Ik ken hogescholen en universitaire campussen waar ze over een lekkere en gezellige cafetaria-restaurant beschikken. De gelukzakken, want het gaat niet enkel om het eten; lekker eten brengt mensen bijeen waardoor gesprekken en ideeën ontstaan wat in academische milieu's vaak leidt tot alom geprezen publicaties en daaruit voortvloeiende Nobelprijzen.Bij ons op de campus is de directie en bij uitbreiding het decanaat nooit te zien geweest in refter. Die houden over de middag door, vergaderingen met kruimels en geraspte wortelrestjes tussen hun tanden; iets wat nog nooit geleid heeft tot vruchtbare resultaten, laat staan tot deftige publicaties en/of een Nobel- of Pritzkerprijs.
Mochten de leidinggevenden zich toch in de cafetaria wagen, het zou het jaar daarop er wel anders uitzien en beter smaken.
Een paar jaar geleden bleek dat de cafetaria te klein was voor het aantal studenten. Er zou een uitbreiding komen en zoals dat vaak gaat bij dat soort wensen zouden ze eens laten zien dat zoiets kan zonder dat het geld kost.
Zoals het breed gedragen klimaatbeleid van Joke Schauvlieghe.
Het resultaat was een kubus in plexyglas die inderdaad niet veel gekost heeft, nooit over regels inzake brandveiligheid gehoord heeft en energie verslindt die voor één gebruiksdag, kan gelijkgesteld worden aan wat achtenvijftig auto's zouden verbruiken, die van Gent naar Wenen en terug rijden, zonder rustpauze.Dat de studenten die hier opgeleid worden - architecten en interieurarchitecten - niet veel noties hebben van energiezuinig bouwen, kun je ze dus niet kwalijk nemen.
Voor alle scholieren die de hogeschool- en universitaire studenten volgende donderdagen mee op sleeptouw gaan nemen in hun betogingen deze waarschuwing: filter de studenten van die campus er uit.
Koop van die boeren geen eieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten