Een eerste keer op het gemeentehuis, net zoals bij ons.
Een tweede keer volgens het shinto ritueel; de oer-godsdienst van Japan.
Een derde keer volgens de boeddhistische ritus; de oosterse filosofie ligt hen nauw aan het hart.
Een vierde keer doen ze het op zijn katholiek's; dat westers ritueel, helemaal in het wit ligt hen nauw aan het hart en maakt het gevoel van een liefdeshuwelijk compleet.
Of bijna.
De vijfde keer trouwen ze met Claude Monet.
Een beetje een merkwaardige gedachte, denkt u, maar hun adoratie voor Claude Monet en zijn waterlelies is een emotionele mijlpaal waar ze nauwelijks om heen kunnen.
Als die rituelen niet handenvol geld zouden kosten, ze trokken allemaal op huwelijksreis naar Giverny, om in die tuin op tachtig kilometer van Parijs, vol bloeiende waterlelies, op dat bruggetje, het trouwritueel compleet te maken.
Monet begreep de ziel van de Japanse kunst en de Japanners begrijpen de ziel van Monet's kunst.
Enkel de Monets komen uit zijn verzameling.
De rest zijn ter plaatse uitgewerkte kunstwerken.
Alles in dit museum draait rond beleving.
Van Monet zijn er 'slechts' vijf doeken te zien, vijf keer waterlelies.
That's all.
Maar wat een ruimte.
Perfect fluweel licht.
U merkt niet dat de doeken achter glas zitten. Dat glas is nodig om de verf helderder weer te geven.
Nooit zo'n ideale belichting gezien die Monet's kleuren zo fris en levendig weergeven.

Ik heb er geen foto van, alleen een schets.
Naast de vraag om je schoenen uit te doen vraagt men ook om stilte en geen gefotografeer.
Hier moet je Monet volledig kunnen ondergaan.
En daar is Tadao Ando volkomen in geslaagd.
Die foto heb ik van tinternet geplukt, van iemand die zich niet aan de regels kon houden.
Die huwelijksreis naar Giverny is natuurlijk van een andere orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten