In Arles is de Rhone niet constant bevaarbaar en daarom heeft men er ooit een kanaal gegraven dat parallel met de stroom loopt en uitmondt in Sainte-Marie-La Fosse, dit om de binnenschippers van dienst te zijn.
Op een viertal kilometer van Arles is er een brug die ook de aandacht trok van Vincent Van Gogh.
Hij maakte er vier schilderijen van, twee tekeningen, een aquarel en een schets.
Oefenen, oefenen, oefenen, schreef zijn broer Theo altijd.
Vandaag staat die brug er verveeld verlaten bij.
Dat kanaal heeft niets romantisch.
U moet eerst door een slordig lichtzwaar industriegebied om de brug te vinden.
Buiten een verschenen paneel van de toeristische dienst is er niets dat herinnert aan de miskende schilder en zijn brug.
De brug is opgelapt maar een grondige restauratie zou niet misstaan.
De streek rond Arles heeft wel genoeg relicten die naar Van Gogh verwijzen maar te weinig werken van Van Gogh om de publieke belangstelling naar een hoger niveau te tillen.
Die brug zal het nog wel een tijd volhouden, denkt men daar.
In die woning naast de brug - van de sas-meester ? - is er anders wel ruimte genoeg voor een café met terras, chambres d'hôte misschien.
Maar wellicht hebben anderen het voor mij reeds geprobeerd en hebben ze er al eerder andere conclusies uit getrokken.
Toen ik er was, was aan de éne zijde Vaclav Climt de brug aan het schilderen en zuivere en zeer herkenbare Vaclav Climt stijl; aan de overzijde zijn vader, Theodor ook in zuivere en even herkenbare Theodor Climt stijl.
Beiden zijn gekende Tjsechische schilders, die zonder gehinderd te zijn door gebrek aan de kennis van tien woorden Frans, Engels en Duits samen, op doorrit waren, op zoek naar inspirerende plekken.
Zonder vrouw en kind.
In 1902 zag de brug er nog zo uit en klopt het dat tijdens Van Gogh's verblijf, daar mogelijks vrouwen de was aan het doen waren, naast die lek geslagen sloep.
Later heeft men er een vaste brug voor gebouwd en de landvasten ertussen met elkaar verbonden tot één kade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten