Vijfendertig jaar geleden tot toparchitect verheven; vandaag durft niemand nog toegeven dat ie ooit fan was.
Zijn eerste opdrachten waren sobere en ingetogen variaties op het oeuvre van Le Corbusier en Louis Kahn.
Nadien werden ze licht euforisch of zo u wil: zottekes.
Zijn architectuur leunde aan bij die van James Stirling of dichter bij ons, bij de ons te vroeg ontvallen Jo Crépain.
Botta's overgedesignde ontwerpen stonden al gauw model voor thee- en koffieserviezen en omgekeerd.
Dat ligt niet enkel aan Mario Botta, dat is ook voor een deel te wijten aan sommige Ticinezen die zijn architectuur absorbeerden en verheerlijkten.
Die kapel op de Monte Tamaro is daar een mooi voorbeeld van.
De uitbater van de kabelbaan was weduwnaar geworden en om zijn vrouw in steen te gedenken vroeg hij Mario Botta een kapel ter ontwerpen die bovenop de berg zou tronen.
Mario Botta heeft er meer dan een kapel van gemaakt: de weg van en naar de kapel lijkt op een mini-bedevaart die naar keuze van de bezoeker via een passerelle dan wel via een gang in combinatie met een trappenpartij hem eindelijk tot bij de kapel brengt.
Van het goede teveel, vind ik.
Een eenvoudig pad langs de flank naar de kapel, ontdaan van alle mogelijke franjes zou mij meer beroerd hebben.
Ik hoef geen theater noch show om tot bezinning te komen. Een kapel moet klinken als kamermuziek, niet als een symfonie.
De kapel zelf, heeft alles om de intieme sacrale gevoelens van de opdrachtgever te delen maar ook hier faalt de inrichting. Zet hier een toog in en je hebt zo een gezellige pop-up cafetaria.
Mario Botta loopt heel vaak in de val van de symmetrie. Koningen, kardinalen, rechters; ze genieten allen van macht en aanzien dat ondersteund wordt door perfect symmetrische gebouwen.
Mario Botta is de gedroomde leverancier voor deze categorie civil-servants die bij de uitoefening van hun ambt, zekerheid putten uit een symmetrisch opgebouwd decor.
Mario Botta is nooit op de barricaden gaan staan om symmetrie te verwerpen evenals zijn tot den treure toe herhaalde barokke vormentaal.
Voor zover ik weet is hij nog steeds actief, weze het iets soberder.
Ik ben blij dat ik ze gezien heb, die kapel.
Ze heeft wel iets,
maar met minder had ze mij meer beroerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten