Naast het M.A.X. museum in Balstra, deelgemeente van Chiasso in Ticino (klik) staat een sport- en turnzaal, ontworpen door Baserga Mozetti en gerealiseerd van 2007 - 2010. Staan is veel gezegd.
Het is een gebouw dat zichzelf permanent in evenwicht houdt door vier V-vormige consoles in het midden van de ribben van het vierkantig dak.
Nu doet u dat ook eens met nog drie andere vrijwilligers, staand in een vierkant.
Experimentele bouwkunde noemt men dat.
Zo moet het gebouw zich voelen.
Een staaltje van ingenieurskunst waar iedereen die daar iets van kent, zijn pet voor afdoet.
Als u dan nog in aanmerking wil nemen dat de regenwaterafvoeren zich ook in die steunconsoles bevinden, dan smelt u voor zoveel ingenieurskunde.Dit zijn geen standaardoefeningen die ze op de universiteit leren; dit is een ver doorgedreven mix van inzicht, ervaring en ... durf.
De turnzaal zelf zit meer dan half onder grond.
Heel wat gebouwen in Zwitserland lijden onder deze aandoening.
Zwitsers sidderen bij de gedachte van een atoomaanval.
Vandaar dat heel wat openbare gebouwen ondergronds gaan; je weet maar nooit dat het ooit eens van pas komt.
Tot zover het lovende gedeelte.
Is een dergelijk staaltje aan ingenieering echt nodig ?
Zijn dergelijke V-consoles poëtisch ?
Zou het gebouw minder architecturale waarde gehad hebben mochten er discrete kolommen uit de buurt van de buitenhoeken discreet hun functie waargenomen hebben ?
Allemaal vragen waar ik geen antwoord op vind.
Wat ik wel zag is een brede goot water die vanuit het park een eind naast de sokkel van het gebouw rust en koelte brengt.
De buitenruimte is vaak minstens even belangrijk als de binnenruimte.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen