VLAGGEN HIJSEN

Ze staat er fier te wapperen op het pronkstuk van de citadel van Hué: de nationale vlag van de ons bevriende Socialistische Republiek Vietnam. De overwinning van het Vietnamese Volk van Vietnam op het verwerpelijke keizerrijk dat in 1945 ter ziele ging en tot 1973 verwoestend bezet werd door imperialistische mogendheden.

Toen ik er 's avonds nog eens langskwam stond ze nog steeds fier te wapperen in de schijnwerpers en de regen die niet wilde ophouden.

Het is voor velen wellicht een geruststelling dat de natie ook 's nachts werkzaam is.

Ik ben daar een uitzondering op.

Een natie hoort op te staan bij zonsopgang.
Dan hijsen we de vlag, onder de klanken van de nationale hymne die iedereen meezingt.
Met volle overtuiging.
En bij zonsondergang strijken we de vlag. Respectvol neerlaten en volgens ingestudeerde handelingen blindelings opvouwen en in een glazen schrijn te ruste leggen.

Het regent er regelmatig, daar in Hué, vooral in het seizoen met dezelfde naam.
Eraan wennen doet niemand.
Daar ben ik geen uitzondering op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten