ACHTERBOUWLIJN

Hier ziet u foto die duidelijk weergeeft hoe een achterbouwlijn er kan uitzien. 

In Vlaanderen daarentegen is een achterbouwlijn in de meeste steden een sterk relatief begrip. 

Meestal ligt die op 12 à 15 m van de voorbouwlijn. 

In heel wat steden met een sterk variërende achterbouwlijn zijn er diverse regels hoe ver je voorbij de nabuur mag gaan als een gemiddelde bouwdiepte niet overschreden wordt.

Op deze foto – toevallig in Nederland genomen en even toevallig heeft het gesneeuwd – zie dat de meesten zich houden aan de vastgelegde achterbouwlijn. 

De tuintjes blijven min of meer gerespecteerd. 

Wat opvalt is het doortrekken van de tuinzone tot aan de dwarsende straat. 

Zo heeft de woning op het hoekperceel nog behoorlijk licht in de achtergevel en … een rechtstreeks toegangspoortje naar de tuin.

Zo'n open aansluiting maakt steden en straten luchtiger, leefbaarder.

In Vlaanderen kennen we dergelijke oplossingen niet. 

In Vlaanderen moet bouwblokken van rijwoningen gesloten zijn. Omdat we bang zijn van stoute mensen die zouden durven binnenbreken.

Met alle gevolgen van dien voor de woningen op de hoekpercelen: geen koertje, geen tuintje en enkel via de straatgevels rechtstreeks licht en lucht.

Merk ook op dat de woning rechts geen lichten en zichten heeft op de tuinen van hun linker nabuur. 

Een overblijfsel van de code Napoleon die ook in Nederland zijn sporen heeft achtergelaten.

Of terrassen aan de achterbouwlijn mogen aangebouwd worden dan wel of ze inpandig moeten zijn, daarrond bestaat er discussie. 

In sommige gevallen is men hier zeer strikt in, bij andere gevallen houdt men rekening met de afstand tot de tegenoverliggende bebouwing. 

Indien dit een bepaalde afstand overschrijdt kunnen terrassen gedeeltelijk voorbij de achterbouwlijn opgetrokken worden.