aan het papier toevertouwde en het geheim prijsgaf.Met de hulp van een redelijk zware madam, die haar geheim niet prijs gaf.
Misschien wel niet zo heel slim van hem, om ons zo gratuit zijn geheimpjes prijs te geven.
Maar soit.
Sindsdien kennen we de techniek van de horizon, de vluchtlijnen, de vertikale, de ooglijn, de techniek met twee vluchtpunten, met drie vluchtpunten en om helemaal in de war te geraken: met oneindig veel vluchtpunten.
Dat laatste is om van weg te lopen.Je kan dat heel wetenschappelijk benaderen of gewoon met gestrekte arm duim en potlood de verhoudingen, de richtingen en vertikalen vastleggen.
Het vraagt oefening, veel oefening maar in principe kan iedereen het.
Na een tijdje hadden we door dat het vooral een les was in kijken en zien.
Leren tekenen was in de eerste plaats leren zien.
Niet kijken, maar zien wat er voor je staat.
Goede schetsers zijn mensen die meer zien dan triviale mensen; zij zien waar anderen gewoon naar kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten