We, dat zijn Bram, Ann-Sophie en ik maar vooral Bram.
Een oud huisje, een beetje versleten met vooral verziekte tussengebouwtjes.
U kent dat wel, een bijkeuken en dan nog een kot en nog één.
Die hebben we er uit gegooid.
In plaats ervan kwam een degelijke keuken en - voor een restaurant, het o zo noodzakelijke sanitair.
Achteraan staat een constructie die het midden houdt tussen een atelier en een schoolgebouwtje uit de tijd dat de kolen aan huis geleverd werden met paard en kar.
Van de functie als schoolgebouwtje zijn we zeker.
Een creatieve verzamelaar van afgedankte deuren heeft er een tussenwand in gemaakt.
Reeds lang voor Philippe Samyn Europa probeerde te overtroeven met zijn briljant idee van een nieuw gebouw, met gevels van overal uit Europa bijeengesprokkelde ramen, wel, reeds een eeuw
daarvoor was er in de streek van Ename een eenvoudige, bescheiden schrijnwerker die aan recyclage deed, lang voor het woord werd uitgevonden op het einde van de twintigste eeuw.
Het dak werd vernieuwd en de stalen profielen van de ramen werden gerestaureerd, door een man met gouden handen.
Wie iets van stalen ramen kent weet dat je nergens zo'n elegante, fijne profieltjes zal vinden.
Daarvoor alleen al moet eens gaan kijken.
De voorzijde is nu een eetcafé geworden dat met veel liefde en passie geboetseerd wordt door An Sofie Kesteleyn.
Die kent u misschien van haar foto's in onder meer De Standaard, maar haar passie voor fotografie heeft plaats gemaakt voor een andere: u en mij een sobere doch voedzame maaltijd voorzetten.
Die laatste passie is groter dan haar vorige.
Paulette was de naam van haar grootmoeder en de gerechten die An Sofie voorschotelt, kunnen zo uit haar keuken komen.
Een beetje verbeterd, een beetje herdacht, maar met dezelfde soberheid van geest.
Het interieur heeft ook veel authentieks.
Toen het behang verwijderd was zagen we strepen die ter hoogte van de voegen aangebracht waren.
Het leek wel een kunstwerk van een hedendaags Japanse kunstenaar, maar daar vertel ik u later wel eens.
Ik wilde die brutale ontdekkingen graag behouden.
Maar dat is zonder de brutalistische ingrepen van de elektriciens en loodgieters gerekend.Die trekken sleuven in de muren zonder rekening te houden met kunstzinnige expressies op de muren.
Mocht ik elektricien of loodgieter zijn, ik zou het ook niet doen.
Ik heb er al een paar keer over geschreven toen we er mee bezig waren.In het begin, bij de opmeting (klik)
lyrisch bijna bij het timmeren aan het dak (klik)
oprecht verwonderd omtrent de raveelconstructie (klik)
Als u gewoon eens op café wil gaan, of er iets lekkers bij eten, dan kan u dat op vele plaatsen.
Als u eens buitengewoon onder vrienden hetzelfde wil doen, dan moet je bij Paulette langsgaan.
Nu. in de gezelligheid van winterse stemmingen, of waarom niet, na een tochtje in de Vlaamse Ardennen of na de Ronde van Vlaanderen, op de binnenkoer.
Er is plaats voor ongecompliceerde complexloze levensgenieters zoals u en ik.
PAULETTE, eetcafé, Enameplein 12 te Ename. (klik)
MEER WETEN ? klik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten