TECTONISCH I

Leest u eens mee wat ik zopas in een niet te negeren architectuurgids las:
" Het geheel vertoont een eenheid door middel van tectonische expressie van het gebouw: de regelmatige betonstructuur in de vorm van een penanten-ritmiek die eerder refereert naar een klassieke architectonische orde, waarbij op een hedendaagse wijze met kleurrijke invulpanelen een tweede verhaal werd gegeven".


Bij zoveel architecturees hoort wat uitleg, vind ik.

De tectonische wetenschap houdt zich bezig met het geheel van de beweging van tectonische platen die, als het wat heftig wordt, soms aanleiding geven tot aardbevingen, tsunamies en/of vulkaanuitbarstingen.

Ik mag hopen dat het gebouw dat hier zo subtiel beschreven wordt, niet teveel aan tectonische expressie gaat doen want dan zitten we in een derde verhaal dat zeker het nieuws zal halen.

U mag er niet aan denken dat regelmatige betonstructuur een beetje tectonisch expressief wordt.

Het gaat hier immers om een school en beeldt u in dat die klassieke architectonische orde wat gaat schuiven.

Mama mia.

De volgende passage gaat nog verder. Sorry dat het een beetje lang is maar dat heb je vaker in dit taaltje.
" Vertrekkende van het thema Contrapunctus XIV, gecomponeerd door Johann Sebastiaan Bach -  anagram van de noten die overeenkomen met de letters van zijn naam (B-A-CH) is het de harmonie van kleuren die de longitudinale gevels van dit gebouw karakteriseert. Hierdoor ontstaat er een eigen verhaal in het landschap. De delicaatheid van dit filigraan patroon op basis van chromatische tectoniek genereert een sterke relatie tussen het gebouwde en het landschap, wat telkens blijft verrassen. "

Dat laatste is nog het meest juiste.

Het blijft mij telkens verrassen hoe architecturees er in slaagt mijn brein eventjes uit het lood te slaan.

Waar hebben ze het over ?

Deze gevel leek misschien een beetje saai en dus vonden de architecten dat wat kleuren aan de buitenzijde de boel wat zouden opfleuren.

Daar is niets mis mee; Paul Robrecht zei ooit eens in één van zijn zeldzame lezingen dat hij in het concertgebouw van Brugge plan-B had bovengehaald door in het schaars aanwezige hout, tussen de overspelige betonmassa, een discreet kleurenpalet te vermengen.

Dat zou volgens Paul Robbrecht het geheel beter verteerbaar maken voor mensen met een wat overgevoelige maag.

Ik heb al een paar keer mogen ervaren dat dat geen onverstandig plan was.

Ik weet niet of de architecten Durisch + Nolli dit ook als een plan-B beschouwden, maar de door hen gehanteerde kleuren zijn feller en meer basic dan de subtiele variaties in het concertgebouw van Brugge.
Ik zou graag eens welke chromatische ondersteuning de geciteerde J.S.Bach nu het nauwst aan het hart zou liggen : Brugge of Riva San Vitale ?

Zeer  filigraan zal hij het patroon waarschijnlijk niet vinden.
Want filigrane patronen zien er eerder zo uit.

Ik zei het al, architecturees, het blijft ons verrassen.