STOMME REIGER

Ik ga dat hier niet nog eens uitleggen waarom ik in mijn voortuin een vijver heb aangelegd. Het resultaat was een vijver vol karpers en karpertjes van diverse grootte, kleur en vorm.
Veel van die karpers waren echte aanstellers waarbij vaak meer staart, oog of vin te zien was dan lijf. Of zelfs een combinatie van die drie extravagantigheden.

Tot groot genoegen van grootouders en de kinderen van hun kinderen.

We hadden een vijftal XL exemplaren, een twintigtal S en een veertigtal XS.

Hadden.

Vier van de XL exemplaren heeft de reiger - mannetje of vrouwtje, interesseert mij niet - verleden jaar al naar binnen gewerkt.

Dit jaar heeft hij op in die paar corona-weken, de hele rest van de visvijver naar binnen gekapt.

Dat vind ik zeer stom van dat beest. Hij (?) werd alsmaar stoutmoediger, trok zich van de passanten niets meer aan en wachtte gewoon tot wanneer elk ander levend wezen zich op viermaal de normale social distancing bevond, om zich dan weer vol en vet te vreten.

Dat stomme beest kan dus niet wachten tot mijn vispopulatie een normaal aangroeicijfer bereikt heeft om dan gedurende jaren zich te kunnen voeden.

Dat stomme beest heeft altijd lak gehad aan wiskunde, kent niets van breuken laat staan van reproductiecoëfficënt.

In de dierenwereld is het zo dat de ene soort de andere opeet zodat het evenwicht bewaard blijft, als de mens er hem niet al te veel mee moeit. Zo eten kleine visjes algen en grote vissen kleine vissen. Mijn vissen aten vooral van die korrels van in den Aldi.
Als reigers vissen eten, wie eet dan die reigers vroeg ik mij af.

Mijn kleindochter Jana wist het antwoord: vossen en bunzings. Twee dieren die hier in mijn verstedelijkt milieu niet veel voorkomen. Welke dieren vossen en bunzings opeten interesseert mij ook niet.

Tiens, reiger met rijst en curry, zou dat lekker zijn ?  Zonder ananas erbij.