In Kanazawa staat sinds 2004 een grote doorzichtige ronde doos.Spijts het doorlopende glas rondom en rondomrond en de vele doorzichten - als fijnmazige straatjes - blijft het raden wat u aan binnenzijde zal zien.
Bedacht en uitgetekend door SANAA, het architectenkoppel uit Tokyo dat terecht behoort tot de wereldtop omdat ze zo subtiel Japanse gevoeligheid weten te vatten. De uitstraling die van hun werken uitgaat doet uw mondspieren samentrekken tot een voldane gelukzalige glimlach.Hier moet niets aan toegevoegd worden, hier mag niets meer weggelaten worden.
Wie zo dicht in de buurt van volmaaktheid komt mag na vijftien jaar pareltjes neerzetten, terecht de de Pritsker Prize ophalen. (2010)Het plan van het museum heeft iets van een stedenbouwkundig patroon. Blokjes en cilinders netjes ge-ordend rond een binnenkoer. Zo ontstaan er perspectieven en binnenruimtes waarin u rondkuiert zonder de weg te verliezen tenzij u zo'n oriëntatieloze zombie bent.
En zoals vrijwel altijd bij de gebouwen van SAANA is het licht heel subtiel alomtegenwoordig, als de alkohol die tegen jouw gehemelte verdampt bij het proeven van een glas wijn.
De verwachtingen van wat er te zien zou zijn was groot.Als je de naam van museum van de 21st CENTURY MUSEUM FOR CONTEMPARY ART adopteert, zijn de verwachtingen groot.
Die eeuw is amper aan haar meerderjarigheid toe en toch reeds zo vol van contradictorische
verwachtingen.
Musea van dit genre willen gecontesteerde gevestigde waarden als basisverzameling.
Anish Kapoor, James Turrell, Leonardo Erlich, Lea Gensken, Olafur Eliasson, Johan Grimonprez en ons aller Jan Fabre met De Man Die De Wolken Meet.Zoals hij dat al op het dak van het SMAK, Oostende, Zaventem, De Singel, het Kröller-Muller Museum en vele andere plaatsen gedaan heeft.
In de Hemel, op de Aarde en op Alle Plaatsen.
Dit was hèt antwoord in mijn catechismus van 50 jaar geleden op de vraag: Waar is God ?
Hier in Kanazawa staat Jan de wolken ook te meten.
Krijgen we van dit kunstig onderzoeksproject ooit de resultaten ?
Er liep ook een tentoonstelling van een heel andere orde.Schilderwerken, foto's en andere resultaten van ijverige Japanners die in de lokale academies hun schitterende best doen.
Vergelijkbaar met de beste resultaten van de academies van Lokeren, Hasselt en Lier.
Denk ik .
Dat een dergelijk ambitieus museum zijn mooiste zalen leent voor dergelijke manifestaties snap ik niet.
Mocht die andere Jan het weten, hij herrijst uit zijn graf, sleurt al die werken van de muren en verbrandt ze op het binnenplein.
Van Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa, (SAANA) hoort u nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten