Waar ik tot mijn dertiende woonde had ik een balkon aan mijn kamer.Dat balkon diende om naar de koning te zwaaien als hij zou voorbijkomen in zijn prachtig glimmende Mercedes 600. Een Pullman.
In de straat waar ik nu woon heeft zowat elk huis op de een of andere manier een balkon. Behalve die paar nieuwbouw appartementen en één façade die in de Hollandse Nieuwe Zakelijkheid gebouwd is. Een mens vraagt zich af wat die Nieuwe Hollandse Zakelijkheid hier is komen doen.Soit.
Die balkons hebben nu wel hun nut bewezen.
Elke avond zette mijn overbuur Donat zijn muziekkanon buiten om ons aan het klappen en meeklappen te krijgen. Erg moeilijk was dat niet.
Klappen op muziek lukt ons redelijk en enthousiast zijn ook.
Op zondagavond gaf Kris op zijn elektrische piano het beste van zijn zenuwachtige zelf.
Maar zeg maar eens tegen iemand die piano gaat spelen voor zijn buren dat hij niet zenuwachtig moet zijn.
Gisteren zondag heeft hij - na gezamenlijk overleg - er een slotconcertje van gemaakt.
Het is nu wachten tot we er samen op kunnen klinken.
En herdenken.
Eén bewoner van onze straat is aan het virus overleden.
Foto's van mijn coronadagboek: klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten