ALVAR AALTO III

Ik moet nog iets rechtzetten omtrent mijn bericht over Alvar Aalto II.

Het was de zeer gedegen architectuurkenner en -liefhebber Gilbert Decrouvreur die mij vroeg of de tekentafel die ik van de grootmeester toonde, deze was die in zijn privé-woning stond.

Alvar Aalto had zijn atelier iets verder gebouwd in de Tiilimali in Helsinki.

Op de mooiste plek die uitkijkt op de zeer mooie tuin en omgeving had de grootmeester zijn tekentafel neergezet.

Een normaal mens zou daar de zithoek of leeshoek plannen, maar niet zo voor AA.

Vanuit de zithoek kon Aino alleen over zijn schouder in de tuin kijken.

't Moet zijn dat de grootmeester daar inspiratie vond voor zijn ontwerpen en er ook de tijd voor nam om ze met T-lat, tekendriehoek en een fijn gescherpte punt, aan de kalk zijn composities toe te vertrouwen.

Klinkt zeer romantisch.

Met Sibelius op de achtergrond.
En een kop thee.

Zowel in zijn atelier als bij hem thuis hangen er zo'n paar pareltjes van wat met veel vakkundigheid maar vooral met veel gevoel getekende aanzichten en grondplannen.

Hedendaagse computertekeningen kunnen nauwelijks tippen aan deze potloodtekeningen.

De volumes en de dieptewerking van de gevels neuriën zachtjes op de vele grijstonen die je met een lekker potlood op het blad hun leven laat leiden.

Moet u die schaduwen zien.

Of het spel met de bomen en het geflirt met groen.

Jaja, toen hadden ze daar de tijd voor, om dat zo nog met de hand uit te tekenen.
Ik hoor het u zeggen.

Wel vergeet het.

Met computers gaat het niet sneller.

Alleen, als er wijzigingen worden gevraagd biedt de computer voordelen.

Maar wijzigingen aan die ontwerpen werden zelden gevraagd.

Eerst, omdat er goed over de tekening werd nagedacht - iedere lijn werd op wel overwogen wijze neergezet. Dat bracht op.

En ten tweede, opdrachtgevers hadden toen nog respect, of noem het schroom, of een mix van die twee,  voor wat architecten  voor hen tekenden. 

Hadden.

En dan nu, de fout in de vorige bijdrage.

Daarin had ik geschreven geschreven dat Alvar Aalto's bureau verder gezet werd door zijn dochter Elissa.

Dat was niet helemaal juist.

Het was wel Elissa die het bureau verder zette, maar Alvar was niet haar papa maar wel haar eerste echtgenoot en zij Alvar's tweede, veel jongere echtgenote.

Daarvoor was ze gewoon - nou gewoon - zijn flinke medewerkster op zijn bureau met wie hij huwde na de dood van zijn echtgenote Aino Masino. Aino en Alvar waren slechts 24 jaar gehuwd.


Er zijn wel meer kunstenaars die hun carrière nieuw leven inblazen door te huwen met een jongere muze.

Hoe kon ik dan beweren dat Elissa zijn dochter was ?

Wel, ik haalde mijn wijsheid de reisgids van het onvolprezen architectuur- vriendengenootschap Archipel, dat ik tot op heden op het podium installeerde van allesweters, als het op architectuur en hun bedenkers aankomt.

Sinds die terechte opmerking van Gilbert Decouvreur weet ik dat ik nu ook die West-Vlamingen niet voor honderd procent mag vertrouwen.